قتیل العبرات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = امام حسین | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
'''قتیل العبرات''' کشتۀ اشک‌ها. از | |||
'''قتیل العبرات''' کشتۀ اشک‌ها. از لقب‌های سید الشهدا {{ع}} است. شهیدی که هم یادش [[گریه]] آور است و هم [[اشک]] ریختن در سوک او [[ثواب]] دارد و موجب احیای عاشوراست. | |||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[امامان]] نیز توصیۀ فراوان بر [[عزاداری]] و [[گریستن]] بر [[مصائب]] آن | [[امامان]] نیز توصیۀ فراوان بر [[عزاداری]] و [[گریستن]] بر [[مصائب]] آن حضرت داشته‌اند. [[روایت]] از [[امام حسین]] {{ع}} است که: {{متن حدیث|أَنَا قَتِيلُ الْعَبَرَاتِ}}<ref>منتهی الامال، محدث قمی (چاپ هجرت)، ج۱، ص۵۳۸؛ اثبات الهداه، ج۵، ص۱۹۸، (عبارت آن قتیل العبره است).</ref>. من کشتۀ اشک‌هایم. در [[حدیث]] دیگری فرموده است: {{متن حدیث|أَنَا قَتِيلُ الْعَبْرَةِ لاَ يَذْكُرُنِي مُؤْمِنٌ إِلاَّ اِسْتَعْبَرَ}}<ref>امالی، صدوق، ص۱۱۸؛ مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۸۷.</ref>. من کشتۀ اشکم. هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌کند، مگر آنکه [[اشک]] در چشمانش می‌آید. این صفت، در [[زیارتنامه‌ها]] هم برای آن [[شهید]] [[کربلا]] آمده است، از جمله: {{متن حدیث|وَ صَلِّ عَلَى الْحُسَيْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهِيدِ الرَّشِيدِ قَتِيلِ الْعَبَرَاتِ وَ أَسِيرِ الْكُرُبَاتِ...}}<ref>مفاتیح الجنان، ص۴۶۰ (زیارت مخصوص اول).</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۸۲.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۹: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:کنیه‌ها و لقب‌های امام حسین]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۳
قتیل العبرات کشتۀ اشک‌ها. از لقب‌های سید الشهدا (ع) است. شهیدی که هم یادش گریه آور است و هم اشک ریختن در سوک او ثواب دارد و موجب احیای عاشوراست.
مقدمه
امامان نیز توصیۀ فراوان بر عزاداری و گریستن بر مصائب آن حضرت داشته‌اند. روایت از امام حسین (ع) است که: «أَنَا قَتِيلُ الْعَبَرَاتِ»[۱]. من کشتۀ اشک‌هایم. در حدیث دیگری فرموده است: «أَنَا قَتِيلُ الْعَبْرَةِ لاَ يَذْكُرُنِي مُؤْمِنٌ إِلاَّ اِسْتَعْبَرَ»[۲]. من کشتۀ اشکم. هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌کند، مگر آنکه اشک در چشمانش می‌آید. این صفت، در زیارتنامه‌ها هم برای آن شهید کربلا آمده است، از جمله: «وَ صَلِّ عَلَى الْحُسَيْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهِيدِ الرَّشِيدِ قَتِيلِ الْعَبَرَاتِ وَ أَسِيرِ الْكُرُبَاتِ...»[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ منتهی الامال، محدث قمی (چاپ هجرت)، ج۱، ص۵۳۸؛ اثبات الهداه، ج۵، ص۱۹۸، (عبارت آن قتیل العبره است).
- ↑ امالی، صدوق، ص۱۱۸؛ مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۸۷.
- ↑ مفاتیح الجنان، ص۴۶۰ (زیارت مخصوص اول).
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۸۲.