معجزه علم معصوم در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

معجزه، کارى است که [[بشر]] به ‏طور عادى و معمولى قادر به انجام آن نیست و لذا دلیل ارتباط [[انسان]] با [[خدا]] و شاهدى محکم بر صحّت ادّعاى [[نبوت]] یا [[امامت]] می‌‌شود<ref>ر.ک: [[سید مرتضی مهری|مهری، سید مرتضی]]، [[آگاهی‌های غیبی (مقاله)|آگاهی‌های غیبی]]، [[پاسدار اسلام (نشریه)|ماهنامه پاسدار اسلام]].</ref>. معجزه بر چند نوع است، یکی از آنها خبرهای غیبی و اطلاع از [[عالم غیب]] است، که اگر [[پیغمبر]] از [[خدا]] در خواست کند و بخواهد تا از ماجرایی یا ماجراهایی از [[غیب]] [[آگاه]] شود، [[خدای متعال]] او را آگاه می‌کند. روزی در [[سفر]] [[تبوک]] شتر پیغمبر{{صل}} گم شد، [[اصحاب]] آن حضرت برای پیدا کردن شتر به این طرف و آن طرف رفته و به جستجو پرداختند. یکی از [[منافقان]] که همراه [[لشکریان]] بود، از روی [[تمسخر]] گفت: "او می‌پندارد که [[پیامبر]] است و از [[آسمان‌ها]] به شما خبر می‌دهد، اما اکنون نمی‌داند شترش کجاست". [[رسول خدا]]{{صل}} چون این سخن را شنید، رو به افرادی که در حضورش بودند کرده و فرمودند: مردی از لشکریان[[سخن]] گفته است، ولی به خدا [[سوگند]] من چیزی را نمی‌دانم جز آنچه را خدا به من یاد دهد. اکنون [[خداوند]] مرا به مکان شتر [[راهنمایی]] کرد. شتر من در همین [[وادی]] و در فلان دره است که افسارش به درختی گیر کرده است. بروید و آن شتر را بیاورید. یکی از [[اصحاب]] به محلی که پیامبر دقیقا راهنمایی کرده بود، رفت و زمام شتر را همان‌گونه که پیامبر فرموده بود، به شاخه درختی گیر کرده بود، باز کرد و شتر را نزد پیامبر آورد<ref>رسول محلاتی، زندگانی حضرت محمد{{صل}}، ص۶۰۸.</ref>.<ref>ر.ک: بشارتی، علی محمد، امامت از دیدگاه امامیه و زیدیه، ص۷۲.</ref>

== معجزه و [[کرامت]] و [[علم غیب معصوم]] ==