مرثیه در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

آری، [[سوگواری]] و گریستن بر [[اباعبدالله الحسین]] {{ع}} [[نشانه]] پیوند قلبی با [[اهل بیت]] {{عم}} و [[حماسه]] عاشوراست. برپایی مجالس عزا نیز برای [[سیدالشهدا]] بیعت با امام و راه [[امام]] و تغذیه [[فکری]] و [[روحی]] از [[مکتب]] عاشوراست. [[گریه]] بر [[مظلوم]] و برپایی [[عزا]] برای [[سید]] مظلومان [[امام حسین]] {{ع}} نوعی [[اعتراض]] به [[ستم]] و ستم گران و حمایت از ستم دیدگان است. [[اشک]] ریختن در سوگ امام حسین {{ع}}، عامل تقویت [[حس]] [[عدالت‌خواهی]]، [[مبارزه با طاغوت]] و انتقام‌جویی از ستم گران و زمینه‌سازی برای تجمع نیروهای [[حسینی]] در خط دفاع از حق است، همان گونه که در آن [[زمان]] [[شاهد]] نمونه‌هایی از این الهام‌گیری بوده ایم. [[عزاداری]] شیوه‌ای مهم برای انتقال [[فرهنگ]] [[شهادت]] و حقیقت جویی به نسل‌های [[آینده]] است. مرثیه سرایی و عزاداری احیای خط [[خون]] و شهادت و رساندن [[پیام]] مظلومان به [[گوش]] [[تاریخ]] است<ref>[[محمد صادق مزینانی|مزینانی، محمد صادق]]، [[نقش زنان در حماسه عاشورا (کتاب)|نقش زنان در حماسه عاشورا]]، ص۲۸۹-۲۹۰.</ref>.