دعا در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[دعا]]''' به معنای خواندن و [[یاری]] خواستن است و [[حقیقت]] دعا آن است که [[انسان]] خود را [[بنده]] و نیازمند مطلق به [[خدا]] ببیند و [[امام سجاد]] {{ع}} در دعاهای خود بر این مسأله تاکید دارند. دعا به درگاه [[خداوند]] بدون [[اجابت]] باقی نمی‌ماند مشروط بر اینکه همراه با [[اخلاص]] باشد؛ حالت [[تضرع]] وجود داشته باشد و [[دعاکننده]] [[یقین]] به [[استجابت]] داشته باشد.

دعا به معنای "خواندن، [[استغاثه]] و [[یاری]] خواستن است"<ref>مفردات الفاظ القرآن.</ref>. [[علامه طباطبایی]] می‌گوید: "دعا و [[دعوت]] به معنای جلب توجه مدعُوّ ([[خداوند]]) به سوی [[داعی]] (نیایش‌گر) برای جلب سود یا دفع زیان است<ref>المیزان فی تفسیرالقرآن، ج۲، ص۳۱.</ref>. با [[تأمل]] در کاربردهای [[دعا در قرآن]] و [[حدیث]]، این نتیجه به دست می‌آید که [[حقیقت]] دعا آن است که [[انسان]] خود را [[بنده]] و [[نیازمند]] مطلق به [[خدا]] ببیند و با [[پرستش]] او درصدد جلب [[عنایت]] و [[رحمت]] او برآید<ref>نهج‌الذکر، ج۱.</ref>.