هدایت امام در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = هدایت امامت
| موضوع مرتبط = هدایت امام
| عنوان مدخل  = [[هدایت امام]]
| عنوان مدخل  = [[هدایت امام]]
| مداخل مرتبط = [[هدایت امام در حدیث]]
| مداخل مرتبط = [[هدایت امام در حدیث]]
خط ۷: خط ۷:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[مقام رسالت]]، [[مقام]] [[انذار]] و [[تبشیر]] [[امت]] است و [[امامت]]، مقام [[هدایت ایصالی]] امت است. به عبارت دیگر، [[هدایت ارشادی]] و [[تبلیغ دین]] با مقام رسالت است و بعد از [[رسول خدا]] {{صل}}، حضرات [[ائمه معصومین]] {{عم}} و نیز علمای امت می‌باید این [[وظیفه]] را انجام دهند. چنان که [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند:
[[مقام رسالت]]، [[مقام]] [[انذار]] و [[تبشیر]] [[امت]] است و [[امامت]]، مقام هدایت ایصالی امت است. به عبارت دیگر، هدایت ارشادی و [[تبلیغ دین]] با مقام رسالت است و بعد از [[رسول خدا]] {{صل}}، حضرات [[ائمه معصومین]] {{عم}} و نیز علمای امت می‌باید این [[وظیفه]] را انجام دهند. چنان که [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند:
#{{متن حدیث|إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِيَاءِ وَ ذَاكَ أَنَّ الْأَنْبِيَاءَ لَمْ يُورِثُوا دِرْهَماً وَ لَا دِينَاراً وَ إِنَّمَا أَوْرَثُوا أَحَادِيثَ مِنْ أَحَادِيثِهِمْ فَمَنْ أَخَذَ بِشَيْ‏ءٍ مِنْهَا فَقَدْ أَخَذَ حَظّاً وَافِراً فَانْظُرُوا عِلْمَكُمْ هَذَا عَمَّنْ تَأْخُذُونَهُ فَإِنَّ فِينَا أَهْلَ الْبَيْتِ فِي كُلِّ خَلَفٍ عُدُولًا يَنْفُونَ عَنْهُ تَحْرِيفَ الْغَالِينَ وَ انْتِحَالَ الْمُبْطِلِينَ وَ تَأْوِيلَ الْجَاهِلِينَ}}<ref>الکافی، ج۱، ص۳۲.</ref>. هدایت ایصالی و [[ولایت]] بر امت در [[هدایت]] به [[عالم امر]]، تا [[قیامت]] باقی است. این هدایت در [[زمان]] [[حیات رسول خدا]] {{صل}} بر عهده آن [[حضرت]] و بعد از ایشان، وظیفه [[اوصیاء]] [[پیامبر]] {{صل}} است. این [[مقام امام]]، [[غیبت]] و حضور ندارد و اشراف [[مقام امامت]] بر [[قلوب]] عباد مستعد، آنان را تا مراتب عالی [[کمالات]] [[توحیدی]] هدایت کرده و تحت [[عنایت]] خویش می‌گیرد.
#{{متن حدیث|إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِيَاءِ وَ ذَاكَ أَنَّ الْأَنْبِيَاءَ لَمْ يُورِثُوا دِرْهَماً وَ لَا دِينَاراً وَ إِنَّمَا أَوْرَثُوا أَحَادِيثَ مِنْ أَحَادِيثِهِمْ فَمَنْ أَخَذَ بِشَيْ‏ءٍ مِنْهَا فَقَدْ أَخَذَ حَظّاً وَافِراً فَانْظُرُوا عِلْمَكُمْ هَذَا عَمَّنْ تَأْخُذُونَهُ فَإِنَّ فِينَا أَهْلَ الْبَيْتِ فِي كُلِّ خَلَفٍ عُدُولًا يَنْفُونَ عَنْهُ تَحْرِيفَ الْغَالِينَ وَ انْتِحَالَ الْمُبْطِلِينَ وَ تَأْوِيلَ الْجَاهِلِينَ}}<ref>الکافی، ج۱، ص۳۲.</ref>. هدایت ایصالی و [[ولایت]] بر امت در [[هدایت]] به [[عالم امر]]، تا [[قیامت]] باقی است. این هدایت در [[زمان]] [[حیات رسول خدا]] {{صل}} بر عهده آن [[حضرت]] و بعد از ایشان، وظیفه [[اوصیاء]] [[پیامبر]] {{صل}} است. این [[مقام امام]]، [[غیبت]] و حضور ندارد و اشراف [[مقام امامت]] بر [[قلوب]] عباد مستعد، آنان را تا مراتب عالی [[کمالات]] [[توحیدی]] هدایت کرده و تحت [[عنایت]] خویش می‌گیرد.
#{{متن حدیث|عن محمد بن مروان عن نجم قال سمعت ابا جعفر {{عم}} یقول: {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}}<ref>«و کافران می‌گویند: چرا نشانه‌ای از پروردگارش بر او فرو فرستاده نشده است؟ تو، تنها بیم‌دهنده‌ای و هر گروهی رهنمونی دارد» سوره رعد، آیه ۷.</ref> قَالَ: الْمُنْذِرُ رَسُولُ‏ اللَّهِ‏! وَ الْهَادِي‏ عَلِيٌ‏ وَلِيُّ اللَّهِ}}<ref>تفسیر القمی (ط. دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.)، ج۱، ص۳۶۰.</ref>.
#{{متن حدیث|عن محمد بن مروان عن نجم قال سمعت ابا جعفر {{عم}} یقول: {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}}<ref>«و کافران می‌گویند: چرا نشانه‌ای از پروردگارش بر او فرو فرستاده نشده است؟ تو، تنها بیم‌دهنده‌ای و هر گروهی رهنمونی دارد» سوره رعد، آیه ۷.</ref> قَالَ: الْمُنْذِرُ رَسُولُ‏ اللَّهِ‏! وَ الْهَادِي‏ عَلِيٌ‏ وَلِيُّ اللَّهِ}}<ref>تفسیر القمی (ط. دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.)، ج۱، ص۳۶۰.</ref>.

