وسوسه در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = وسوسه
| موضوع مرتبط = وسوسه
| عنوان مدخل  = [[وسوسه]]
| عنوان مدخل  = وسوسه
| مداخل مرتبط = [[وسوسه در قرآن]] - [[وسوسه در حدیث]] - [[وسوسه در نهج البلاغه]] - [[وسوسه در اخلاق اسلامی]] - [[وسوسه در معارف دعا و زیارات]]
| مداخل مرتبط = [[وسوسه در قرآن]] - [[وسوسه در حدیث]] - [[وسوسه در اخلاق اسلامی]] - [[وسوسه در معارف دعا و زیارات]] - [[وسوسه در معارف و سیره سجادی]]
| پرسش مرتبط  = وسوسه (پرسش)
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


خط ۱۴: خط ۱۴:
# [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: "تمامی قلبها دوگوش دارند، که بر یکی از این دو [[قلب]] ملکی [[ارشاد]] کننده و آگاهی‌بخش، و بر دیگری [[شیطانی]] [[فتنه‌انگیز]]، قرار دارد. این او را امر می‌کند، و آن دیگری بازش می‌دارد، [[شیطان]] او را به [[گناه]] امر می‌‌کند، و [[فرشته]] او را از آن باز می‌‌دارد. این معنای قول [[پروردگار]] است که فرمود: {{متن قرآن|عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ * مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ}}<ref>«(آدمی باید یاد کند) هنگامی را که دو فرشته فراگیرنده که از راست و چپ (او) نشسته‌اند، (کارهای او را) فرا می‌گیرند * هیچ سخنی بر زبان نمی‌آورد مگر آنکه نزد او فرشته مراقبی حاضر است (تا آن سخن را بنویسد» سوره ق، آیه ۱۷.</ref><ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} قَالَ: مَا مِنْ قَلْبٍ إِلَّا وَ لَهُ أُذُنَانِ عَلَى إِحْدَاهُمَا مَلَكٌ مُرْشِدٌ وَ عَلَى الْأُخْرَى شَيْطَانٌ مُفْتِنٌ هَذَا يَأْمُرُهُ وَ هَذَا يَزْجُرُهُ الشَّيْطَانُ يَأْمُرُهُ بِالْمَعَاصِي وَ الْمَلَكُ يَزْجُرُهُ عَنْهَا وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ! عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ}}بحار الأنوار، ج ۷۰، ص ۳۳.</ref>
# [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: "تمامی قلبها دوگوش دارند، که بر یکی از این دو [[قلب]] ملکی [[ارشاد]] کننده و آگاهی‌بخش، و بر دیگری [[شیطانی]] [[فتنه‌انگیز]]، قرار دارد. این او را امر می‌کند، و آن دیگری بازش می‌دارد، [[شیطان]] او را به [[گناه]] امر می‌‌کند، و [[فرشته]] او را از آن باز می‌‌دارد. این معنای قول [[پروردگار]] است که فرمود: {{متن قرآن|عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ * مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ}}<ref>«(آدمی باید یاد کند) هنگامی را که دو فرشته فراگیرنده که از راست و چپ (او) نشسته‌اند، (کارهای او را) فرا می‌گیرند * هیچ سخنی بر زبان نمی‌آورد مگر آنکه نزد او فرشته مراقبی حاضر است (تا آن سخن را بنویسد» سوره ق، آیه ۱۷.</ref><ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} قَالَ: مَا مِنْ قَلْبٍ إِلَّا وَ لَهُ أُذُنَانِ عَلَى إِحْدَاهُمَا مَلَكٌ مُرْشِدٌ وَ عَلَى الْأُخْرَى شَيْطَانٌ مُفْتِنٌ هَذَا يَأْمُرُهُ وَ هَذَا يَزْجُرُهُ الشَّيْطَانُ يَأْمُرُهُ بِالْمَعَاصِي وَ الْمَلَكُ يَزْجُرُهُ عَنْهَا وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ! عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ}}بحار الأنوار، ج ۷۰، ص ۳۳.</ref>
# [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: "هیچ مؤمنی نیست مگر آنکه [[باطن]] قلبش دوگوش دارد، گوشی که وسواس خنّاس در آن می‌‌دهد، و گوشی که [[فرشته]] در آن می‌‌دهد؛ [[خداوند]] [[مؤمن]] را بوسیله [[فرشته]] [[همراهی]] و [[کمک]] می‌‌کند، این است معنای [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ}}<ref>«و با روحی از خویش تأییدشان کرده است» سوره مجادله، آیه ۲۲.</ref><ref>{{متن حدیث| مَا مِنْ مُؤْمِنٍ إِلَّا وَ لِقَلْبِهِ أُذُنَانِ فِي جَوْفِهِ أُذُنٌ يَنْفُثُ فِيهَا الْوَسْوَاسُ الْخَنَّاسُ وَ أُذُنٌ يَنْفُثُ فِيهَا الْمَلَكُ فَيُؤَيِّدُ اللَّهُ الْمُؤْمِنَ بِالْمَلَكِ وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ}}</ref>؛
# [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: "هیچ مؤمنی نیست مگر آنکه [[باطن]] قلبش دوگوش دارد، گوشی که وسواس خنّاس در آن می‌‌دهد، و گوشی که [[فرشته]] در آن می‌‌دهد؛ [[خداوند]] [[مؤمن]] را بوسیله [[فرشته]] [[همراهی]] و [[کمک]] می‌‌کند، این است معنای [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ}}<ref>«و با روحی از خویش تأییدشان کرده است» سوره مجادله، آیه ۲۲.</ref><ref>{{متن حدیث| مَا مِنْ مُؤْمِنٍ إِلَّا وَ لِقَلْبِهِ أُذُنَانِ فِي جَوْفِهِ أُذُنٌ يَنْفُثُ فِيهَا الْوَسْوَاسُ الْخَنَّاسُ وَ أُذُنٌ يَنْفُثُ فِيهَا الْمَلَكُ فَيُؤَيِّدُ اللَّهُ الْمُؤْمِنَ بِالْمَلَكِ وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ}}</ref>؛
# [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند: "بدترین کوری‌ها، کوری [[قلب]] است"<ref>{{متن حدیث| عَنِ الصَّادِقِ {{ع}} قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}: شَرُّ الْعَمَى عَمَى الْقَلْبِ}}.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۳۰۲-۳۰۴.</ref>.
# [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند: "بدترین کوری‌ها، کوری [[قلب]] است"<ref>{{متن حدیث| عَنِ الصَّادِقِ {{ع}} قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}: شَرُّ الْعَمَى عَمَى الْقَلْبِ}}.</ref>.<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی ج۱]]، ص ۳۰۲-۳۰۴.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:10115255.jpg|22px]] [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|'''دانش اخلاق اسلامی ج۱''']]
# [[پرونده:10115255.jpg|22px]] [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|'''دانش اخلاق اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۲۴: خط ۲۴:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده: وسوسه]]
[[رده:وسوسه]]

