فترت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۳: خط ۲۳:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مفاهیم]]
[[رده:نبوت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۵

مقدمه

اصل آن "فتر" به معنای ضعف در چیزی[۱]، سستی و ضعف بعد از قدرت و شتاب[۲].

﴿يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ عَلَى فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ[۳].

دوران "فترت" به دوران قبل از بعثت انبیا و رسولان الهی اطلاق می‌شود[۴] که حرکت، شدت و قدرتی که از دعوت الهی، مجاهدت‌ها و اصلاحات و معنویت رسول قبلی ایجاد شده، فروکش کرده و به ضعف، سستی و سکون‌گراییده است. دوره فترت قبل از رسول اکرم (ص)، دوران حاکمیت جاهلیت با همه ویژگی‌های فرهنگی ضدالهی آن، نه‌تنها در جزیرة العرب بلکه در سراسر جهان که به وحشی‌گری و بربریت روی آورده بود، لقب گرفته است.

بحث‌های بسیاری درباره وظایف مردم و نقش هدایت الهی و خالی‌ ماندن حجت خدا در روی زمین و همچنین زمان آغاز و پایان فترت (آیا از زمان رفتن یک پیامبر تا آمدن پیامبر دیگری است یا امتداد زمانی دیگری متصور است و در مورد اسلام آیا فترت پس از ارتحال حضرت رسول (ص) مطرح است یا خیر، قابل طرح است که پاسخ به هر یک می‌تواند مبنای راهبردی مهمی برای اندیشه و عمل سیاسی باشد[۵].

منابع

پانویس

  1. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۴۷۰.
  2. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۱۸.
  3. «ای اهل کتاب! فرستاده ما در دوره نیامدن فرستادگان، نزد شما آمده است در حالی که (آیات الهی را) برای شما روشن می‌گرداند» سوره مائده، آیه ۱۹.
  4. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۲۲.
  5. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص ۴۳۸.