شمایل امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۲۲: خط ۲۲:


=== [[شمایل امام مهدی در دوران غیبت]] ===
=== [[شمایل امام مهدی در دوران غیبت]] ===
این دسته حکایات را می‌‏توان به دو گروه تقسیم کرد:
# حکایت‌‏هایی که [[شمایل]] آن حضرت را در [[دوران غیبت صغرا]] توصیف کرده است<ref>این دسته حکایات کم ‏وبیش در دست است؛ اما در کمتر حکایتی به روشنی از ویژگی‌‏های آن حضرت صحبت شده است</ref>. در این گروه، گاهی ویژگی‌‏های جسمانی آن حضرت، مانند پدر بزرگوارشان دانسته شده<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص۴۴۱، ح ۱۲.</ref>‏ و در برخی موارد نیز به صورت جزئی‌‏تر، مورد اشاره قرار گرفته است. از اوصاف آن حضرت در این دوران می‌‏توان به موارد ذیل اشاره کرد: صورتی گندمگون<ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ص۲۵۷.</ref>، گردنی بسیار [[زیبا]]<ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص۳۵۵.</ref>، دارای قامتی نه بسیار بلند و نه چندان کوتاه، [[پیشانی]] بلند، چهارشانه، بینی کشیده، بر روی گونه راستش خالی زیبا و...<ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص۲۶۶.</ref>
# حکایاتی که سخن از شمایل آن حضرت در [[دوران غیبت کبرا]] به میان آورده است<ref>البته قبول این اوصاف، منوط به این است که اساساً ادعای ملاقات با آن حضرت در دوران غیبت کبرا پذیرفته شود. افزون بر آن، در بیشتر آن حکایات به روشنی به اوصاف حضرت اشاره‏‌ای نشده است.</ref>.<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۷۲ - ۲۷۳؛ [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۲۴۲.</ref>


=== [[شمایل امام مهدی هنگام ظهور]] ===
=== [[شمایل امام مهدی هنگام ظهور]] ===

نسخهٔ ‏۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۷

مقدمه

صفات و مشخصات حضرت مهدی(ع) که در احادیث و روایات آمده بسیار است. مرحوم مجلسی در کتاب "غیبت" شیخ طوسی از امام باقر(ع) نقل می‌کند که امیر المؤمنین(ع) در منبر فرمود: "مردی از دودمان من، در آخر الزمان ظهور می‌کند که رنگش سفید مایل به سرخی و شکمش عریض، ران‌هایش پهن، استخوان شانه‌هایش درشت و در پشت وی دو خال است: یکی به رنگ پوست بدنش و دیگری شبیه خال پیامبر(ص) است. دو نام دارد: یکی مخفی و دیگری ظاهر، نامی که مخفی است "احمد" و نامی که ظاهر است "محمّد" می‌باشد..."[۱].

روزی امیر المؤمنین(ع) نگاهی به امام حسین(ع) کرد و فرمود: این پسر من آقاست، چنان‌که پیغمبر نیز او را آقا نامید، خداوند از دودمان او مردی همنام پیغمبر(ص) به وجود آورد که در خوی و سیرت مانند خود آن حضرت است... پیشانی‌اش باز، بینی‌اش کشیده، میان برآمده، شکمش فربه، ران‌هایش پرگوشت و در ران راستش خالی است و میان دندان‌های ثنایایش باز است..."[۲]. در کتاب فصول المهمّه آمده است: مهدی موعود جوانی متوسط‍‌ القامه، نیکورو و خوش‌موی است. موی سرش بر روی دوش‌هایش ریخته است. بینی‌اش باریک و پیشانی‌اش باز است..."[۳].

از جمله خصایص حضرت آن است که گذشت زمان باعث پیری او نمی‌شود؛ لذا وقتی ظهور می‌کند با آن‌که سن مبارک او سال‌ها از هزار گذشته، به صورت مردی چهل ساله ظاهر می‌شود[۴]. به‌هرحال اوصافی و خصوصیاتی که برای آن حضرت بیان شده، مشخصاتی است که جز بر آن شخص خاص (امام دوازدهم، یگانه فرزند امام حسن عسکری(ع)) بر احدی قابل انطباق نیست؛ لذا بطلان دعاوی مدّعیان مهدویت با توجه به این نشانه‌ها آشکار است[۵].

