بنی سعد بن مالک: تفاوت میان نسخه‌ها

این طایفه در شمار قبایل قحطانی<ref>زرکلی، الاعلام، ج۳، ص۸۷؛ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۲، ص۵۱۹.</ref> و از شاخه‌های [[قبیله]] بزرگ [[نخع]] است که نسب از [[سعد بن مالک]] بن نخع می‌‌برند<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۲۸۹؛ ابن حزم؛ جمهرة انساب العرب، ص۴۱۴.</ref>. سعد، دارای [[فرزندان]] بسیار بود. وی از همسرش «ریطه بنت وائل بن ناجیة بن جماهر بن اشعر» از [[قبیله اشعر]] دارای فرزندانی به اسامی: قیس، [[صهبان]]، [[وهبیل]]، [[عامر]] و عبدالله درج و از [[همسر]] دیگر خود از [[قبیله بنی تمیم]] به نام «ماویة بنت دارم بن مالک بن حنظلة بن مالک بن زید مناة بن تمیم،» صاحب پسرانی به اسامی جذیمه، [[حارثه]] و جسر شد که هر یک از این پسران، سر شاخه [[طوایف]] بزرگی به همین نام شدند و تیره‌های [[بنی قیس]]، بنی صهبان، [[بنی وهبیل]]، [[بنی عامر]]، [[بنی جذیمه]]، [[بنی حارثه]] و [[بنی جسر]] را شکل دادند<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۲۸۹ - ۲۹۵؛ ابن حزم؛ جمهرة انساب العرب، ص۴۱۴.</ref>. ضمن این که از هر یک از این سرشاخه‌ها، تیره‌ها و شاخه‌های کوچکتری پدید آمد که از معروف‌ترین آنان می‌‌توان از: بنی کعب بن قیس<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۲۸۹.</ref>، بنی عِدّاء<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۲۹۰.</ref>، بنی عامر بن جسر<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۲۹۲.</ref>، بنی [[کلیب]] و بنی [[نهار]]<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۲۹۲.</ref> یاد کرد.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>