ارتباط با شیعیان در سیره اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'خلاء' به 'خلأ'
جز (جایگزینی متن - 'ه. ق)' به 'ﻫ.ق)')
جز (جایگزینی متن - 'خلاء' به 'خلأ')
 
خط ۱۰: خط ۱۰:
== [[نظارت]] و [[رسیدگی به امور فرهنگی]]، [[مالی]]، [[اجتماعی]] و مذهبی [[شیعیان]] ==
== [[نظارت]] و [[رسیدگی به امور فرهنگی]]، [[مالی]]، [[اجتماعی]] و مذهبی [[شیعیان]] ==
پیشوایان معصوم ملجاء و [[پناهگاه]] اصلی شیعیان در مسایل [[فرهنگی]]، مالی، اجتماعی و مذهبی بودند. رسیدگی به این امور از [[وظایف]] اصلی [[ائمه اطهار]] {{عم}} و مهم‌ترین عامل برقراری [[ارتباط]] میان ایشان با شیعیان بود.
پیشوایان معصوم ملجاء و [[پناهگاه]] اصلی شیعیان در مسایل [[فرهنگی]]، مالی، اجتماعی و مذهبی بودند. رسیدگی به این امور از [[وظایف]] اصلی [[ائمه اطهار]] {{عم}} و مهم‌ترین عامل برقراری [[ارتباط]] میان ایشان با شیعیان بود.
با توجه به اینکه [[ائمه]] [[معصومان]] {{عم}} بیشترین [[زمان]] را در طول دوره [[زندگی]] خویش در حال [[تقیه]] سپری کردند و در نتیجه محدودیت‌هایی در مسیر این ارتباط [[اعمال]] می‌شد، از این روی ایشان از طریق گزینه‌های مختلف همچون [[گزینش]] [[نمایندگان]] و [[وکلا]]، [[نامه‌نگاری]] و روش‌های دیگر ارتباط را [[حفظ]] می‌کردند که در بخش‌های بعدی به آن خواهیم پرداخت<ref>ارتباط اهل‌بیت {{عم}} با مردم در هر شرایطی حفظ می‌شد حتی در شرایطی که ایشان در زندان حاکمان جور به سر می‌بردند. به عنوان نمونه هنگامی که امام کاظم {{ع}} در سال ۱۷۹ هجری قمری، به دستور هارون، دستگیر و زندانی شد، حضرت رضا {{ع}} به جای پدر به رسیدگی امور مردم می‌پرداخت. اگرچه هنوز به مقام امامت نرسیده بود، ولی کارهای امام {{ع}} را به نمایندگی از پدر انجام می‌داد، به ترویج فرهنگ و فقه تشیع می‌پرداخت و شاگردان پدر و تشکل شیعه را حفظ می‌کرد. آن حضرت طبق وصیت پدر در این مدت، شب‌ها در خانه پدر می‌خوابید و نگهبان خانه ایشان در امور مختلف بود. شاگردان، شیعیان، بینوایان و نیازمندان به محضرش می‌آمدند و امام رضا {{ع}} همچون پدر بزرگوارش که در زندان به سر می‌برد به امور فرهنگی، اجتماعی و مذهبی آنها رسیدگی می‌کرد. به پرسش‌های آنها پاسخ می‌داد و خلاء غیبت پدر را پر می‌کرد، مایه دلگرمی و تسلی خاطر برای مراجعان بود و در عین حال، اهداف پدر را دنبال کرده و پشت سپر تقیه به افشاگری بر ضد طاغوتیان می‌پرداخت.</ref>. در این بخش به برخی [[مشکلات]] [[مالی]] و [[اجتماعی]] که برای [[شیعیان]] به وجود می‌آمد و [[پیشوای معصوم]] در صدد رفع آن بر می‌آمدند، اشاره می‌کنیم.<ref>[[محمد ملک‌زاده|ملک‌زاده، محمد]]، [[سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور]]، ص ۱۲۶.</ref>
با توجه به اینکه [[ائمه]] [[معصومان]] {{عم}} بیشترین [[زمان]] را در طول دوره [[زندگی]] خویش در حال [[تقیه]] سپری کردند و در نتیجه محدودیت‌هایی در مسیر این ارتباط [[اعمال]] می‌شد، از این روی ایشان از طریق گزینه‌های مختلف همچون [[گزینش]] [[نمایندگان]] و [[وکلا]]، [[نامه‌نگاری]] و روش‌های دیگر ارتباط را [[حفظ]] می‌کردند که در بخش‌های بعدی به آن خواهیم پرداخت<ref>ارتباط اهل‌بیت {{عم}} با مردم در هر شرایطی حفظ می‌شد حتی در شرایطی که ایشان در زندان حاکمان جور به سر می‌بردند. به عنوان نمونه هنگامی که امام کاظم {{ع}} در سال ۱۷۹ هجری قمری، به دستور هارون، دستگیر و زندانی شد، حضرت رضا {{ع}} به جای پدر به رسیدگی امور مردم می‌پرداخت. اگرچه هنوز به مقام امامت نرسیده بود، ولی کارهای امام {{ع}} را به نمایندگی از پدر انجام می‌داد، به ترویج فرهنگ و فقه تشیع می‌پرداخت و شاگردان پدر و تشکل شیعه را حفظ می‌کرد. آن حضرت طبق وصیت پدر در این مدت، شب‌ها در خانه پدر می‌خوابید و نگهبان خانه ایشان در امور مختلف بود. شاگردان، شیعیان، بینوایان و نیازمندان به محضرش می‌آمدند و امام رضا {{ع}} همچون پدر بزرگوارش که در زندان به سر می‌برد به امور فرهنگی، اجتماعی و مذهبی آنها رسیدگی می‌کرد. به پرسش‌های آنها پاسخ می‌داد و خلأ غیبت پدر را پر می‌کرد، مایه دلگرمی و تسلی خاطر برای مراجعان بود و در عین حال، اهداف پدر را دنبال کرده و پشت سپر تقیه به افشاگری بر ضد طاغوتیان می‌پرداخت.</ref>. در این بخش به برخی [[مشکلات]] [[مالی]] و [[اجتماعی]] که برای [[شیعیان]] به وجود می‌آمد و [[پیشوای معصوم]] در صدد رفع آن بر می‌آمدند، اشاره می‌کنیم.<ref>[[محمد ملک‌زاده|ملک‌زاده، محمد]]، [[سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور]]، ص ۱۲۶.</ref>


=== [[اصلاح]] و [[رفع نزاع میان شیعیان]] ===
=== [[اصلاح]] و [[رفع نزاع میان شیعیان]] ===
۲۱۸٬۲۱۰

ویرایش