شمایل امام مهدی

مجموع روایات پیامبر اکرم(ص) و امامان(ع)، که شمایل و اوصاف حضرت مهدی(ع)‏ را بیان کرده است می‏‌توان به سه دسته تقسیم کرد:

شمایل امام مهدی پس از ولادت و دوران کودکی

ضوء بن علی از مردی از اهل فارس، حکایتی نقل و در ضمن آن، برخی از اوصاف حضرت را در نوزادی بیان کرده است: ... پسر‌بچه‌‏ای سفید و زیباروی بود ... مویی از بالای سینه او تا ناف، به رنگ سبز- نه سیاه- روییده بود...[۶].

یعقوب منقوش گوید: خدمت امام حسن عسکری (ع) وارد شدم. داخل حیاط بر سکویی نشسته بود. سمت راستش اتاقی قرار داشت و بر آن پرده‌‏ای آویخته بود. گفتم: ای سید من! صاحب امر امامت، بعد از شما کیست؟ فرمود: این پرده را بالا بزن. آن را بالا زدم؛ پسر‌بچّه‌‏ای به قامت پنج وجب که به نظر می‏‌آمد هشت الی ده ‏سال داشت، بیرون آمد؛ با پیشانی درخشان، روی سفید، دو چشم براق، دو کتف ستبر و دو زانوی برگشته؛ در گونه راستش خالی و در سرش گیسوانی بود. بر زانوی پدر خود ابو محمد (ع) نشست؛ پس به من فرمود: این است صاحب الامر شما"[۷].[۸]

شمایل امام مهدی در دوران غیبت

این دسته حکایات را می‌‏توان به دو گروه تقسیم کرد:

  1. حکایت‌‏هایی که شمایل آن حضرت را در دوران غیبت صغرا توصیف کرده است[۹]. در این گروه، گاهی ویژگی‌‏های جسمانی آن حضرت، مانند پدر بزرگوارشان دانسته شده[۱۰]‏ و در برخی موارد نیز به صورت جزئی‌‏تر، مورد اشاره قرار گرفته است. از اوصاف آن حضرت در این دوران می‌‏توان به موارد ذیل اشاره کرد: صورتی گندمگون[۱۱]، گردنی بسیار زیبا[۱۲]، دارای قامتی نه بسیار بلند و نه چندان کوتاه، پیشانی بلند، چهارشانه، بینی کشیده، بر روی گونه راستش خالی زیبا و...[۱۳]
  2. حکایاتی که سخن از شمایل آن حضرت در دوران غیبت کبرا به میان آورده است[۱۴].[۱۵]

شمایل امام مهدی هنگام ظهور

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. بحار الانوار، ج ۵۱، باب ۴، حدیث ۴.
  2. همان، حدیث ۱۹.
  3. سیمای آفتاب، حبیب الله طاهری، ص۵۵.
  4. منتخب الاثر، ص۲۸۴.
  5. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۳۷.
  6. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۳۲۹، ح ۶؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۴۳۵، باب ۴۳، ح ۴
  7. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۷۸، ح ۱؛ ر ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۵۱۴، ح ۲
  8. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۷۲ - ۲۷۳؛ درسنامه مهدویت، ص۲۴۱، ۲۴۲.
  9. این دسته حکایات کم ‏وبیش در دست است؛ اما در کمتر حکایتی به روشنی از ویژگی‌‏های آن حضرت صحبت شده است
  10. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۴۱، ح ۱۲.
  11. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص۲۵۷.
  12. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص۳۵۵.
  13. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص۲۶۶.
  14. البته قبول این اوصاف، منوط به این است که اساساً ادعای ملاقات با آن حضرت در دوران غیبت کبرا پذیرفته شود. افزون بر آن، در بیشتر آن حکایات به روشنی به اوصاف حضرت اشاره‏‌ای نشده است.
  15. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۷۲ - ۲۷۳؛ درسنامه مهدویت، ص۲۴۲.