قیام امام حسین در منابع اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

در مجموع [[شاهد]] [[ظهور]] سه دیدگاه در [[جهان اهل سنت]]، پیرامون [[حادثه کربلا]] و تحلیل این واقعه می‌باشیم. اگرچه برخی از آنها به گروهی اندک اختصاص یافته و نتوانست هوادارانی در میان [[اهل سنت]] بیابد و حتی گاه حملات شدید [[عالمان]] و بزرگان اهل سنت را در قبال آن شاهدیم.

گروه نخست، معدود افرادی را تشکیل می‌دهند که چشم بر موقعیت [[اهل بیت]] و توصیه [[پیامبر]] {{صل}} نسبت به آنان و تأکید بر مقرون بودن [[قرآن و عترت]] بسته‌اند و [[شهادت حسین]] {{ع}} را به منظور اجرای دستور جدش می‌دانند که فرموده هرکس بخواهد در جمع [[امت]] من [[تفرقه]] ایجاد کند، با او با [[شمشیر]] روبه‌رو شوید، هر که خواهد باشد. «[[قاضی ابوبکر بن عربی]]»<ref>ابوبکر محمد بن عبدالله بن محمد احمد معافری اشبیلی (۴۶۸ه. ۱۱۴۸م) فقیه مالکی و محدث نامدار أندلس است. او به شام و بغداد سفر کرد و از ابوبکر شافعی، خطیب تبریزی و سپس غزالی بهره جست، او از نظر فقه مالکی و از نظر اعتقاد سلفی می‌باشد. او حملات تندی را به دیگر مذاهب اسلامی و فیلسوفان داشته است. </ref> در توجیه [[رفتار]] [[بنی‌امیه]] با [[امام حسین]] {{ع}} می‌گوید<ref>ابوبکر ابن العربی، العواصم من القواصم، تحقیق محی الدین الخطیب، ص۲۳۲.</ref>:

{{متن حدیث|مَا خَرَجَ إِلَيْهِ أَحَدٌ إِلَّا بِتَأْوِيلٍ، وَ لَا قَاتَلُوهُ إِلَّا بِمَا سَمِعُوا مِنْ جَدِّهِ المُهَيْمِنِ عَلَى الرُّسُلِ المخْبِر بِفَسَادٍ الحالِ، المحَذِّرِ مِنَ الدُّخُولِ فِى الفِتَنِ. وَ أَقوالُهُ فِى ذَلِكَ كَثِيرَةٌ، مِنْهَا قَوْلُهُ: إِنَّهُ سَتَكُونَ هَناتٌ وَ هَناتٌ، فَمَنْ أَرادَ أنْ يُفَرِّقَ أَمْرَ هذِهِ الامَّةِ وَ هِيَ جَمِيعٌ، فَاضْرِبُوهُ بِالسَّيْفِ كَائِناً مَنْ كَانَ؛ فَمَا خَرَجَ النَّاسُ إِلَّا بِهَذَا وَ أَمْثَالِهِ...}}.