فرشتگان نوحه‌گر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
در [[ماتم]] [[سالار شهیدان]]، همۀ | در [[ماتم]] [[سالار شهیدان]]، همۀ کائنات گریان و نالان شدند، چه به‌صورت [[تکوینی]] چه زبانی و آشکارا. از جملۀ [[نوحه]] گران بر آن حضرت، فرشتگانند. [[حضرت رسول]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ حَوْلَ قَبْرِ وُلْدِيَ الْحُسَيْنِ{{ع}} أَرْبَعَةُ آلاَفِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَ عَلَيْهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ...}}<ref>احقاق الحق، قاضی نور الله شوشتری، ج۱۱، ص۲۸۷.</ref>. پیرامون [[قبر]] فرزندم حسین، چهار هزار فرشته‌اند، ژولیده و غبارآلود، که تا [[روز رستاخیز]] بر او [[گریه]] می‌کنند. | ||
و نیز: {{متن حدیث|تَبْكِي الْمَلاَئِكَةُ وَ السَّبْعُ الشِّدَادُ لِمَوْتِهِ وَ يَبْكِيهِ كُلُّ شَيْءٍ حَتَّى الطَّيْرُ فِي جَوِّ السَّمَاءِ وَ الْحِيتَانُ فِي جَوْفِ الْمَاءِ...}}<ref>بحار الانوار، ج۴۴، ص۱۴۸.</ref>. [[فرشتگان]] و آسمان‌های هفتگانه، حتی پرندگان در [[آسمان]] و ماهی‌ها در آب، برای [[مرگ]] حسین{{ع}} گریه می‌کنند. به [[روایت]] [[امام صادق]]{{ع}}، چهار هزار [[فرشته]] برای [[یاری]] آن حضرت | و نیز: {{متن حدیث|تَبْكِي الْمَلاَئِكَةُ وَ السَّبْعُ الشِّدَادُ لِمَوْتِهِ وَ يَبْكِيهِ كُلُّ شَيْءٍ حَتَّى الطَّيْرُ فِي جَوِّ السَّمَاءِ وَ الْحِيتَانُ فِي جَوْفِ الْمَاءِ...}}<ref>بحار الانوار، ج۴۴، ص۱۴۸.</ref>. [[فرشتگان]] و آسمان‌های هفتگانه، حتی پرندگان در [[آسمان]] و ماهی‌ها در آب، برای [[مرگ]] حسین{{ع}} گریه می‌کنند. به [[روایت]] [[امام صادق]]{{ع}}، چهار هزار [[فرشته]] برای [[یاری]] آن حضرت هبوط کردند، امّا چون اذن جهاد نیافتند، بازگشتند و دوباره فرود آمدند تا [[روز قیامت]] بر آن حضرت [[سوگواری]] کنند و [[رئیس]] آنان به نام "منصور" است<ref>مرآة العقول، علامه مجلسی، ج۵، ص۳۶۸.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۳۷۱.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۰
مقدمه
در ماتم سالار شهیدان، همۀ کائنات گریان و نالان شدند، چه به‌صورت تکوینی چه زبانی و آشکارا. از جملۀ نوحه گران بر آن حضرت، فرشتگانند. حضرت رسول(ص) فرمود: «إِنَّ حَوْلَ قَبْرِ وُلْدِيَ الْحُسَيْنِ(ع) أَرْبَعَةُ آلاَفِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَ عَلَيْهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ...»[۱]. پیرامون قبر فرزندم حسین، چهار هزار فرشته‌اند، ژولیده و غبارآلود، که تا روز رستاخیز بر او گریه می‌کنند.
و نیز: «تَبْكِي الْمَلاَئِكَةُ وَ السَّبْعُ الشِّدَادُ لِمَوْتِهِ وَ يَبْكِيهِ كُلُّ شَيْءٍ حَتَّى الطَّيْرُ فِي جَوِّ السَّمَاءِ وَ الْحِيتَانُ فِي جَوْفِ الْمَاءِ...»[۲]. فرشتگان و آسمان‌های هفتگانه، حتی پرندگان در آسمان و ماهی‌ها در آب، برای مرگ حسین(ع) گریه می‌کنند. به روایت امام صادق(ع)، چهار هزار فرشته برای یاری آن حضرت هبوط کردند، امّا چون اذن جهاد نیافتند، بازگشتند و دوباره فرود آمدند تا روز قیامت بر آن حضرت سوگواری کنند و رئیس آنان به نام "منصور" است[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ احقاق الحق، قاضی نور الله شوشتری، ج۱۱، ص۲۸۷.
- ↑ بحار الانوار، ج۴۴، ص۱۴۸.
- ↑ مرآة العقول، علامه مجلسی، ج۵، ص۳۶۸.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۳۷۱.