بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۹: | خط ۹: | ||
== معناشناسی == | == معناشناسی == | ||
[[اعتکاف]]، مصدر باب افتعال از ریشه "ع ـ ک ـ ف" به معنای [[محبوس]] کردن و روی آوردن به چیزی است<ref>مجمع البحرین، ج ۲، ص ۲۲۹؛ تاج العروس، ج ۱۲، ص۳۹۶ ـ ۳۹۷؛ لسانالعرب، ج۹، ص۳۴۰ ـ ۳۴۱، «عکف».</ref>. راغب گوید: اعتکاف به معنای روی آوردن و ملازمت با چیزی، همراه با [[تعظیم]] آن است<ref>مفردات، ص ۵۷۹، «عکف».</ref> و در اصطلاح [[فقه]]، عبارت است از توقف در [[مسجد]] به قصد [[عبادت]]<ref>جواهرالکلام، ج ۱۷، ص ۱۵۹؛ العروة الوثقی، ج ۲، ص ۷۵.</ref>. واژه اعتکاف در [[قرآن]] نیامده؛ ولی مشتقات ماده «عکف» از ثلاثی مجرد بهصورت اسم فاعل ۷ بار و در شکل اسم مفعول و مضارع هر کدام یک بار آمده است<ref>[[فتاح آقازاده|آقازاده، فتاح]]، [[اعتکاف - آقازاده (مقاله)|مقاله «اعتکاف»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]] | [[اعتکاف]]، مصدر باب افتعال از ریشه "ع ـ ک ـ ف" به معنای [[محبوس]] کردن و روی آوردن به چیزی است<ref>مجمع البحرین، ج ۲، ص ۲۲۹؛ تاج العروس، ج ۱۲، ص۳۹۶ ـ ۳۹۷؛ لسانالعرب، ج۹، ص۳۴۰ ـ ۳۴۱، «عکف».</ref>. راغب گوید: اعتکاف به معنای روی آوردن و ملازمت با چیزی، همراه با [[تعظیم]] آن است<ref>مفردات، ص ۵۷۹، «عکف».</ref> و در اصطلاح [[فقه]]، عبارت است از توقف در [[مسجد]] به قصد [[عبادت]]<ref>جواهرالکلام، ج ۱۷، ص ۱۵۹؛ العروة الوثقی، ج ۲، ص ۷۵.</ref>. واژه اعتکاف در [[قرآن]] نیامده؛ ولی مشتقات ماده «عکف» از ثلاثی مجرد بهصورت اسم فاعل ۷ بار و در شکل اسم مفعول و مضارع هر کدام یک بار آمده است<ref>[[فتاح آقازاده|آقازاده، فتاح]]، [[اعتکاف - آقازاده (مقاله)|مقاله «اعتکاف»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳]].</ref>. | ||
== پیشینه اعتکاف == | == پیشینه اعتکاف == | ||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
شاید بتوان اقامت و عبادت [[مریم]] {{س}} در [[مسجدالاقصی]] را نیز از مصادیق [[اعتکاف]] برشمرد، زیرا مادر آن حضرت [[نذر]] کرد که مریم را [[وقف]] [[عبادت خدا]] کند: {{متن قرآن|إِذْ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ}}<ref>«(یاد کن) آنگاه را که همسر عمران گفت: پروردگارا! من نذر کردهام آنچه در شکم دارم آزاد (از هر شرطی) تو را باشد پس (نذر مرا) از من بپذیر که تویی که شنوای دانایی» سوره آل عمران، آیه ۳۵.</ref><ref> جامع البیان، مج ۳، ج ۳، ص ۳۱۹ ـ ۳۲۰.</ref> و پس از [[بلوغ]]، [[سرپرست]] او ([[زکریا]] {{ع}}) برای وی جایگاهی در مسجدالاقصی آماده کرد، تا به [[عبادت]] بپردازد. سپس مریم در [[مسجد]] اقامت گزید و به عبادت پرداخت<ref> مجمع البیان، ج ۲، ص ۷۴۰؛ روض الجنان، ج ۴، ص ۲۹۷ ـ ۲۹۸.</ref> که از نزد [[خدا]] با طعامهای بهشتی [[پذیرایی]] میشد: {{متن قرآن|كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هَذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ}}<ref>«هرگاه زکریّا در محراب (عبادت) نزد وی میرفت کنار او، رزقی مییافت و میپرسید: ای مریم! این از کجا برای تو آمده است؟ و او میگفت: از نزد خداوند؛ (آری) خداوند به هر که بخواهد بیحساب (و شمار) روزی میدهد» سوره آل عمران، آیه ۳۷.</ref>. | شاید بتوان اقامت و عبادت [[مریم]] {{س}} در [[مسجدالاقصی]] را نیز از مصادیق [[اعتکاف]] برشمرد، زیرا مادر آن حضرت [[نذر]] کرد که مریم را [[وقف]] [[عبادت خدا]] کند: {{متن قرآن|إِذْ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ}}<ref>«(یاد کن) آنگاه را که همسر عمران گفت: پروردگارا! من نذر کردهام آنچه در شکم دارم آزاد (از هر شرطی) تو را باشد پس (نذر مرا) از من بپذیر که تویی که شنوای دانایی» سوره آل عمران، آیه ۳۵.</ref><ref> جامع البیان، مج ۳، ج ۳، ص ۳۱۹ ـ ۳۲۰.</ref> و پس از [[بلوغ]]، [[سرپرست]] او ([[زکریا]] {{ع}}) برای وی جایگاهی در مسجدالاقصی آماده کرد، تا به [[عبادت]] بپردازد. سپس مریم در [[مسجد]] اقامت گزید و به عبادت پرداخت<ref> مجمع البیان، ج ۲، ص ۷۴۰؛ روض الجنان، ج ۴، ص ۲۹۷ ـ ۲۹۸.</ref> که از نزد [[خدا]] با طعامهای بهشتی [[پذیرایی]] میشد: {{متن قرآن|كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هَذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ}}<ref>«هرگاه زکریّا در محراب (عبادت) نزد وی میرفت کنار او، رزقی مییافت و میپرسید: ای مریم! این از کجا برای تو آمده است؟ و او میگفت: از نزد خداوند؛ (آری) خداوند به هر که بخواهد بیحساب (و شمار) روزی میدهد» سوره آل عمران، آیه ۳۷.</ref>. | ||
از برخی [[آیات]] استفاده میشود که توقف نزد بتها و عبادت آنها، در آیینهای [[بت پرستی]] نیز رواج داشته است. در [[آیه]] {{متن قرآن|إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا هَذِهِ التَّمَاثِيلُ الَّتِي أَنْتُمْ لَهَا عَاكِفُونَ}}<ref>«هنگامی که به پدر و قوم خویش، گفت: این تندیسها چیست که شما به (خدمت) آنها ماندگارید؟» سوره انبیاء، آیه ۵۲.</ref> [[حضرت ابراهیم]]، [[آزر]] و قومش را به سبب عبادت بتها و ملازمت با آنها [[نکوهش]] کرده است. در معنای {{متن قرآن|عَاكِفُونَ}} گفتهاند که [[بت پرستان]] در بتکدهها ملازم بتها بودند و آنها را عبادت میکردند<ref>الکشاف، ج۳، ص۱۲۱؛ مجمع البیان، ج ۷، ص ۸۳؛ التفسیر الکبیر، ج ۲۲، ص ۱۸۱.</ref>. آیه {{متن قرآن|وَجَاوَزْنَا بِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ فَأَتَوْا عَلَى قَوْمٍ يَعْكُفُونَ عَلَى أَصْنَامٍ لَهُمْ قَالُوا يَا مُوسَى اجْعَلْ لَنَا إِلَهًا كَمَا لَهُمْ آلِهَةٌ قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ}}<ref>«و بنی اسرائیل را از دریا گذراندیم آنگاه آنان به قومی رسیدند که به پرستش بتهایی که داشتند رو آورده بودند، گفتند: ای موسی! برای ما خدایی بگمار چنان که آنان خدایانی دارند، (موسی) گفت: به راستی که شما قومی نادانید» سوره اعراف، آیه ۱۳۸.