نسخهٔ ‏۲۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۶

مقدمه

مقام رسالت، مقام انذار و تبشیر امت است و امامت، مقام هدایت ایصالی امت است. به عبارت دیگر، هدایت ارشادی و تبلیغ دین با مقام رسالت است و بعد از رسول خدا (ص)، حضرات ائمه معصومین (ع) و نیز علمای امت می‌باید این وظیفه را انجام دهند. چنان که امام صادق (ع) فرمودند:

  1. «إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِيَاءِ وَ ذَاكَ أَنَّ الْأَنْبِيَاءَ لَمْ يُورِثُوا دِرْهَماً وَ لَا دِينَاراً وَ إِنَّمَا أَوْرَثُوا أَحَادِيثَ مِنْ أَحَادِيثِهِمْ فَمَنْ أَخَذَ بِشَيْ‏ءٍ مِنْهَا فَقَدْ أَخَذَ حَظّاً وَافِراً فَانْظُرُوا عِلْمَكُمْ هَذَا عَمَّنْ تَأْخُذُونَهُ فَإِنَّ فِينَا أَهْلَ الْبَيْتِ فِي كُلِّ خَلَفٍ عُدُولًا يَنْفُونَ عَنْهُ تَحْرِيفَ الْغَالِينَ وَ انْتِحَالَ الْمُبْطِلِينَ وَ تَأْوِيلَ الْجَاهِلِينَ»[۱]. هدایت ایصالی و ولایت بر امت در هدایت به عالم امر، تا قیامت باقی است. این هدایت در زمان حیات رسول خدا (ص) بر عهده آن حضرت و بعد از ایشان، وظیفه اوصیاء پیامبر (ص) است. این مقام امام، غیبت و حضور ندارد و اشراف مقام امامت بر قلوب عباد مستعد، آنان را تا مراتب عالی کمالات توحیدی هدایت کرده و تحت عنایت خویش می‌گیرد.
  2. «عن محمد بن مروان عن نجم قال سمعت ابا جعفر (ع) یقول: ﴿إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ[۲] قَالَ: الْمُنْذِرُ رَسُولُ‏ اللَّهِ‏! وَ الْهَادِي‏ عَلِيٌ‏ وَلِيُّ اللَّهِ»[۳].
  3. «عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَطَا قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ:‏ فِي هَذِهِ الْآيَةِ ﴿إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) الْمُنْذِرُ وَ بِعَلِيٍّ‏ يَهْتَدِي‏ الْمُهْتَدُونَ‏»[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. الکافی، ج۱، ص۳۲.
  2. «و کافران می‌گویند: چرا نشانه‌ای از پروردگارش بر او فرو فرستاده نشده است؟ تو، تنها بیم‌دهنده‌ای و هر گروهی رهنمونی دارد» سوره رعد، آیه ۷.
  3. تفسیر القمی (ط. دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.)، ج۱، ص۳۶۰.
  4. بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد (ص)، ج۱، ص۳۰.
  5. فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴، ص ۲۸۰.