←نصب الهی امام در دوران امام باقر تا امام رضا
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
# چنان که ذکر شد، برخورد بسیاری از [[اصحاب]] و [[شیعیان]] با [[امام زمان]] خود، به گونه‌ای بوده است که [[ضعف]] [[اعتقادی]] آنها را [[تأیید]] می‌کند. چنین رویه‌ای از سوی [[نزدیکان]] [[امام]] این ادعا را تقویت می‌کند که اهل بیت{{عم}} در این دوران بر تبیین و تفصیل این مهم اصراری نداشته‌اند<ref>[[سید احمد حسینی|حسینی، سید احمد]]، [[نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه (کتاب)|نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه]]، ص۱۵۱ ـ ۱۶۹.</ref>. | # چنان که ذکر شد، برخورد بسیاری از [[اصحاب]] و [[شیعیان]] با [[امام زمان]] خود، به گونه‌ای بوده است که [[ضعف]] [[اعتقادی]] آنها را [[تأیید]] می‌کند. چنین رویه‌ای از سوی [[نزدیکان]] [[امام]] این ادعا را تقویت می‌کند که اهل بیت{{عم}} در این دوران بر تبیین و تفصیل این مهم اصراری نداشته‌اند<ref>[[سید احمد حسینی|حسینی، سید احمد]]، [[نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه (کتاب)|نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه]]، ص۱۵۱ ـ ۱۶۹.</ref>. | ||
== | == نصب الهی امام در دوران امام باقر تا امام رضا == | ||
{{اصلی|نصب الهی امام در دوران امام باقر تا امام رضا}} | |||
با توجه به اینکه در دوران [[امام باقر]] {{ع}} تا [[امام رضا]] {{ع}}، [[اهل بیت]]{{عم}} شرایط نسبتاً بهتری داشتند، توانستند با [[تبیین معارف]] و برپایی کلاس‌ها و مناظرات، قدرت علمی خود را به رخ دیگران کشیده، به خصوص، به تبیین جوانب مختلف اصل “امامت” بپردازند و بدین‌سان، نظر خود را درباره این موضوع در میان [[پیروان]] [[مکتب تشیع]] تبیین کردند. برای این ادعا که اهل بیت{{عم}} در این دوران نسبت به نشر معارف [[شیعی]]، مانند مسئله [[امامت الهی]] در میان پیروان خود تأکید داشتند، شواهدی وجود دارد: | |||
# حجم روایاتی که درباره موضوعات مختلف، مانند مسائل [[عقیدتی]] و بحث از “امامت الهی” در این دوران نقل شده، به مراتب بیشتر از [[اخبار]] مربوط به زمان قبل از آن است؛ | |||
# به استناد نقل منابع، در این دوران، [[ائمه]] و یا برخی [[اصحاب]]، با [[اجازه]] و [[تشویق]] ایشان، در مجالس عمومی به مناظره درباره مسائل [[عقیدتی]] مانند [[امامت]] می‌پرداختند. این امر، بیانگر [[رضایت]] و علاقه‌مندی [[اهل بیت]]{{عم}} به نشر این معارف در میان [[مردم]] است؛ | |||
# از [[روایات]] متعدد ذکر شده در این دوره می‌توان دریافت که جمعیت [[پیروان]] و علاقه‌مندان اهل بیت{{عم}} نسبت به دوران گذشته افزایش قابل توجهی یافته بود. روایاتی که از جمعیت چند هزار نفری در حوزه درسی [[امامان معصوم]] [[سخن]] می‌گویند و یا از فراوانی استقبال کنندگان [[امام رضا]]{{ع}} در طول سفرشان حکایت دارند و یا از اموالی که از مناطق مختلف [[جامعه اسلامی]] به [[امام]] می‌رسید و از سازماندهی وکلای امام<ref>«سازمان وکالت» توسط امام صادق{{ع}} تأسیس شد و تا پایان غیبت صغری به کار خود ادامه داد. این سازمان برای ارتباط‌بخشی میان شیعیان، جمع و ارسال وجوه شرعی برای امامان و ابلاغ راهنمایی‌های آنها به شیعیان در زمینه‌های دینی و سیاسی فعالیت می‌کرد و مناطقی که وکلای امام بر آنها نظارت داشتند، در نواحی جزیرة‌العرب، عراق، ایران و شمال آفریقا بود (ر.ک: محمدرضا جباری، سازمان وکالت و نقش آن در عصر ائمه، ج۱، ص۶۲-۲۱۰).</ref> در نقاط مختلف خبر می‌دهند، بیانگر جمعیت فراوان شیعیان و [[دوستداران]] [[خاندان]] [[نبوی]] در آن [[زمان]]، نسبت به دوران گذشته است. | |||
[[الهی]] بودن امر [[حاکمیت]] و [[مرجعیت دینی]] مردم، در این مقطع در میان [[نزدیکان]] و [[یاران]] [[اهل بیت]]{{عم}} جای خود را باز کرده، [[معتقدان]] قابل توجهی یافت و [[مسلمانان]] آن دوران نیز با این نظریه آشنا شدند<ref>[[سید احمد حسینی|حسینی، سید احمد]]، [[نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه (کتاب)|نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه]]، ص۲۵۴.</ref>. | |||
== [[نصب الهی امام در دوران امام جواد تا حضور امام مهدی]] == | == [[نصب الهی امام در دوران امام جواد تا حضور امام مهدی]] == | ||