←علم غیب
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: واگردانی دستی |
|||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
بیان [[دین]] و پاسخگویی و راهبری [[مردمان]] در راه [[سعادت]] و [[کمال]] [[دنیوی]] و [[اخروی]]، نیاز به علم دانشی متصل به [[علم]] بی‌نهایت [[الهی]] دارد، که [[امامان]] دارای این مقام علمی هستند. امام سجاد{{ع}} در این خصوص می‌فرماید: | بیان [[دین]] و پاسخگویی و راهبری [[مردمان]] در راه [[سعادت]] و [[کمال]] [[دنیوی]] و [[اخروی]]، نیاز به علم دانشی متصل به [[علم]] بی‌نهایت [[الهی]] دارد، که [[امامان]] دارای این مقام علمی هستند. امام سجاد{{ع}} در این خصوص می‌فرماید: | ||
# «بار خدایا، تو این [[قرآن]] را بی‌هیچ شرح و تفسیری، بر پیامبرت [[محمد]]{{صل}} فرستادی و [[علم]] به شگفتی‌هایش را سراسر به او [[الهام]] فرمودی و [[علم تفسیر]] آن را به ما به [[میراث]] دادی و ما را بر آن کس که از [[علم]] قرآنش بهره‌ای نبود برتری نهادی و ما را به [[شناخت قرآن]] توانایی بخشیدی، تا بر کسانی که یارای حمل آن ندارند [[شرف]] و برترى دهی»<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَنْزَلْتَهُ عَلَى نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ- صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ- مُجْمَلًا، وَ أَلْهَمْتَهُ عِلْمَ عَجَائِبِهِ مُکَمَّلًا، وَ وَرَّثْتَنَا عِلْمَهُ مُفَسَّراً، وَ فَضَّلْتَنَا عَلَى مَنْ جَهِلَ عِلْمَهُ، وَ قَوَّیْتَنَا عَلَیْهِ لِتَرْفَعَنَا فَوْقَ مَنْ لَمْ یُطِقْ حَمْلَهُ}}، صحیفه سجادیه، دعای ۴۲، فراز ۵.</ref>. | # «بار خدایا، تو این [[قرآن]] را بی‌هیچ شرح و تفسیری، بر پیامبرت [[محمد]]{{صل}} فرستادی و [[علم]] به شگفتی‌هایش را سراسر به او [[الهام]] فرمودی و [[علم تفسیر]] آن را به ما به [[میراث]] دادی و ما را بر آن کس که از [[علم]] قرآنش بهره‌ای نبود برتری نهادی و ما را به [[شناخت قرآن]] توانایی بخشیدی، تا بر کسانی که یارای حمل آن ندارند [[شرف]] و برترى دهی»<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَنْزَلْتَهُ عَلَى نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ- صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ- مُجْمَلًا، وَ أَلْهَمْتَهُ عِلْمَ عَجَائِبِهِ مُکَمَّلًا، وَ وَرَّثْتَنَا عِلْمَهُ مُفَسَّراً، وَ فَضَّلْتَنَا عَلَى مَنْ جَهِلَ عِلْمَهُ، وَ قَوَّیْتَنَا عَلَیْهِ لِتَرْفَعَنَا فَوْقَ مَنْ لَمْ یُطِقْ حَمْلَهُ}}، صحیفه سجادیه، دعای ۴۲، فراز ۵.</ref>. | ||
# بار خدایا، هم‌چنان که دل‌های ما را حاملان قرآن ساختی و به [[رحمت]] خود [[شرف]] و [[فضیلت]] آن به ما شناساندی، بر [[محمد]]{{صل}} که | # بار خدایا، هم‌چنان که دل‌های ما را حاملان قرآن ساختی و به [[رحمت]] خود [[شرف]] و [[فضیلت]] آن به ما شناساندی، بر [[محمد]]{{صل}} که خطیب [[قرآن]] است و [[خاندان]] او که [[خازنان علم]] قرآنند، [[درود]] بفرست و ما را در زمره کسانی قرار ده که از سر [[صدق]] معترفند که [[قرآن]] از نزد تو نازل شده، تا هیچ [[شک و تردید]]، با [[یقین]] ما معارضه نکند و چون قدم به [[راه راست]] [[قرآن]] نهادیم