نسخهٔ ‏۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۳

این مدخل زیرشاخهٔ بحث وسوسه است. وسوسه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: وسوسه در قرآن - وسوسه در حدیث - وسوسه در اخلاق اسلامی - وسوسه در معارف دعا و زیارات - وسوسه در معارف و سیره سجادی - پرسش مرتبط ندارد

روایات مرتبط

  1. امام علی (ع) فرمودند: "فقر در شمار بلاهاست، و بدتر از فقر مریضی تن است، و بدتر از مریضی تن مریضی قلب است"[۱]؛
  2. حسین بن حکم گوید: "نامه‌ای به یکی از صالحان نروزگار نوشتم، و در آن نامه از شکّی که دامنگیرم بود شکایت کردم. او در پاسخ نوشت: شک، جایی پدید می‌آید که شناختی وجود نداشته باشد، امّا چون یقین آید دیگر شک بوجود نمی‌آید"[۲]؛
  3. "از یکی از ائمه معصومین (ع) درباره آنچه نفس انسان بی‌اختیار درباره آن به تأمّل و وسوسه می‌‌پردازد، سؤال شد. آن حضرت پاسخ دادند: چه کسی می‌‌تواند از دام حدیث نفس و وسوسه‌های آن رهائی یابد؟!. نیز از وسوسه‌های بسیار نفس سؤال شد؟، آنحضرت فرمودند: گناهی بر این وسوسه‌ها مترتّب نیست؛ فقط باید پس از آن، ذکر مبارک ﴿لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ﴾[۳] را بر زبان آورد. نیز در خبر است که کسی از ایشان پرسید: نفس من دچار امری بزرگ - همچون تردید در امر توحید - می‌‌شود! حضرت فرمودند: در این حال بگو: ﴿لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ﴾[۴]، بنا به حدیثی دیگر آن حضرت فرمودند: بگو الگو:ذکر[۵]؛
  4. از امام صادق (ع) درباره آیه شریفه ﴿كَذَلِكَ يَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ﴾[۶]، سؤال شد، که منظور از رجس چیست؟ آنحضرت فرمودند: منظور، شکّ و تردید است" [۷]؛
  5. امام باقر (ع) فرمودند: ﴿وَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَى رِجْسِهِمْ وَمَاتُوا وَهُمْ كَافِرُونَ﴾[۸]، منظور از این آیه شریفه، آنست که شکّی دیگر بر شکها و تردیدهای آنان می‌‌افزاید"[۹]؛
  6. امام صادق (ع) فرمودند: "تمامی قلبها دوگوش دارند، که بر یکی از این دو قلب ملکی ارشاد کننده و آگاهی‌بخش، و بر دیگری شیطانی فتنه‌انگیز، قرار دارد. این او را امر می‌کند، و آن دیگری بازش می‌دارد، شیطان او را به گناه امر می‌‌کند، و فرشته او را از آن باز می‌‌دارد. این معنای قول پروردگار است که فرمود: ﴿عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ * مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ﴾[۱۰][۱۱]
  7. امام صادق (ع) فرمودند: "هیچ مؤمنی نیست مگر آنکه باطن قلبش دوگوش دارد، گوشی که وسواس خنّاس در آن می‌‌دهد، و گوشی که فرشته در آن می‌‌دهد؛ خداوند مؤمن را بوسیله فرشته همراهی و کمک می‌‌کند، این است معنای آیه شریفه ﴿وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ﴾[۱۲][۱۳]؛
  8. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "بدترین کوری‌ها، کوری قلب است"[۱۴].[۱۵]

