شئون پیامبر خاتم چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های عصمت|کتاب‌شناسی' به 'رده:کتاب‌های عصمت|کتاب‌شناسی')
جز (جایگزینی متن - 'رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های عصمت|پایان‌نامه‌شناسی' به 'رده:پایان‌نامه‌های عصمت|پایان‌نامه‌شناسی')
خط ۲۳: خط ۲۳:
* [[:رده:کتاب‌های عصمت|کتاب‌شناسی عصمت]]؛
* [[:رده:کتاب‌های عصمت|کتاب‌شناسی عصمت]]؛
* [[:رده:مقاله‌های عصمت|مقاله‌شناسی عصمت]]؛
* [[:رده:مقاله‌های عصمت|مقاله‌شناسی عصمت]]؛
* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های عصمت|پایان‌نامه‌شناسی عصمت]].
* [[:رده:پایان‌نامه‌های عصمت|پایان‌نامه‌شناسی عصمت]].
{{پایان منبع‌ جامع}}
{{پایان منبع‌ جامع}}



نسخهٔ ‏۲۹ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۰۱

شئون پیامبر خاتم چیست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ عصمت
مدخل اصلیپیامبر خاتم
تعداد پاسخ۱ پاسخ

شئون پیامبر خاتم چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث عصمت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی عصمت مراجعه شود.

پاسخ نخست

ابراهیم صفرزاده

آقای صفرزاده در کتاب «عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی» در این‌باره گفته است:

«نبی اکرم چند شأن و وظیفه دارد:

  1. رسالت و نبوت که اقتضا می‌کند پیامبر اکرم (ص) پیام‌آور دین و مبلغ وحی و شریعت برای بشریت باشد.
  2. زعامت و رهبری سیاسی جامعه، البته این شأن و وظیفه تأکید و توجه بر موقعیت را اقتضا می‌کند، زیرا رهبر نمی‌تواند بدون توجه به شرایط عینی و موقعیت واقعی به انجام مسئولیت خود بپردازد که از آن به حکم ولایی یا حکومتی و در تعابیر بعضی از فقهای بزرگ، وابسته به موقعیت زمانی تعبیر شده است.
  3. قضاوت و رسیدگی به دعاوی مردم که اقتضای صدور حکم ناظر به مورد است، اگرچه عناصر جهان‌شمول دینی در آن لحاظ شده است[۱].
  4. شأن عادی و اجتماعی، انبیا مانند دیگران بشر بودند ﴿قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ[۲]، این امر باعث می‌شود مثل سایر مردم دارای افعال طبیعی از قبیل: خوردن، آشامیدن و پوشیدن باشند. اگرچه آنان بر اساس احکام جهان‌شمول و ثابت الهی عمل می‌کردند، لکن این امر باعث نمی‌شد که رویه عادی و اجتماعی زندگیشان غیرمتعارف و گسیخته از غرایز انسانی و عرف و آداب و رسوم و فرهنگ روزگارشان باشند، لذا امور عادی و اجتماعی آنان برگرفته از فرهنگ خودشان بود[۳]»[۴].

منبع‌شناسی جامع عصمت

پانویس

  1. پژوهشی در عصمت معصومان، ص۲۸۰؛ المیزان، ج۴، ص۳۸۸؛ ر.ک: راه و راهنما‌شناسی، ج۴، ص۲۰۲-۲۰۸.
  2. «بگو: جز این نیست که من هم بشری چون شمایم» سوره کهف، آیه ۱۱۰.
  3. ر.ک: مبانی کلامی اجتهاد، ص۳۹۸-۴۰۱.
  4. صفرزاده، ابراهیم، عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی ص ۱۳۰.