اجتباء الهی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = مقام معصوم | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = مقام معصوم | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اجتباء الهی در قرآن]] - [[اجتباء الهی در فقه سیاسی]] - [[مقام اجتباء الهی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
'''اجتباء الهی''' [[گزینش]] [[بندگان]] خاص برای [[رهایی]] از تشتّت و بهره‌مندی از فیض‌های ویژه<ref>[[حسن رضایی| رضایی، حسن]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج ۲، ص ۱۱۶ - ۱۲۰.</ref>. | '''اجتباء الهی''' [[گزینش]] [[بندگان]] خاص برای [[رهایی]] از تشتّت و بهره‌مندی از فیض‌های ویژه<ref>[[حسن رضایی| رضایی، حسن]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج ۲، ص ۱۱۶ - ۱۲۰.</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۸ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث مقام معصوم است. اجتباء الهی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اجتباء الهی در قرآن - اجتباء الهی در فقه سیاسی - مقام اجتباء الهی - پرسش مرتبط ندارداجتباء الهی گزینش بندگان خاص برای رهایی از تشتّت و بهره‌مندی از فیض‌های ویژه[۱].
واژه‌شناسی لغوی
واژه اجتبا از باب افتعال و از ریشه "ج ب ی" است. لغویان، جبی را به‌معنای جمع کردن "گردآوری" دانسته‌اند[۲]؛ بدین سبب حوض را که محلّ گردآوری آب است، جابیه، و خراج را که از اطراف و اکناف گردآوری می‌شود، مَجْبی نامیده‌اند [۳].
از آنجا که باب افتعال بر قصد و اختیار دلالت می‌کند می‌توان اجتبا را به معنای اختیار کردن شیء برای گردآوری و رهایی بخشیدن آن از تشتّت و پراکندگی دانست[۴]. اجتبا و برگزیدن بنده از ناحیه خداوند به معنای اختصاص دادن او به فیض‌های خاص الهی است که نتیجه آن حاصل شدن انواع نعمت‌ها برای او، بدون هیچ‌گونه سعی و تلاشی است و این موهبت تنها برای پیامبران و صدیقان و شهدا خواهد بود[۵].
اجتبا در قرآن کریم
حقیقت اجتبا
اجتبا و هدایت
اجتبا و نفی حرج
علم به غیب و اجتبا
صلاح و اجتبا
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ رضایی، حسن، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج ۲، ص ۱۱۶ - ۱۲۰.
- ↑ لسان‌العرب، ج۲، ص۱۷۴؛ الصحاح، ج۶، ص۹۷؛ ترتیب‌العین، ص۱۲۶.
- ↑ النهایه، ج۱، ص۲۳۱؛ ترتیب العین، ص۱۲۶.
- ↑ التّحقیق، ج۲، ص۵۳.
- ↑ مفردات، ص۱۸۶، "جبی"؛ دائرة‌الفرائد، ج۵، ص۴۱.