</ref> گزارش کرده که [[بنیاسرائیل]] پس از عبور از دریا با بت پرستانی مواجه شدند که سر بر آستان بتان خود داشتند. همچنین در آیه {{متن قرآن|قَالُوا لَنْ نَبْرَحَ عَلَيْهِ عَاكِفِينَ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَيْنَا مُوسَى}}<ref>«گفتند: یکسره در خدمت آن (گوساله) خواهیم بود تا موسی نزد ما باز گردد» سوره طه، آیه ۹۱.</ref> داستان بنیاسرائیل آمده است که پس از رفتن [[موسی]] {{ع}} به [[کوه طور]]، در اطراف گوساله [[سامری]] وقوف کرده و به [[پرستش]] پرداختند<ref>[[فتاح آقازاده|آقازاده، فتاح]]، [[اعتکاف - آقازاده (مقاله)|مقاله «اعتکاف»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]] | از برخی [[آیات]] استفاده میشود که توقف نزد بتها و عبادت آنها، در آیینهای [[بت پرستی]] نیز رواج داشته است. در [[آیه]] {{متن قرآن|إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا هَذِهِ التَّمَاثِيلُ الَّتِي أَنْتُمْ لَهَا عَاكِفُونَ}}<ref>«هنگامی که به پدر و قوم خویش، گفت: این تندیسها چیست که شما به (خدمت) آنها ماندگارید؟» سوره انبیاء، آیه ۵۲.</ref> [[حضرت ابراهیم]]، [[آزر]] و قومش را به سبب عبادت بتها و ملازمت با آنها [[نکوهش]] کرده است. در معنای {{متن قرآن|عَاكِفُونَ}} گفتهاند که [[بت پرستان]] در بتکدهها ملازم بتها بودند و آنها را عبادت میکردند<ref>الکشاف، ج۳، ص۱۲۱؛ مجمع البیان، ج ۷، ص ۸۳؛ التفسیر الکبیر، ج ۲۲، ص ۱۸۱.</ref>. آیه {{متن قرآن|وَجَاوَزْنَا بِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ فَأَتَوْا عَلَى قَوْمٍ يَعْكُفُونَ عَلَى أَصْنَامٍ لَهُمْ قَالُوا يَا مُوسَى اجْعَلْ لَنَا إِلَهًا كَمَا لَهُمْ آلِهَةٌ قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ}}<ref>«و بنی اسرائیل را از دریا گذراندیم آنگاه آنان به قومی رسیدند که به پرستش بتهایی که داشتند رو آورده بودند، گفتند: ای موسی! برای ما خدایی بگمار چنان که آنان خدایانی دارند، (موسی) گفت: به راستی که شما قومی نادانید» سوره اعراف، آیه ۱۳۸.</ref> گزارش کرده که [[بنیاسرائیل]] پس از عبور از دریا با بت پرستانی مواجه شدند که سر بر آستان بتان خود داشتند. همچنین در آیه {{متن قرآن|قَالُوا لَنْ نَبْرَحَ عَلَيْهِ عَاكِفِينَ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَيْنَا مُوسَى}}<ref>«گفتند: یکسره در خدمت آن (گوساله) خواهیم بود تا موسی نزد ما باز گردد» سوره طه، آیه ۹۱.</ref> داستان بنیاسرائیل آمده است که پس از رفتن [[موسی]] {{ع}} به [[کوه طور]]، در اطراف گوساله [[سامری]] وقوف کرده و به [[پرستش]] پرداختند<ref>[[فتاح آقازاده|آقازاده، فتاح]]، [[اعتکاف - آقازاده (مقاله)|مقاله «اعتکاف»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳]].</ref>. | ||
== اعتکاف در [[اسلام]] == | == اعتکاف در [[اسلام]] == | ||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
