روز [[غدیر خم]]، پس از [[نصب]] [[امام علی|امیر المؤمنین]] {{ع}} به [[خلافت]]، کسانی آمدند و به آن [[حضرت]]، [[ولایت|ولایتش]] را تهنیت گفتند، یا با عبارت {{عربی|لیهنئک یا بن أبی طالب}}<ref>بر تو گوارا باد، ای پسر ابو طالب.</ref> یا با تعبیر "بخّ بخّ" که مرادف "به‌به" و تبریک و تهنیت‌گویی است. از جملۀ آنان [[عمر بن خطاب]] بود که گفت: {{عربی|بَخْ بَخْ لَكَ يَا عَلِيُّ أَصْبَحْتَ مَوْلَايَ وَ مَوْلَى كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ }} و این تهنیت‌گویی‌ها به امر [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] {{صل}} بود. [[دستور]] داد برای [[امام علی|علی]] {{ع}} خیمه‌ای زدند و از [[مسلمانان]] خواست دسته دسته وارد شده و به آن [[حضرت]] تبریک بگویند و به عنوان [[امام علی|امیر المؤمنین]] بر او [[سلام]] کنند<ref>ارشاد، ج۱ ص ۱۷۶</ref> هرچند برخی از آن تهنیت‌گویان چندی بعد به [[مخالفت]] پرداختند و او را از [[خلافت]] [[محروم]] کردند، که [[عمر]] یکی از آنان بود. [[ابوبکر]]، [[عثمان]]، [[طلحه]]، [[زبیر]] هم از پیشتازان در آن تهنیت‌گویی بودند. [[علامه امینی]] از منابع متعدد [[اهل سنت]]، تهنیت‌گویی به آن [[حضرت]] را [[نقل]] می‌کند "حدود ۶۰ مأخذ"<ref>الغدیر، ج ۱ ص ۲۷۳ نیز فضائل الخمسة من الصحاح السته، ج ۱ ص ۳۸۴</ref> و آن را در [[ارتباط]] با [[عید]] بودن [[روز غدیر]] مورد بحث قرار می‌دهد. این تهنیت‌گویی، [[دلیل]] آن است که آنان از [[حدیث غدیر]] و کلمه "[[مولی]]" مفهوم [[خلافت]] و [[رهبری]] را فهمیدند و بر این [[منصب]] مهم تبریک گفتند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۰۷.</ref>.
