غاضریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۰: خط ۱۰:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
این روستا پس از انتقال [[بنی اسد]] به [[عراق]] در [[صدر اسلام]]، پدید آمد<ref>موسوعة العتبات المقدسه، ج۸، ص۳۱.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: {{متن حدیث|الْغَاضِرِيَّةُ هِيَ الْبُقْعَةُ الَّتِي كَلَّمَ اللَّهُ فِيهَا مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ وَ نَاجَى نُوحاً فِيهَا وَ هِيَ أَكْرَمُ أَرْضِ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ مَا اسْتَوْدَعَ اللَّهُ فِيهَا أَوْلِيَاءَهُ وَ أَبْنَاءَ نَبِيِّهِ فَزُورُوا قُبُورَنَا بِالْغَاضِرِيَّةِ}}<ref>بحار الأنوار، ج۹۸، ص۱۰۹؛ ج۱۰۱، ص۱۰۸.</ref>. غاضریه، همان بقعه‌ای است که [[خداوند]] در آن با موسای کلیم هم سخن شد و با [[نوح]] [[مناجات]] کرد و آن گرامیترین [[سرزمین]] نزد خداست و اگر چنان نبود، [[خداوند]] [[اولیاء]] خویش و [[فرزندان]] پیامبرش را در آن به [[ودیعت]] نمی‌نهاد. پس [[قبور]] ما را در غاضریّه [[زیارت]] کنید. [[روایت]] است که [[امام حسین]] {{ع}} آن نواحی را که قبرش در آنجاست، از [[اهل]] [[نینوا]] و غاضریّه به شصت هزار [[درهم]] خرید و آن را بر اهالی همانجا [[صدقه]] داد و بخشید و با آنان شرط کرد که [[مردم]] را به محلّ [[قبر]] او [[راهنمایی]] کنند و [[زائران]] قبرش را سه روز [[ضیافت]] و [[پذیرایی]] کنند<ref>مجمع البحرین، واژه کربلا.</ref>. وقتی [[حسین]] {{ع}} به [[کربلا]] می‌آمد، چون نام [[سرزمین]] را پرسید، از جملۀ نام‌ها غاضریّه بود و [[تصمیم]] گرفت آنجا فرود آید<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۶۱.</ref>.
این روستا پس از انتقال [[بنی اسد]] به [[عراق]] در صدر اسلام، پدید آمد<ref>موسوعة العتبات المقدسه، ج۸، ص۳۱.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: غاضریه، همان بقعه‌ای است که [[خداوند]] در آن با موسای کلیم هم سخن شد و با [[نوح]] [[مناجات]] کرد و آن گرامی‌ترین سرزمین نزد خداست و اگر چنان نبود، [[خداوند]] [[اولیاء]] خویش و [[فرزندان]] پیامبرش را در آن به ودیعت نمی‌نهاد. پس [[قبور]] ما را در غاضریّه [[زیارت]] کنید<ref>{{متن حدیث|الْغَاضِرِيَّةُ هِيَ الْبُقْعَةُ الَّتِي كَلَّمَ اللَّهُ فِيهَا مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ وَ نَاجَى نُوحاً فِيهَا وَ هِيَ أَكْرَمُ أَرْضِ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ مَا اسْتَوْدَعَ اللَّهُ فِيهَا أَوْلِيَاءَهُ وَ أَبْنَاءَ نَبِيِّهِ فَزُورُوا قُبُورَنَا بِالْغَاضِرِيَّةِ}}؛ بحار الأنوار، ج۹۸، ص۱۰۹؛ ج۱۰۱، ص۱۰۸.</ref>.
 
[[روایت]] است که [[امام حسین]] {{ع}} آن نواحی را که قبرش در آنجاست، از [[اهل]] [[نینوا]] و غاضریّه به شصت هزار [[درهم]] خرید و آن را بر اهالی همانجا [[صدقه]] داد و بخشید و با آنان شرط کرد که [[مردم]] را به محلّ [[قبر]] او [[راهنمایی]] کنند و [[زائران]] قبرش را سه روز ضیافت و [[پذیرایی]] کنند<ref>مجمع البحرین، واژه کربلا.</ref>. وقتی [[حسین]] {{ع}} به [[کربلا]] می‌آمد، چون نام سرزمین را پرسید، از جملۀ نام‌ها غاضریّه بود و تصمیم گرفت آنجا فرود آید<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۶۱.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۱۰

غاضریه نام سرزمین کربلا، روستایی از نواحی کوفه نزدیک کربلا. منسوب به غاضره از طایفۀ بنی اسد.

مقدمه

این روستا پس از انتقال بنی اسد به عراق در صدر اسلام، پدید آمد[۱]. امام باقر (ع) فرمود: غاضریه، همان بقعه‌ای است که خداوند در آن با موسای کلیم هم سخن شد و با نوح مناجات کرد و آن گرامی‌ترین سرزمین نزد خداست و اگر چنان نبود، خداوند اولیاء خویش و فرزندان پیامبرش را در آن به ودیعت نمی‌نهاد. پس قبور ما را در غاضریّه زیارت کنید[۲].

روایت است که امام حسین (ع) آن نواحی را که قبرش در آنجاست، از اهل نینوا و غاضریّه به شصت هزار درهم خرید و آن را بر اهالی همانجا صدقه داد و بخشید و با آنان شرط کرد که مردم را به محلّ قبر او راهنمایی کنند و زائران قبرش را سه روز ضیافت و پذیرایی کنند[۳]. وقتی حسین (ع) به کربلا می‌آمد، چون نام سرزمین را پرسید، از جملۀ نام‌ها غاضریّه بود و تصمیم گرفت آنجا فرود آید[۴].

منابع

پانویس

  1. موسوعة العتبات المقدسه، ج۸، ص۳۱.
  2. «الْغَاضِرِيَّةُ هِيَ الْبُقْعَةُ الَّتِي كَلَّمَ اللَّهُ فِيهَا مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ وَ نَاجَى نُوحاً فِيهَا وَ هِيَ أَكْرَمُ أَرْضِ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ مَا اسْتَوْدَعَ اللَّهُ فِيهَا أَوْلِيَاءَهُ وَ أَبْنَاءَ نَبِيِّهِ فَزُورُوا قُبُورَنَا بِالْغَاضِرِيَّةِ»؛ بحار الأنوار، ج۹۸، ص۱۰۹؛ ج۱۰۱، ص۱۰۸.
  3. مجمع البحرین، واژه کربلا.
  4. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۶۱.