دعبل خزاعی در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

== آشنایی اجمالی ==

«ابوعلی» یا [[ابوجعفر دعبل بن علی بن رزین بن عثمان بن عبداللّه بن بدیل بن ورقاء خزاعی کوفی]]، معروف به [[دعبل خزاعی]]، از [[خاندان]] معروف [[بنی‌خزاعه]]<ref>قبیله خزاعی منسوب به بدیل بن ورقاء که از اصحاب رسول اکرم {{صل}} بود، می‌باشد، این طایفه به دوستی آل محمد {{صل}} معروفند، معاویه می‌گفت: خزاعیان در دوستی علی بن ابی‌طالب {{ع}} به آنجا رسیده‌اند که اگر زنانشان نیز می‌توانستند با ما پیکار می‌کردند.</ref>، در سال ۱۴۸ هجری قمری در [[کوفه]] به [[دنیا]] آمد. وی [[شیعه]]، [[متکلم]]، ادیب، [[خردمند]]، با [[تقوا]]، [[دیندار]]، با [[فضیلت]]، [[شجاع]] و با شهامت‌ترین شاعر [[تاریخ]] در حق‌گویی، آشنا به [[علم]] ایام و طبقات [[شاعران]] و هم چون اجدادش، [[شاعری]] برجسته و [[سخنوری]] توانا بود. وی در [[زمان]] [[خلافت]] [[هارون الرشید]]، به [[بغداد]] آمد و در رکاب [[امام موسی بن جعفر]] {{ع}} بود. چون [[امام رضا]] {{ع}} به [[خراسان]] آمدند و بالاجبار ولا یت عهدی [[مأمون]] را پذیرفتند، او به همراه برادرش «[[رزین بن علی]]» و شاعری به نام «[[ابراهیم بن عباس]]»، به سوی خراسان روانه شد که مورد تهاجم [[راهزنان]] قرار گرفتند. چون به خراسان رسیدند، [[مردم]] با امام {{ع}} در امر ولایت عهدی [[بیعت]] کرده بودند. دعبل به نزد امام {{ع}} مشرف گردید و عرض کرد: «یا ابن [[رسول اللّه]] {{صل}} قصیده‌ای<ref>این قصیده به قصیده تائیه معروف است.</ref>ساخته‌ام و [[سوگند]] می‌خورم که برای احدی غیر از شما نخوانده‌ام. امام {{ع}} فرمودند: آن را بخوان. دعبل شعرش را به این مطلع آغاز کرد: