محمد بن اورمه قمی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام رضا| عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[محمد بن اورمه قمی در معارف و سیره رضوی]] - [[محمد بن اورمه قمی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابوجعفر محمد بن اورمه قمی]] | [[ابوجعفر محمد بن اورمه قمی]] از [[اصحاب]] و [[یاران امام رضا]] {{ع}} بود<ref>رجال الطوسی ۲۹۲.</ref> و از افرادی مانند [[ابن سنان]]، [[احمد بن نضر]]، [[حسن بن علی بن ابی حمزه]]، [[زرعة بن محمد]] و [[علی بن حسان]] [[روایت]] نمود.<ref>معجم رجال الحدیث ۱۵/۱۱۹.</ref>[[احمد بن علی بن نعمان]]، [[حسین بن حسن بن ابان]]، [[صالح بن ابی حماد]]، [[سهل بن زیاد]] و [[علی بن حسن بن فضال]] از او بهره برده‌اند.<ref>جامع الرواة ۲/۷۸.</ref> | ||
برخی وی را به سبب اینکه [[ابن قولویه]] به وی [[اعتماد]] کرده، فردی [[موثق]] و [[روایات]] او را معتبر دانسته‌اند.<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث ۶/۴۷۴.</ref> بعضی نیز روایاتش را [[ضعیف]] و قابل اعتماد نمی‌دانند.<ref>رجال ابن داود ۴۹۹.</ref> | برخی وی را به سبب اینکه [[ابن قولویه]] به وی [[اعتماد]] کرده، فردی [[موثق]] و [[روایات]] او را معتبر دانسته‌اند.<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث ۶/۴۷۴.</ref> بعضی نیز روایاتش را [[ضعیف]] و قابل اعتماد نمی‌دانند.<ref>رجال ابن داود ۴۹۹.</ref> | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:راویان امام رضا]] | [[رده:راویان امام رضا]] | ||
[[رده:اصحاب امام رضا]] | [[رده:اصحاب امام رضا]] | ||
نسخهٔ ۲۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۵
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام رضا است. محمد بن اورمه قمی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: محمد بن اورمه قمی در معارف و سیره رضوی - محمد بن اورمه قمی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابوجعفر محمد بن اورمه قمی از اصحاب و یاران امام رضا (ع) بود[۱] و از افرادی مانند ابن سنان، احمد بن نضر، حسن بن علی بن ابی حمزه، زرعة بن محمد و علی بن حسان روایت نمود.[۲]احمد بن علی بن نعمان، حسین بن حسن بن ابان، صالح بن ابی حماد، سهل بن زیاد و علی بن حسن بن فضال از او بهره برده‌اند.[۳]
برخی وی را به سبب اینکه ابن قولویه به وی اعتماد کرده، فردی موثق و روایات او را معتبر دانسته‌اند.[۴] بعضی نیز روایاتش را ضعیف و قابل اعتماد نمی‌دانند.[۵]
اهل قم به وی طعن زده و او را غالی دانسته‌اند تا جایی که برخی قصد کشتن وی را نمودند، ولی هنگامی که او را از اول تا آخر شب در حال خواندن نماز دیدند، از قصد خود منصرف شدند. برخی از بزرگان قم از ابن‌ولید نقل کرده‌اند که گفت: اگر مطالبی که محمد بن اورمه در کتب خود آورده، در کتاب‌های حسین بن سعید و دیگران یافت شد، آن مطالب معتبر است و الا اعتباری ندارد. برخی نیز گفته‌اند که امام هادی (ع) نامه‌ای به اهل قم نوشته و ابوجعفر را از نسبت غلو مبرا دانسته است.
نجاشی کتاب‌های وی را به جز کتاب تفسیر الباطن که منسوب به اوست، صحیح دانسته است. کتاب‌های الوضوء، الصلاة، الزکاة، الصیام، الحج، النکاح، الطلاق، الحدود، الدیات، الشهادات، الایمان و النذور، العتق و التدبیر، التجارات و الاجارات، المکاسب، الصید و الذبائح، المزار، حقوق المؤمن و فضله، الجنائز، الخمس، تفسیر القرآن، الرّد علی الغلاة، المثالب، المناقب، التجمل و المروه، الملاحم، الدعاء، التقیه، الوصایا، الفرائض، الزهد، الاشربه، ما نزل فی القرآن فی امیر المؤمنین (ع)[۶] و النوادر [۷] از او می‌‌باشد.[۸]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