منابع

  1. مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی ج۱

پانویس

  1. ↑ « رُوِي عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي كَلَامٍ لَهُ: إِنَّ مِنَ الْبَلَاءِ الْفَاقَةَ وَ أَشَدُّ مِنَ الْفَاقَةِ مَرَضُ الْبَدَنِ وَ أَشَدُّ مِنْ مَرَضِ الْبَدَنِ مَرَضُ الْقَلْبِ»؛بحار الأنوار، ج ۷۲، ص ۱۲۴.
  2. ↑ « قَالَ الْحُسَيْنُ بْنُ الْحَكَمِ الْوَاسِطِيُّ: كَتَبْتُ إِلَى بَعْضِ الصَّالِحِينَ أَشْكُو الشَّكَّ فَقَالَ إِنَّمَا الشَّكُّ فِيمَا لَا يُعْرَفُ فَإِذَا جَاءَ الْيَقِينُ فَلَا شَكَّ»؛ بحار الأنوار، ج ۷۲، ص ۱۲۴.
  3. ↑ «هیچ خدایی جز خداوند نیست» سوره صافات، آیه ۳۵.
  4. ↑ «هیچ خدایی جز خداوند نیست» سوره صافات، آیه ۳۵.
  5. ↑ « رُوِي أَنَّهُ: سُئِلَ الْعَالِمُ (ع) عَنْ حَدِيثِ النَّفْسِ؟ فَقَالَ مَنْ يُطِيقُ أَلَّا تُحَدَّثَ نَفْسُهُ؟. وَ سُئِلَ الْعَالِمُ (ع) عَنِ الْوَسْوَسَةِ إِنْ كَثُرَتْ قَالَ لَا شَيْءَ فِيهَا يَقُولُ: لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ. وَ أَرْوِي أَنَّ رَجُلًا قَالَ لِلْعَالِمِ يَقَعُ فِي نَفْسِي أَمْرٌ عَظِيمٌ فَقَالَ قُلْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ فِي خَبَرٍ آخَرَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ»؛ بحار الأنوار، ج ۷۲، ص ۱۲۷.
  6. ↑ «خداوند هر کس را که بخواهد راهنمایی کند دلش را برای (پذیرش) اسلام می‌گشاید و هر کس را که بخواهد در گمراهی وانهد دلش را تنگ و بسته می‌دارد گویی به آسمان فرا می‌رود؛ بدین گونه خداوند عذاب را بر کسانی که ایمان نمی‌آورند؛ برمی‌گمارد» سوره انعام، آیه ۱۲۵.
  7. ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) فِي قَوْلِهِ كَذَلِكَ يَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ قَالَ هُوَ الشَّكُّ»؛ بحار الأنوار، ج ۷۲، ص ۱۲۸.
  8. ↑ «و اما در بیماردلان بر پلیدیشان پلیدی می‌افزاید و آنان کافر خواهند مرد» سوره توبه، آیه ۱۲۵.
  9. ↑ « عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) وَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَى رِجْسِهِمْ وَمَاتُوا وَهُمْ كَافِرُونَ يَقُولُ شَكّاً إِلَى شَكِّهِمْ»؛ بحار الأنوار، ج ۷۲، ص ۱۲۶.
  10. ↑ «(آدمی باید یاد کند) هنگامی را که دو فرشته فراگیرنده که از راست و چپ (او) نشسته‌اند، (کارهای او را) فرا می‌گیرند * هیچ سخنی بر زبان نمی‌آورد مگر آنکه نزد او فرشته مراقبی حاضر است (تا آن سخن را بنویسد» سوره ق، آیه ۱۷.
  11. ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: مَا مِنْ قَلْبٍ إِلَّا وَ لَهُ أُذُنَانِ عَلَى إِحْدَاهُمَا مَلَكٌ مُرْشِدٌ وَ عَلَى الْأُخْرَى شَيْطَانٌ مُفْتِنٌ هَذَا يَأْمُرُهُ وَ هَذَا يَزْجُرُهُ الشَّيْطَانُ يَأْمُرُهُ بِالْمَعَاصِي وَ الْمَلَكُ يَزْجُرُهُ عَنْهَا وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ! عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ»بحار الأنوار، ج ۷۰، ص ۳۳.
  12. ↑ «و با روحی از خویش تأییدشان کرده است» سوره مجادله، آیه ۲۲.
  13. ↑ « مَا مِنْ مُؤْمِنٍ إِلَّا وَ لِقَلْبِهِ أُذُنَانِ فِي جَوْفِهِ أُذُنٌ يَنْفُثُ فِيهَا الْوَسْوَاسُ الْخَنَّاسُ وَ أُذُنٌ يَنْفُثُ فِيهَا الْمَلَكُ فَيُؤَيِّدُ اللَّهُ الْمُؤْمِنَ بِالْمَلَكِ وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ»
  14. ↑ « عَنِ الصَّادِقِ (ع) قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): شَرُّ الْعَمَى عَمَى الْقَلْبِ».
  15. ↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی ج۱، ص ۳۰۲-۳۰۴.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=وسوسه_در_حدیث&oldid=1311177»