شیخیه در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - 'وحید بهبهانی' به 'وحید بهبهانی')
خط ۴۰: خط ۴۰:
## '''[[خاندان]] احقاقی''': بزرگ این [[خاندان]]، میرزا [[محمد باقر]] اسکویی، از [[شاگردان]] میرزا [[حسن]]، مشهور به گوهر، از [[شاگردان]] [[شیخ احمد احسایی]] و [[سید کاظم رشتی]] بود. او استاد پسران [[سید کاظم رشتی]] در [[کربلا]] بود که پس از درگذشت [[سید]] کاظم [[جانشینی]] او را ادعا کرده است. [[فرزند]] میرزا [[محمد باقر]]، میرزا [[موسی]] احقاقی از [[علما]] و [[مراجع]] [[شیخیه]] است و کتابی دارد به نام احقاق الحق و ابطال الباطل که در آن، [[عقاید]] [[شیخیه]] را به تفصیل بیان می‌‌کند. پس از این [[تاریخ]]، او و خاندانش به احقاقی مشهور شدند. هم‌اینک مرکز این گروه [[کشور]] [[کویت]] است که [[ریاست]] آن را تا چندی پیش میرزا [[حسن]] احقاقی برعهده داشت که [[مرجع]] [[فقهی]] [[شیخیه]] [[آذربایجان]] و اُسکو به‌شمار می‌‌رفت و پس از درگذشت وی، فرزندش عهده‌دار مسائل [[شرعی]] پدرش گردید<ref>ر. ک: [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۳۱۶-۳۱۷.</ref>.
## '''[[خاندان]] احقاقی''': بزرگ این [[خاندان]]، میرزا [[محمد باقر]] اسکویی، از [[شاگردان]] میرزا [[حسن]]، مشهور به گوهر، از [[شاگردان]] [[شیخ احمد احسایی]] و [[سید کاظم رشتی]] بود. او استاد پسران [[سید کاظم رشتی]] در [[کربلا]] بود که پس از درگذشت [[سید]] کاظم [[جانشینی]] او را ادعا کرده است. [[فرزند]] میرزا [[محمد باقر]]، میرزا [[موسی]] احقاقی از [[علما]] و [[مراجع]] [[شیخیه]] است و کتابی دارد به نام احقاق الحق و ابطال الباطل که در آن، [[عقاید]] [[شیخیه]] را به تفصیل بیان می‌‌کند. پس از این [[تاریخ]]، او و خاندانش به احقاقی مشهور شدند. هم‌اینک مرکز این گروه [[کشور]] [[کویت]] است که [[ریاست]] آن را تا چندی پیش میرزا [[حسن]] احقاقی برعهده داشت که [[مرجع]] [[فقهی]] [[شیخیه]] [[آذربایجان]] و اُسکو به‌شمار می‌‌رفت و پس از درگذشت وی، فرزندش عهده‌دار مسائل [[شرعی]] پدرش گردید<ref>ر. ک: [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۳۱۶-۳۱۷.</ref>.
# '''[[شیخیه]] [[باقریه]]''': [[فرقه]] "[[باقریه]]" به [[پیروان]] میرزا [[محمد باقر]] خندق‌آبادی دُرچه‌ای گفته می‌‌شود که بعداً به میرزا [[باقر]] [[همدانی]] معروف شد. وی [[نماینده]] حاج [[محمد]] کریم‌خان در [[همدان]] بود و پس از وی، [[جانشینی]] او را ادعا کرد و [[جنگ]] میان "شیخی" و "بالاسری" را در [[همدان]] به راه انداخت. میرزا [[محمد باقر]] دارای تألیفات چندی است. او با میرزا [[ابوتراب]]، [[مجتهد]] [[شیخیه]] [[کرمان]] [[وعده]] دیگر [[مهاجرت]] کردند و در نایین و [[اصفهان]] و بیابانک و جندق و [[همدان]] دارای پیروانی شدند و سلسله [[باقریه]] را در [[همدان]] تأسیس کردند<ref>ر. ک: [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۳۱۶-۳۱۷.</ref>.
# '''[[شیخیه]] [[باقریه]]''': [[فرقه]] "[[باقریه]]" به [[پیروان]] میرزا [[محمد باقر]] خندق‌آبادی دُرچه‌ای گفته می‌‌شود که بعداً به میرزا [[باقر]] [[همدانی]] معروف شد. وی [[نماینده]] حاج [[محمد]] کریم‌خان در [[همدان]] بود و پس از وی، [[جانشینی]] او را ادعا کرد و [[جنگ]] میان "شیخی" و "بالاسری" را در [[همدان]] به راه انداخت. میرزا [[محمد باقر]] دارای تألیفات چندی است. او با میرزا [[ابوتراب]]، [[مجتهد]] [[شیخیه]] [[کرمان]] [[وعده]] دیگر [[مهاجرت]] کردند و در نایین و [[اصفهان]] و بیابانک و جندق و [[همدان]] دارای پیروانی شدند و سلسله [[باقریه]] را در [[همدان]] تأسیس کردند<ref>ر. ک: [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۳۱۶-۳۱۷.</ref>.
==شیخیه==
[[فرقه]] «[[شیخیه]]» توسط [[شیخ احمد احسائی]] در [[قرن]] ۱۳ه ق تحقق یافت. اساس این [[مذهب]] بر امتزاج تعبیرات [[فلسفه]] قدیم متأثر از آثار سهروردی با [[اخبار]] [[آل محمد]]{{صل}} است<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص۲۶۶ و ۲۶۹.</ref>.
نام‌های دیگر این فرقه، [[کشفیه]]- کنایه از [[کشف]] و الهاماتی که [[رهبران]] این فرقه برای خود قائلند - و پایین‌سری- اشاره به ممنوع دانستن [[زیارت]] و [[اقامه نماز]] در [[بالاسر]] [[قبر]] [[امامان معصوم]]{{عم}} می‌باشد<ref>عزالدین رضانژاد، «شیخیه بستر پیدایش بابیت و بهائیت»، فصلنامه علمی – ترویجی انتظار، شماره ۳، بهار ۱۳۸۱ش، ص۲۲۷.</ref>.
«شیخیه» به چهار رکن معتقدند: [[توحید]]، [[نبوت]]، [[امامت]] و [[شیعه کامل]]؛ یعنی کسی که بلاواسطه با [[امام غایب]] اتصال و ارتباط داشته باشد به [[عقیده]] ایشان، این شخص، [[پیشوا]] و [[رهبر]] شیخیه است که او را «[[رکن رابع]]» می‌نامند!<ref>رضا سلطان‌زاده، سیری در کتاب‌های بهائیان، ص۱۲۴؛ بهاءالدین خرمشاهی و دیگران، دائرة‌المعارف تشیع، ج۱۰، ص۱۸۸؛ محمد محمدی اشتهاردی، بابی‌گری و بھائی‌گری، ج۳، ص۳۴.</ref> آنان [[عدل]] و [[معاد]] را جزو [[اصول دین]] ندانسته و منکر معاد و [[معراج جسمانی]] هستند. [[ادعای نیابت خاصه]] [[حضرت ولی عصر]]{{ع}} و برخی آراء [[غلوآمیز]] دیگر هم در کارنامه این فرقه وجود دارد<ref>رضا برنجکار، آشنایی با فرق و مذاهب اسلامی، ص۱۷۹؛ محمدحسین حسینی تهرانی، امام‌شناسی، ج۵، ص۱۷۸.</ref>.
یکی از شاگردان احسائی که پس از او آثاری را از خود به جای گذارد، سیدکاظم رشتی بود که به عقیده برخی، وی منشأ اکثر آراء نادرست شیخیه است<ref>سیدحسن خمینی، فرهنگ جامع فرق اسلامی، ج۲، ص۸۵۱؛ حسن طارمی و دیگران، دائرة‌المعارف جهان نوین اسلام، ج۳، ص۲۱۴.</ref>.<ref>[[نفیسه ابوالحسنی|ابوالحسنی، نفیسه]]، [[خاتمیت در قرآن با رویکرد پاسخ به شبهات (کتاب)|خاتمیت در قرآن با رویکرد پاسخ به شبهات]] ص ۴۴.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
خط ۴۷: خط ۵۳:
# [[پرونده:136864.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|'''درسنامه مهدویت ج۲''']]
# [[پرونده:136864.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|'''درسنامه مهدویت ج۲''']]
# [[پرونده:10119661.jpg|22px]] [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات علم کلام''']]
# [[پرونده:10119661.jpg|22px]] [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات علم کلام''']]
# [[پرونده:IM010661.jpg|22px]] [[نفیسه ابوالحسنی|ابوالحسنی، نفیسه]]، [[خاتمیت در قرآن با رویکرد پاسخ به شبهات (کتاب)|'''خاتمیت در قرآن با رویکرد پاسخ به شبهات''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


۷۳٬۳۶۴

ویرایش