ظن: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲: خط ۲:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
'''ظَن:''' [[گمان]]، تصور و [[پندار]] بی‌دلیل درباره کسی یا چیزی وقتی که به مرحله [[یقین]] نرسد، گمان‌های بی‌دلیل. در [[قرآن]] از [[گمان]] بد درباره دیگران [[نهی]] شده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ...}}<ref>ای مؤمنان! از بسیاری از گمان‌ها دوری کنید که برخی از گمان‌ها گناه است؛ سوره حجرات، آیه ۱۲.</ref> و توصیه شده که به [[خدا]] و [[رحمت]] او [[خوشبین]] باشید.
'''ظَن:''' [[گمان]]، تصور و پندار بی‌دلیل درباره کسی یا چیزی وقتی که به مرحله [[یقین]] نرسد، گمان‌های بی‌دلیل. در [[قرآن]] از [[گمان]] بد درباره دیگران [[نهی]] شده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ...}}<ref>ای مؤمنان! از بسیاری از گمان‌ها دوری کنید که برخی از گمان‌ها گناه است؛ سوره حجرات، آیه ۱۲.</ref> و توصیه شده که به [[خدا]] و [[رحمت]] او [[خوشبین]] باشید.


[[سوءظن]] و [[حسن ظن]] (خوش‌گمانی و [[بدگمانی]]) از مسائل مهم [[اخلاقی]] است که در [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]] [[انسان]] تأثیر دارد. [[انسان]] تا وقتی دلیلی ‌بر [[بدی]] کسی ندارد نباید به او بدبین باشد. از کارهای که موجب [[بدگمانی]] دیگران می‌شود باید پرهیز کرد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.
[[سوءظن]] و [[حسن ظن]] (خوش‌گمانی و [[بدگمانی]]) از مسائل مهم [[اخلاقی]] است که در [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]] [[انسان]] تأثیر دارد. [[انسان]] تا وقتی دلیلی ‌بر بدی کسی ندارد نباید به او بدبین باشد. از کارهای که موجب [[بدگمانی]] دیگران می‌شود باید پرهیز کرد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۷

مقدمه

ظَن: گمان، تصور و پندار بی‌دلیل درباره کسی یا چیزی وقتی که به مرحله یقین نرسد، گمان‌های بی‌دلیل. در قرآن از گمان بد درباره دیگران نهی شده است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ...[۱] و توصیه شده که به خدا و رحمت او خوشبین باشید.

سوءظن و حسن ظن (خوش‌گمانی و بدگمانی) از مسائل مهم اخلاقی است که در زندگی فردی و اجتماعی انسان تأثیر دارد. انسان تا وقتی دلیلی ‌بر بدی کسی ندارد نباید به او بدبین باشد. از کارهای که موجب بدگمانی دیگران می‌شود باید پرهیز کرد[۲].

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. ای مؤمنان! از بسیاری از گمان‌ها دوری کنید که برخی از گمان‌ها گناه است؛ سوره حجرات، آیه ۱۲.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.