هیچ چیز ما را در راه نلغزاند»<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ فَکَمَا جَعَلْتَ قُلُوبَنَا لَهُ حَمَلَةً، وَ عَرَّفْتَنَا بِرَحْمَتِکَ شَرَفَهُ وَ فَضْلَهُ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ الْخَطِیبِ بِهِ، وَ عَلَى آلِهِ الْخُزَّانِ لَهُ، وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ یَعْتَرِفُ بِأَنَّهُ مِنْ عِنْدِکَ حَتَّى لَا یُعَارِضَنَا الشَّکُّ فِی تَصْدِیقِهِ، وَ لَا یَخْتَلِجَنَا الزَّیْغُ عَنْ قَصْدِ طَرِیقِهِ}}، صحیفه سجادیه، دعای ۴۲، فراز ۶.</ref>. | ||
{{متن حدیث|وَ وَرَّثْتَنَا عِلْمَهُ مُفَسَّراً}}<ref>صحیفه سجادیه، دعای ۴۲، فراز ۵.</ref> [[علم]] [[تفسیر قرآن]] از ویژگی و [[شئون امامت]] است و این [[علم]] به ایشان اختصاص دارد؛ {{متن حدیث|«وَ عَلَى آلِهِ الْخُزَّانِ لَهُ}}. {{متن حدیث|خَزَنَةَ عِلْمِکَ}} این بیان از [[علم امام]] و منبع آنکه به بیان این [[دعا]] از جانب خداست، برای [[علم امام]]، ویژگی‌های را برمی‌شمارد مانند؛ [[الهی]] بودن، [[عصمت]] [[علم]] ایشان از [[خطا]]؛ زیرا که از جانب خدایی است که در او [[خطا]] و [[اشتباه]] راه ندارد و در [[هدایت]] و [[سعادت بشر]] نقش دارد و لذا باید با توجه به مبداء [[علم]] و غایت آن، باید برکناره از هر گونه [[خطا]] و اشتباهی باشد. راه [[شناخت امام]] نیز به این واسطه امکان می‌یابد، همانطور که خود [[امام]] به آن اشاره نموده‌اند و این ویژگی را مایه [[قدرت]] و [[برتری]] [[استدلال]] حقانیت خویش {{متن حدیث|وَ فَضَّلْتَنَا عَلَى مَنْ جَهِلَ عِلْمَهُ، وَ قَوَّیْتَنَا عَلَیْهِ لِتَرْفَعَنَا فَوْقَ مَنْ لَمْ یُطِقْ حَمْلَهُ}}<ref>صحیفه سجادیه، دعای ۴۲، فراز ۵.</ref> برشمرده‌اند<ref>مقاله امامت در صحیفه سجادیه، ناصر باقری بیدهندی، نشریه مطالعات اهل بیت شناسی، شماره۲، بهار و تابستان ۹۴.</ref>. | {{متن حدیث|وَ وَرَّثْتَنَا عِلْمَهُ مُفَسَّراً}}<ref>صحیفه سجادیه، دعای ۴۲، فراز ۵.</ref> [[علم]] [[تفسیر قرآن]] از ویژگی و [[شئون امامت]] است و این [[علم]] به ایشان اختصاص دارد؛ {{متن حدیث|«وَ عَلَى آلِهِ الْخُزَّانِ لَهُ}}. {{متن حدیث|خَزَنَةَ عِلْمِکَ}} این بیان از [[علم امام]] و منبع آنکه به بیان این [[دعا]] از جانب خداست، برای [[علم امام]]، ویژگی‌های را برمی‌شمارد مانند؛ [[الهی]] بودن، [[عصمت]] [[علم]] ایشان از [[خطا]]؛ زیرا که از جانب خدایی است که در او [[خطا]] و [[اشتباه]] راه ندارد و در [[هدایت]] و [[سعادت بشر]] نقش دارد و لذا باید با توجه به مبداء [[علم]] و غایت آن، باید برکناره از هر گونه [[خطا]] و اشتباهی باشد. راه [[شناخت امام]] نیز به این واسطه امکان می‌یابد، همانطور که خود [[امام]] به آن اشاره نموده‌اند و این ویژگی را مایه [[قدرت]] و [[برتری]] [[استدلال]] حقانیت خویش {{متن حدیث|وَ فَضَّلْتَنَا عَلَى مَنْ جَهِلَ عِلْمَهُ، وَ قَوَّیْتَنَا عَلَیْهِ لِتَرْفَعَنَا فَوْقَ مَنْ لَمْ یُطِقْ حَمْلَهُ}}<ref>صحیفه سجادیه، دعای ۴۲، فراز ۵.</ref> برشمرده‌اند<ref>مقاله امامت در صحیفه سجادیه، ناصر باقری بیدهندی، نشریه مطالعات اهل بیت شناسی، شماره۲، بهار و تابستان ۹۴.</ref>. | ||