خراج در لغت: تفاوت میان نسخهها
(←مقدمه) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
(←منابع) |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1368105.jpg|22px]] [[سید رضا حسینی|حسینی، سید رضا]]، [[بیت المال (مقاله)| مقاله «بیت المال»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|'''دانشنامه امام علی ج۷''']] | # [[پرونده:1368105.jpg|22px]] [[سید رضا حسینی|حسینی، سید رضا]]، [[بیت المال (مقاله)| مقاله «بیت المال»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|'''دانشنامه امام علی ج۷''']] | ||
# [[پرونده: 1100830.jpg|22px]] [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۳ (کتاب)|'''سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۳''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۸
مقدمه
واژه «خراج» ظاهراً از «فراگ» فارسی گرفته شده و در عهد ساسانیان به عنوان مالیات زمین از مردم گرفته میشد. مسئولان گردآوری آن، دهقانان بودند که اطلاع دقیقی از وضعیت کشاورزان و میزان محصول آنها داشتند و شامل نقد و جنس بود و در آن زمان بیشتر با اجحاف و تعدی همراه بود[۱].
خراج در لغت عربی به معنای «اتاوه» و «مالیات زمین» آمده[۲] و به معنای غله زمین به کار رفته است[۳].[۴].[۵] و نیز در لغت به معنای نفع یا درآمدی است که از ملک حاصل میشود[۶]. همچنین بهمعنای باج گرفتن نیز آمده است[۷]. گاهی به معنای مالیات، جزیه و اجرت نیز به کار رفته است[۸]. خراج در اصطلاح، به مالیاتی گفته میشود که از زمینهای «مفتوحة العنوه» یا «اراضی صلحیه» و یا زمینهای فیء گرفته میشد[۹].[۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ مردم ایران، ج۱، ص۵۰۴.
- ↑ تاج العروس، ج۵، ص۵۰۹.
- ↑ تاج العروس، ج۵، ص۵۰۹؛ التحقیق فی کلمات القرآن، ج۳، ص۳۲.
- ↑ تاج العروس، ج۵، ص۵۰۹.
- ↑ ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۳، ص ۳۱۱.
- ↑ ابن اثیر، النهایه، ج۲، ص۱۹، ماده خرج.
- ↑ لغتنامه دهخدا، ج۷، ص۹۶۲۷.
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ج۲، ص۲۵۲، ماده خرج.
- ↑ منتظری، حسین علی، دراسات فی ولایة الفقیه، ج۳، ص۴۸۸.
- ↑ حسینی، سید رضا، مقاله «بیت المال»، دانشنامه امام علی ج۷، ص ۴۰۲.