←امید به فضل پیامبر در فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
#{{متن قرآن|وَلَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا مَا آتَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ سَيُؤْتِينَا اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَرَسُولُهُ إِنَّا إِلَى اللَّهِ رَاغِبُونَ}}<ref>«و اگر آنها به آنچه خداوند و پیامبرش به آنان داده‌اند خرسند می‌شدند و می‌گفتند:» سوره توبه، آیه ۵۹.</ref> | #{{متن قرآن|وَلَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا مَا آتَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ سَيُؤْتِينَا اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَرَسُولُهُ إِنَّا إِلَى اللَّهِ رَاغِبُونَ}}<ref>«و اگر آنها به آنچه خداوند و پیامبرش به آنان داده‌اند خرسند می‌شدند و می‌گفتند:» سوره توبه، آیه ۵۹.</ref> | ||
#{{متن قرآن|يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ مَا قَالُوا وَلَقَدْ قَالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَكَفَرُوا بَعْدَ إِسْلَامِهِمْ وَهَمُّوا بِمَا لَمْ يَنَالُوا وَمَا نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْنَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ فَإِنْ يَتُوبُوا يَكُ خَيْرًا لَهُمْ وَإِنْ يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ عَذَابًا أَلِيمًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ}}<ref>«به خداوند سوگند می‌خورند که (سخنی) نگفته‌اند در حالی که بی‌گمان کلمه کفر (آمیز) را بر زبان آورده‌اند و پس از اسلام خویش کفر ورزیده‌اند و به چیزی دل نهادند که بدان دست نیافته‌اند و کینه‌جویی نکرده‌اند مگر بدان روی که خداوند و پیامبرش با بخشش خویش آنان را» سوره توبه، آیه ۷۴.</ref> | #{{متن قرآن|يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ مَا قَالُوا وَلَقَدْ قَالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَكَفَرُوا بَعْدَ إِسْلَامِهِمْ وَهَمُّوا بِمَا لَمْ يَنَالُوا وَمَا نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْنَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ فَإِنْ يَتُوبُوا يَكُ خَيْرًا لَهُمْ وَإِنْ يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ عَذَابًا أَلِيمًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ}}<ref>«به خداوند سوگند می‌خورند که (سخنی) نگفته‌اند در حالی که بی‌گمان کلمه کفر (آمیز) را بر زبان آورده‌اند و پس از اسلام خویش کفر ورزیده‌اند و به چیزی دل نهادند که بدان دست نیافته‌اند و کینه‌جویی نکرده‌اند مگر بدان روی که خداوند و پیامبرش با بخشش خویش آنان را» سوره توبه، آیه ۷۴.</ref> | ||
'''نکته''': در این دوآیه فوق این محور مطرح گردیده است که [[مؤمنان راستین]] [[امیدوار]] به [[فضل]] و عطایای [[خدا]] و رسولش [[محمد]] {{صل}} هستند. این [[امید]] در مقابل [[یأس]] است<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۱۸۱.</ref>. | |||
== رجاء در دانشنامه معاصر قرآن کریم == | == رجاء در دانشنامه معاصر قرآن کریم == | ||
[[رجاء]] ممدود به معنای [[امید]] داشتن و [[امیدواری]] است و در اصطلاح، [[انتظار]] [[امر]] محبوبی است که اکثر اسباب و موجبات آن، محقق باشد. [[رجا]] مقصور نیز، به معنای اطراف و حاشیه هر شیء است و در اصطلاح، انتظار چیزی است که حصول و وقوعش در حاشیه است، چه از نظر [[زمان]] و چه از نظر مکان، مثلاً در [[آیه]] {{متن قرآن|وَالْمَلَكُ عَلَى أَرْجَائِهَا}}<ref>«و فرشتگان بر کناره‌های آن (آسمان) اند» سوره حاقه، آیه ۱۷.</ref>. {{متن قرآن|أَرْجَائِهَا}} (جمع رجا) به این معنا است که چون [[آسمان]] که مکان [[ملائکه]] است، شکافته شود، ایشان بر اطراف آن مجتمع شوند و [[منتظر]] [[امر الهی]] باشند تا درباره [[مؤمن]] و [[کافر]] [[اقدام]] کنند. | [[رجاء]] ممدود به معنای [[امید]] داشتن و [[امیدواری]] است و در اصطلاح، [[انتظار]] [[امر]] محبوبی است که اکثر اسباب و موجبات آن، محقق باشد. [[رجا]] مقصور نیز، به معنای اطراف و حاشیه هر شیء است و در اصطلاح، انتظار چیزی است که حصول و وقوعش در حاشیه است، چه از نظر [[زمان]] و چه از نظر مکان، مثلاً در [[آیه]] {{متن قرآن|وَالْمَلَكُ عَلَى أَرْجَائِهَا}}<ref>«و فرشتگان بر کناره‌های آن (آسمان) اند» سوره حاقه، آیه ۱۷.</ref>. {{متن قرآن|أَرْجَائِهَا}} (جمع رجا) به این معنا است که چون [[آسمان]] که مکان [[ملائکه]] است، شکافته شود، ایشان بر اطراف آن مجتمع شوند و [[منتظر]] [[امر الهی]] باشند تا درباره [[مؤمن]] و [[کافر]] [[اقدام]] کنند. | ||