معانقه در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: واگردانی دستی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
در [[سیره]] [[پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} آمده است، وقتی [[جعفر بن ابی‌طالب]] از [[حبشه]] آمد، | در [[سیره]] [[پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} آمده است، وقتی [[جعفر بن ابی‌طالب]] از [[حبشه]] آمد، حضرت ایستاد و دوازده گام به استقبال جعفر آمد و بعد با او معانقه کرد و بین دو چشم او را بوسید و از شدت [[خوشحالی]] گریست: {{متن حدیث|لَمَّا جَاءَ جَعْفَرُ بْنُ أَبِي طَالِبٍ مِنَ الْحَبَشَةِ قَامَ إِلَيْهِ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ اسْتَقْبَلَهُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ خُطْوَةً، وَ عَانَقَهُ وَ قَبَّلَ مَا بَيْنَ عَيْنَيْهِ، وَ بَكَى فَرَحاً بِرُؤْيَتِهِ}}<ref>الفقه الاجتماع، ص۵۷۱.</ref>. | ||
در [[روایت]] دیگری از [[امام صادق]] {{ع}} آمده است که حضرت فرمود: وقتی دو [[مؤمن]] همدیگر را در آغوش گرفته، با هم معانقه می‌کنند، [[رحمت خداوند]] آن دو را فرا می‌گیرد: {{متن حدیث|إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ}}<ref>اصول کافی، باب المعانقه، ح۲.</ref>.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره اجتماعی پیامبر اعظم]] ص ۲۳.</ref> | در [[روایت]] دیگری از [[امام صادق]] {{ع}} آمده است که حضرت فرمود: وقتی دو [[مؤمن]] همدیگر را در آغوش گرفته، با هم معانقه می‌کنند، [[رحمت خداوند]] آن دو را فرا می‌گیرد: {{متن حدیث|إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ}}<ref>اصول کافی، باب المعانقه، ح۲.</ref>.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره اجتماعی پیامبر اعظم]] ص ۲۳.</ref> | ||
در | در سیره پیامبر گرامی اسلام{{صل}} آمده است، وقتی [[جعفر بن ابی طالب]] از [[حبشه]] آمد، حضرت ایستاد و دوازده گام به استقبال جعفر آمد و بعد با او معانقه کرد و بین دو چشم او را بوسید و از شدت [[خوشحالی]] گریست: {{متن حدیث|عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْعَسْكَرِيِّ عَنْ آبَائِهِ{{عم}} قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ{{صل}} لَمَّا جَاءَهُ جَعْفَرُ بْنُ أَبِي طَالِبٍ مِنَ الْحَبَشَةِ قَامَ إِلَيْهِ وَ اسْتَقْبَلَهُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ خُطْوَةً وَ عَانَقَهُ وَ قَبَّلَ مَا بَيْنَ عَيْنَيْهِ إِلَى أَنْ قَالَ وَ بَكَى فَرَحاً بِرُؤْيَتِهِ}}<ref>الفقه الاجتماع، ص۵۷۱.</ref>. | ||
در [[روایت]] دیگری از [[امام صادق]]{{ع}} آمده است که حضرت فرمود: وقتی دو [[مؤمن]] هم دیگر را در آغوش گرفته، با هم معانقه می‌کنند، [[رحمت خداوند]] آن دو را فرا می‌گیرد: {{متن حدیث|إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ}}<ref>اصول کافی، باب المعانقه، ح۲.</ref>.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)|سیره اجتماعی پیامبر اعظم]]، ص | در [[روایت]] دیگری از [[امام صادق]]{{ع}} آمده است که حضرت فرمود: وقتی دو [[مؤمن]] هم دیگر را در آغوش گرفته، با هم معانقه می‌کنند، [[رحمت خداوند]] آن دو را فرا می‌گیرد: {{متن حدیث|إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ}}<ref>اصول کافی، باب المعانقه، ح۲.</ref>.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)|سیره اجتماعی پیامبر اعظم]]، ص ۲۳.</ref> | ||
== پرسش مستقیم == | == پرسش مستقیم == | ||
نسخهٔ ۲۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۲
این مدخل زیرشاخهٔ بحث معانقه است. معانقه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: معانقه در معارف و سیره نبوی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
در سیره پیامبر گرامی اسلام (ص) آمده است، وقتی جعفر بن ابی‌طالب از حبشه آمد، حضرت ایستاد و دوازده گام به استقبال جعفر آمد و بعد با او معانقه کرد و بین دو چشم او را بوسید و از شدت خوشحالی گریست: «لَمَّا جَاءَ جَعْفَرُ بْنُ أَبِي طَالِبٍ مِنَ الْحَبَشَةِ قَامَ إِلَيْهِ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ اسْتَقْبَلَهُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ خُطْوَةً، وَ عَانَقَهُ وَ قَبَّلَ مَا بَيْنَ عَيْنَيْهِ، وَ بَكَى فَرَحاً بِرُؤْيَتِهِ»[۱].
در روایت دیگری از امام صادق (ع) آمده است که حضرت فرمود: وقتی دو مؤمن همدیگر را در آغوش گرفته، با هم معانقه می‌کنند، رحمت خداوند آن دو را فرا می‌گیرد: «إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ»[۲].[۳]
در سیره پیامبر گرامی اسلام(ص) آمده است، وقتی جعفر بن ابی طالب از حبشه آمد، حضرت ایستاد و دوازده گام به استقبال جعفر آمد و بعد با او معانقه کرد و بین دو چشم او را بوسید و از شدت خوشحالی گریست: «عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْعَسْكَرِيِّ عَنْ آبَائِهِ(ع) قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ(ص) لَمَّا جَاءَهُ جَعْفَرُ بْنُ أَبِي طَالِبٍ مِنَ الْحَبَشَةِ قَامَ إِلَيْهِ وَ اسْتَقْبَلَهُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ خُطْوَةً وَ عَانَقَهُ وَ قَبَّلَ مَا بَيْنَ عَيْنَيْهِ إِلَى أَنْ قَالَ وَ بَكَى فَرَحاً بِرُؤْيَتِهِ»[۴].
در روایت دیگری از امام صادق(ع) آمده است که حضرت فرمود: وقتی دو مؤمن هم دیگر را در آغوش گرفته، با هم معانقه می‌کنند، رحمت خداوند آن دو را فرا می‌گیرد: «إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ»[۵].[۶]
پرسش مستقیم
منابع
پانویس
- ↑ الفقه الاجتماع، ص۵۷۱.
- ↑ اصول کافی، باب المعانقه، ح۲.
- ↑ برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم ص ۲۳.
- ↑ الفقه الاجتماع، ص۵۷۱.
- ↑ اصول کافی، باب المعانقه، ح۲.
- ↑ برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم، ص ۲۳.