# حداقل اعتکاف به نظر [[امامیه]] سه [[روز]]<ref>جواهر الکلام، ج ۱۷، ص ۱۶۶.</ref> و به نظر برخی از علمای [[اهل سنت]] یک شبانه روز است. برخی دیگر با استناد به اطلاق [[آیه]] {{متن قرآن|أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَائِكُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَكُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَخْتَانُونَ أَنْفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ وَعَفَا عَنْكُمْ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُوا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّيَامَ إِلَى اللَّيْلِ وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ}}<ref>«آمیزش با زنانتان در شب روزهداری برای شما حلال شده است. آنها جامه شما و شما جامه آنهایید. خداوند معلوم داشت که شما با خود نادرستی میورزیدید، بنابراین، از شما در گذشت و شما را بخشود؛ اکنون (میتوانید) با آنان آمیزش کنید و آنچه خداوند برای شما مقرّر داشته است باز جویید، و تا سپیدی سپیدهدم از سیاهی (شب) برای شما آشکار شود (میتوانید) بخورید و بیاشامید؛ سپس روزه را تا شب به پایان رسانید و در حالی که در مسجدها اعتکاف کردهاید از آنان کام مجویید، اینها حدود خداوند است، به آنها نزدیک نشوید. خداوند این چنین آیاتش را برای مردم روشن میگرداند باشد که آنان پرهیزگاری ورزند» سوره بقره، آیه ۱۸۷.</ref> مدت زمانی کوتاه را که وقوف بر آن [[صدق]] کند، کافی دانستهاند<ref> احکام القرآن، ج ۱، ص ۳۳۶؛ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۲۲؛ الفقه الاسلامی، ج ۳، ص ۱۷۵۲.</ref>. | # حداقل اعتکاف به نظر [[امامیه]] سه [[روز]]<ref>جواهر الکلام، ج ۱۷، ص ۱۶۶.</ref> و به نظر برخی از علمای [[اهل سنت]] یک شبانه روز است. برخی دیگر با استناد به اطلاق [[آیه]] {{متن قرآن|أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَائِكُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَكُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَخْتَانُونَ أَنْفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ وَعَفَا عَنْكُمْ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُوا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّيَامَ إِلَى اللَّيْلِ وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ}}<ref>«آمیزش با زنانتان در شب روزهداری برای شما حلال شده است. آنها جامه شما و شما جامه آنهایید. خداوند معلوم داشت که شما با خود نادرستی میورزیدید، بنابراین، از شما در گذشت و شما را بخشود؛ اکنون (میتوانید) با آنان آمیزش کنید و آنچه خداوند برای شما مقرّر داشته است باز جویید، و تا سپیدی سپیدهدم از سیاهی (شب) برای شما آشکار شود (میتوانید) بخورید و بیاشامید؛ سپس روزه را تا شب به پایان رسانید و در حالی که در مسجدها اعتکاف کردهاید از آنان کام مجویید، اینها حدود خداوند است، به آنها نزدیک نشوید. خداوند این چنین آیاتش را برای مردم روشن میگرداند باشد که آنان پرهیزگاری ورزند» سوره بقره، آیه ۱۸۷.