←روایت سوم
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
=== [[روایت]] سوم === | === [[روایت]] سوم === | ||
[[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: {{متن حدیث|عَشْرُ خِصَالٍ مِنْ صِفَاتِ الْإِمَامِ الْعِصْمَةُ وَ النُّصُوصُ وَ أَنْ يَكُونَ أَعْلَمَ النَّاسِ وَ أَتْقَاهُمْ لِلَّهِ وَ أَعْلَمَهُمْ بِكِتَابِ اللَّهِ وَ أَنْ يَكُونَ صَاحِبَ الْوَصِيَّةِ الظَّاهِرَةِ وَ يَكُونَ لَهُ الْمُعْجِزُ وَ الدَّلِيلُ وَ تَنَامَ عَيْنُهُ وَ لَا يَنَامَ قَلْبُهُ وَ لَا يَكُونَ لَهُ فَيْءٌ وَ يَرَى مِنْ خَلْفِهِ كَمَا يَرَى مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ}}<ref>شیخ صدوق، الخصال، ج۲، ص۴۲۸.</ref>. | [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: {{متن حدیث|عَشْرُ خِصَالٍ مِنْ صِفَاتِ الْإِمَامِ الْعِصْمَةُ وَ النُّصُوصُ وَ أَنْ يَكُونَ أَعْلَمَ النَّاسِ وَ أَتْقَاهُمْ لِلَّهِ وَ أَعْلَمَهُمْ بِكِتَابِ اللَّهِ وَ أَنْ يَكُونَ صَاحِبَ الْوَصِيَّةِ الظَّاهِرَةِ وَ يَكُونَ لَهُ الْمُعْجِزُ وَ الدَّلِيلُ وَ تَنَامَ عَيْنُهُ وَ لَا يَنَامَ قَلْبُهُ وَ لَا يَكُونَ لَهُ فَيْءٌ وَ يَرَى مِنْ خَلْفِهِ كَمَا يَرَى مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ}}<ref>شیخ صدوق، الخصال، ج۲، ص۴۲۸.</ref>. | ||
این روایت به لحاظ سندی معتبر نیست<ref>برخی راویان آن مانند ابومعاویه و تمیم بن بهلول ناشناخته‌اند و برخی دیگر مانند بکر بن عبدالله بن حبیب نیز تضعیف شده‌اند (احمد بن علی نجاشی، رجال نجاشی، ص۱۰۹).</ref>. به لحاظ دلالی به روشنی بر آموزه [[لزوم افضلیت امام]] تصریح دارد؛ چراکه | این روایت به لحاظ سندی معتبر نیست<ref>برخی راویان آن مانند ابومعاویه و تمیم بن بهلول ناشناخته‌اند و برخی دیگر مانند بکر بن عبدالله بن حبیب نیز تضعیف شده‌اند (احمد بن علی نجاشی، رجال نجاشی، ص۱۰۹).</ref>. به لحاظ دلالی به روشنی بر آموزه [[لزوم افضلیت امام]] تصریح دارد؛ چراکه داناترین و باتقواترین بودن را که از مؤلفه‌های [[افضلیت]] هستند به عنوان یکی از [[صفات امام]] بیان کرده است؛ البته در ادامه روایت مواردی را بیان می‌فرماید که به نظر می‌رسد از امور ضروری نیست، بلکه خبر از یک واقعیت درباره [[امامان]] {{عم}} است. | ||
=== روایت چهارم === | === روایت چهارم === | ||