جنگ فجار الرجل: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۷: خط ۷:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
در سبب این درگیری، گفته شده است که [[بدر بن معشر غفاری]]، وارد بازار [[عکاظ]] شده، [[مجلسی]] تشکیل داد و در آن پاهایش را دراز کرده، ضمن خواندن اشعاری، خود را مفتخر می‌دانست که عزیزترین مرد [[عرب]] است. در این زمان، مرد دیگری آمد و مدعی شد که او عزیزترین [[عرب]] است، سپس با ضربه شمشیرش، زخمی کوچک بر او وارد ساخت. آن دو با یکدیگر درگیر شدند و هر کدام افراد [[قبیله]] خود را به یاری‌ طلبیدند که کار بالا گرفت و نزدیک بود که میانشان [[جنگ]] شود؛ اما این دعوا با [[مصالحه]] پایان یافت<ref>معمر بن مثنی التمیمی، ایام العرب قبل الاسلام، ج۱، ص۵۰۳؛ ابن عبد ربه، العقد الفرید، ج۶ ص۱۰۱.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فجار (مقاله)|فجار]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲]]، ص۲۰۷.</ref>
در سبب این درگیری، گفته شده است که بدر بن معشر غفاری، وارد بازار [[عکاظ]] شده، [[مجلسی]] تشکیل داد و در آن پاهایش را دراز کرده، ضمن خواندن اشعاری، خود را مفتخر می‌دانست که عزیزترین مرد [[عرب]] است. در این زمان، مرد دیگری آمد و مدعی شد که او عزیزترین [[عرب]] است، سپس با ضربه شمشیرش، زخمی کوچک بر او وارد ساخت. آن دو با یکدیگر درگیر شدند و هر کدام افراد [[قبیله]] خود را به یاری‌ طلبیدند که کار بالا گرفت و نزدیک بود که میانشان [[جنگ]] شود؛ اما این دعوا با [[مصالحه]] پایان یافت<ref>معمر بن مثنی التمیمی، ایام العرب قبل الاسلام، ج۱، ص۵۰۳؛ ابن عبد ربه، العقد الفرید، ج۶ ص۱۰۱.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فجار (مقاله)|فجار]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲]]، ص۲۰۷.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۹

مقدمه

در سبب این درگیری، گفته شده است که بدر بن معشر غفاری، وارد بازار عکاظ شده، مجلسی تشکیل داد و در آن پاهایش را دراز کرده، ضمن خواندن اشعاری، خود را مفتخر می‌دانست که عزیزترین مرد عرب است. در این زمان، مرد دیگری آمد و مدعی شد که او عزیزترین عرب است، سپس با ضربه شمشیرش، زخمی کوچک بر او وارد ساخت. آن دو با یکدیگر درگیر شدند و هر کدام افراد قبیله خود را به یاری‌ طلبیدند که کار بالا گرفت و نزدیک بود که میانشان جنگ شود؛ اما این دعوا با مصالحه پایان یافت[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. معمر بن مثنی التمیمی، ایام العرب قبل الاسلام، ج۱، ص۵۰۳؛ ابن عبد ربه، العقد الفرید، ج۶ ص۱۰۱.
  2. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فجار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲، ص۲۰۷.