</ref> مدت زمانی کوتاه را که وقوف بر آن [[صدق]] کند، کافی دانستهاند<ref> احکام القرآن، ج ۱، ص ۳۳۶؛ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۲۲؛ الفقه الاسلامی، ج ۳، ص ۱۷۵۲.</ref>. | ||
# شرط دیگر، انجام دادن این [[عبادت]] در [[مسجد]] است. همه [[علمای اسلامی]] به جز [[حنفیان]] که اعتکاف [[زن]] را در خانهاش جایز دانستهاند<ref> الفقه الاسلامی، ج ۳، ص ۱۷۶۲.</ref> بر این شرط اتفاق نظر دارند<ref>جواهر الکلام، ج ۱۷، ص ۱۷۰؛ الفقه الاسلامی، ج ۳، ص ۱۷۶۲.</ref>. مستند امامیه در این شرط [[روایات]] است؛ اما گروهی از [[عالمان اهل سنت]] آن را از جمله {{متن قرآن| وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ }} استفاده کردهاند<ref>تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۲۲.</ref>. در ردّ این استناد گفته شده که آیه فقط بر [[حرمت]] مباشرت با [[زنان]] در حال اعتکاف در مسجد، دلالت دارد؛ نه بر شرطیت مسجد در اعتکاف<ref>مسالک الافهام، ج ۱، ص ۳۵۰.</ref>. در اینکه مقصود از مسجد چه مسجدی است، بین علمای اسلامی [[اختلاف]] است؛ از ظاهر جمله {{متن قرآن| وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ }} جواز اعتکاف در هر مسجدی استفاده میشود<ref>مسالک الافهام، ج ۱، ص ۳۵۱.</ref>، زیرا {{متن قرآن|الْمَسَاجِدِ}} عام و شامل همه [[مساجد]] است؛ ولی امامیه با استناد به روایات، عموم آیه را به مساجد چهارگانه، یعنی [[مسجدالحرام]]، [[مسجدالنبی]] [[مسجد کوفه]] و مسجد [[بصره]]<ref> الخلاف، ج ۲، ص ۲۲۷.</ref> و [[مسجد جامع]] هر [[شهر]]<ref>کنزالعرفان، ج ۱، ص ۲۱۶؛ جواهرالکلام، ج ۱۷، ص ۱۷۱.</ref> تخصیص زدهاند. نظر گروهی از [[اهل سنت]] نیز همین است<ref>تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۲۲.</ref>؛ ولی عدهای از فقهای [[فریقین]]، بر [[مساجد]] فوق، مساجدی دیگر افزودهاند<ref>کنزالعرفان، ج ۱، ص ۲۱۶؛ مسالک الافهام، ج ۱، ص ۳۵۱؛ الفقه الاسلامی، ج ۳، ص ۱۷۵۲ ـ ۱۷۵۶.</ref>) شایان ذکر است که حضور در [[مسجد]] و خارج نشدن از آن در مدت [[اعتکاف]]، جز برای کارهای ضروری و رفع [[حاجت]]، لازم است<ref>جواهرالکلام، ج ۱۷، ص ۱۷۶ ـ ۱۷۷.</ref>. | # شرط دیگر، انجام دادن این [[عبادت]] در [[مسجد]] است. همه [[علمای اسلامی]] به جز [[حنفیان]] که اعتکاف [[زن]] را در خانهاش جایز دانستهاند<ref> الفقه الاسلامی، ج ۳، ص ۱۷۶۲.</ref> بر این شرط اتفاق نظر دارند<ref>جواهر الکلام، ج ۱۷، ص ۱۷۰؛ الفقه الاسلامی، ج ۳، ص ۱۷۶۲.</ref>. مستند امامیه در این شرط [[روایات]] است؛ اما گروهی از [[عالمان اهل سنت]] آن را از جمله {{متن قرآن| وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ }} استفاده کردهاند<ref>تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۲۲.</ref>. در ردّ این استناد گفته شده که آیه فقط بر [[حرمت]] مباشرت با [[زنان]] در حال اعتکاف در مسجد، دلالت دارد؛ نه بر شرطیت مسجد در اعتکاف<ref>مسالک الافهام، ج ۱، ص ۳۵۰.</ref>. در اینکه مقصود از مسجد چه مسجدی است، بین علمای اسلامی [[اختلاف]] است؛ از ظاهر جمله {{متن قرآن| وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ }} جواز اعتکاف در هر مسجدی استفاده میشود<ref>مسالک الافهام، ج ۱، ص ۳۵۱.</ref>، زیرا {{متن قرآن|الْمَسَاجِدِ}} عام و شامل همه [[مساجد]] است؛ ولی امامیه با استناد به روایات، عموم آیه را به مساجد چهارگانه، یعنی [[مسجدالحرام]]، [[مسجدالنبی]] [[مسجد کوفه]] و مسجد [[بصره]]<ref> الخلاف، ج ۲، ص ۲۲۷.</ref> و [[مسجد جامع]] هر [[شهر]]<ref>کنزالعرفان، ج ۱، ص ۲۱۶؛ جواهرالکلام، ج ۱۷، ص ۱۷۱.</ref> تخصیص زدهاند. نظر گروهی از [[اهل سنت]] نیز همین است<ref>تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۲۲.</ref>؛ ولی عدهای از فقهای [[فریقین]]، بر [[مساجد]] فوق، مساجدی دیگر افزودهاند<ref>کنزالعرفان، ج ۱، ص ۲۱۶؛ مسالک الافهام، ج ۱، ص ۳۵۱؛ الفقه الاسلامی، ج ۳، ص ۱۷۵۲ ـ ۱۷۵۶.</ref>) شایان ذکر است که حضور در [[مسجد]] و خارج نشدن از آن در مدت [[اعتکاف]]، جز برای کارهای ضروری و رفع [[حاجت]]، لازم است<ref>جواهرالکلام، ج ۱۷، ص ۱۷۶ ـ ۱۷۷.</ref>. | ||
# اجتناب از مباشرت با [[زنان]]<ref>شرایعالاسلام، ج ۱، ص ۲۱۹.</ref>. [[قرآن]] مباشرت با زنان را بر [[معتکف]] [[ممنوع]] کرده است: {{متن قرآن| وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ }} افزون بر [[آیه]] فوق، [[روایات مستفیض]] نیز بر این امر دلالت دارد<ref>وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۵۴۵؛ جامع احادیث الشیعه، ج ۱۱، ص ۷۸۰.</ref>. به نظر علمای [[امامیه]] آیه و [[روایات]] پیش گفته شمول داشته و هرگونه لمس، تقبیل و تماس شهوتآمیز را نیز دربر میگیرد<ref> کنزالعرفان، ج ۱، ص ۲۱۶؛ جواهرالکلام، ج ۱۷، ص ۱۹۹ ـ ۲۰۰.</ref>، هرچند برخی از امامیه و جمعی از اهل سنت، انصراف آیه را به آمیزش دانسته و سرایت آن به مقدمات مذکور را بعید میدانند<ref>مسالک الافهام، ج ۱، ص ۳۵۰.</ref>، بلکه رد کردهاند<ref> احکامالقرآن، ج۱، ص۳۳۹؛ الفرقان، ج ۲، ص ۷۲.</ref>؛ همچنین از اینکه در آیه مورد بحث، قرآن مباشرت با زنان در شبهای [[ماه رمضان]] را برای روزهداران روا شمرده: {{متن قرآن|فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ}} و سپس معتکفان را ازاین عمل منع کرده است: {{متن قرآن| وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ }} به دست میآید که آمیزش در شبهای اعتکاف نیز بر معتکف [[حرام]] است<ref>المیزان، ج ۲، ص ۴۹؛ راهنما، ج ۱، ص ۶۱۰.</ref>. فقهای فریقین نیز بر همین [[رأی]] هستند<ref>جواهرالکلام، ج۱۷، ص۲۰۴ ـ ۲۰۵؛ الفقهالاسلامی، ج ۳، ص ۱۷۷۷.</ref>. افزون بر [[حرمت]] آمیزش با زنان، [[اعمال]] دیگری چون استفاده از بوی خوش، [[خرید و فروش]]، [[مشاجره]] و [[جدال]] نیز در این مدت بر معتکفان [[حرام]] است<ref>جواهرالکلام، ج ۱۷، ص ۲۰۲ ـ ۲۰۴.</ref>. [[قرآن]] در پایان [[آیه]] مذکور، [[احکام]] مطرح شده در این آیه، از جمله [[حکم]] [[اعتکاف]] را از [[حدود الهی]] میشمارد که [[مؤمنان]] نباید آن را سبک بشمارند و از آن تعدّی کنند: {{متن قرآن|تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا}} سپس رعایت این [[احکام]] را موجب ایجاد [[تقوا]] و [[پرهیزگاری]] در [[انسان]] دانسته است: {{متن قرآن|كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ}}<ref>[[فتاح آقازاده|آقازاده، فتاح]]، [[اعتکاف - آقازاده (مقاله)|مقاله «اعتکاف»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]] | # اجتناب از مباشرت با [[زنان]]<ref>شرایعالاسلام، ج ۱، ص ۲۱۹.</ref>. [[قرآن]] مباشرت با زنان را بر [[معتکف]] [[ممنوع]] کرده است: {{متن قرآن| وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ }} افزون بر [[آیه]] فوق، [[روایات مستفیض]] نیز بر این امر دلالت دارد<ref>وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۵۴۵؛ جامع احادیث الشیعه، ج ۱۱، ص ۷۸۰.</ref>. به نظر علمای [[امامیه]] آیه و [[روایات]] پیش گفته شمول داشته و هرگونه لمس، تقبیل و تماس شهوتآمیز را نیز دربر میگیرد<ref> کنزالعرفان، ج ۱، ص ۲۱۶؛ جواهرالکلام، ج ۱۷، ص ۱۹۹ ـ ۲۰۰.</ref>، هرچند برخی از امامیه و جمعی از اهل سنت، انصراف آیه را به آمیزش دانسته و سرایت آن به مقدمات مذکور را بعید میدانند<ref>مسالک الافهام، ج ۱، ص ۳۵۰.</ref>، بلکه رد کردهاند<ref> احکامالقرآن، ج۱، ص۳۳۹؛ الفرقان، ج ۲، ص ۷۲.</ref>؛ همچنین از اینکه در آیه مورد بحث، قرآن مباشرت با زنان در شبهای [[ماه رمضان]] را برای روزهداران روا شمرده: {{متن قرآن|فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ}} و سپس معتکفان را ازاین عمل منع کرده است: {{متن قرآن| وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ }} به دست میآید که آمیزش در شبهای اعتکاف نیز بر معتکف [[حرام]] است<ref>المیزان، ج ۲، ص ۴۹؛ راهنما، ج ۱، ص ۶۱۰.</ref>. فقهای فریقین نیز بر همین [[رأی]] هستند<ref>جواهرالکلام، ج۱۷، ص۲۰۴ ـ ۲۰۵؛ الفقهالاسلامی، ج ۳، ص ۱۷۷۷.</ref>. افزون بر [[حرمت]] آمیزش با زنان، [[اعمال]] دیگری چون استفاده از بوی خوش، [[خرید و فروش]]، [[مشاجره]] و [[جدال]] نیز در این مدت بر معتکفان [[حرام]] است<ref>جواهرالکلام، ج ۱۷، ص ۲۰۲ ـ ۲۰۴.</ref>. [[قرآن]] در پایان [[آیه]] مذکور، [[احکام]] مطرح شده در این آیه، از جمله [[حکم]] [[اعتکاف]] را از [[حدود الهی]] میشمارد که [[مؤمنان]] نباید آن را سبک بشمارند و از آن تعدّی کنند: {{متن قرآن|تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا}} سپس رعایت این [[احکام]] را موجب ایجاد [[تقوا]] و [[پرهیزگاری]] در [[انسان]] دانسته است: {{متن قرآن|كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ}}<ref>[[فتاح آقازاده|آقازاده، فتاح]]، [[اعتکاف - آقازاده (مقاله)|مقاله «اعتکاف»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳]].</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == |