امامت امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۵: خط ۱۵:
# با توجه به اینکه هیچ گاه زمان خالی از [[امام]] نیست و از سوی دیگر [[امام]] باید [[معصوم]] باشد<ref>رازی، سدید الدین محمود، المنقذ من التقلید، ص۵۸۳؛ مفید، محمد بن محمد، اوائل المقالات، ص۷۴.</ref>، از آنجا که در عصر [[امام حسین]] {{ع}} غیر از وی کسی دیگر از [[مقام عصمت]] برخوردار نبوده است، در نتیجه [[امامت]] منحصر به آن حضرت است، در غیر این صورت دو اشکال پیش خواهد آمد: یا آنکه ملتزم به نفی [[وجوب امامت]] شویم و یا چون حشویه [[امامت]] افراد غیر [[معصوم]]، مانند [[بنی امیه]] را بپذیریم<ref>علم الهدی، سید مرتضی، شرح جمل العلم والعمل، ص۲۲۱؛ شریف مرتضی، الشافی فی الإمامه، ج۳، ص۱۴۸.</ref>.
# با توجه به اینکه هیچ گاه زمان خالی از [[امام]] نیست و از سوی دیگر [[امام]] باید [[معصوم]] باشد<ref>رازی، سدید الدین محمود، المنقذ من التقلید، ص۵۸۳؛ مفید، محمد بن محمد، اوائل المقالات، ص۷۴.</ref>، از آنجا که در عصر [[امام حسین]] {{ع}} غیر از وی کسی دیگر از [[مقام عصمت]] برخوردار نبوده است، در نتیجه [[امامت]] منحصر به آن حضرت است، در غیر این صورت دو اشکال پیش خواهد آمد: یا آنکه ملتزم به نفی [[وجوب امامت]] شویم و یا چون حشویه [[امامت]] افراد غیر [[معصوم]]، مانند [[بنی امیه]] را بپذیریم<ref>علم الهدی، سید مرتضی، شرح جمل العلم والعمل، ص۲۲۱؛ شریف مرتضی، الشافی فی الإمامه، ج۳، ص۱۴۸.</ref>.
# [[ظهور]] [[معجزات]] و خوارق عادات از [[امام حسین]] {{ع}} [[دلیل]] دیگر [[امامت]] آن حضرت است<ref>اثبات الهدایه، ج۵، ص۲۱۰.</ref>. [[قطب]] راوندی در کتاب الخرائج والجرائح چندین [[معجزه]] برای [[امام حسین]] {{ع}} برشمرده است<ref>قطب راوندی، الخرائج، ص۲۰۱.</ref>.
# [[ظهور]] [[معجزات]] و خوارق عادات از [[امام حسین]] {{ع}} [[دلیل]] دیگر [[امامت]] آن حضرت است<ref>اثبات الهدایه، ج۵، ص۲۱۰.</ref>. [[قطب]] راوندی در کتاب الخرائج والجرائح چندین [[معجزه]] برای [[امام حسین]] {{ع}} برشمرده است<ref>قطب راوندی، الخرائج، ص۲۰۱.</ref>.
# گستردگی [[علم]] [[امام حسین]] {{ع}} از [[دلایل]] روشن [[امامت]] آن حضرت است. [[ائمه اهل بیت]] {{عم}} از هیچ کس کسب [[علم]] نکردند و در عین حال از همه [[مردم]] زمان خود به [[احکام دین]] و حوادث [[جهان]] داناتر بودند و هر مسئله‌ای که از ایشان سؤال می‌شد بی‌درنگ و به [[بهترین]] وجه پاسخ می‌گفتند، بنابراین روشن می‌شود سرچشمه [[علم]] و [[دانش]] آنان [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و در نتیجه جهان غیب بوده است<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۹۱.</ref>.<ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]، [[امامت امام حسین (مقاله)|امامت امام حسین]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)| دانشنامه کلام اسلامی ج۱]]، ص ۴۳۳.</ref>
# گستردگی [[علم]] [[امام حسین]] {{ع}} از [[دلایل]] روشن [[امامت]] آن حضرت است. [[ائمه اهل بیت]] {{عم}} از هیچ کس کسب [[علم]] نکردند و در عین حال از همه [[مردم]] زمان خود به [[احکام دین]] و حوادث [[جهان]] داناتر بودند و هر مسئله‌ای که از ایشان سؤال می‌شد بی‌درنگ و به [[بهترین]] وجه پاسخ می‌گفتند، بنابراین روشن می‌شود سرچشمه [[علم]] و [[دانش]] آنان [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و در نتیجه جهان غیب بوده است<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۹۱.</ref>.<ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]، [[امامت امام حسین (مقاله)|امامت امام حسین]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی ج۱]]، ص ۴۳۳.</ref>


== افضلیت امام حسین {{ع}} ==
== افضلیت امام حسین {{ع}} ==
خط ۲۱: خط ۲۱:
[[برتری]] و [[افضلیت امام]] [[حسین]] {{ع}} و جایگاه و [[منزلت]] ویژه آن حضرت نزد [[رسول خدا]] {{صل}} از امور مسلم و پذیرفته شده نزد [[مسلمانان]] است:
[[برتری]] و [[افضلیت امام]] [[حسین]] {{ع}} و جایگاه و [[منزلت]] ویژه آن حضرت نزد [[رسول خدا]] {{صل}} از امور مسلم و پذیرفته شده نزد [[مسلمانان]] است:
# '''قرآن و فضائل امام حسین {{ع}}''' برخی تا [[حدود]] ۱۲۰ [[آیه]] از [[قرآن کریم]] را با ملاحظه [[روایات]] تفسیری درباره [[امام حسین]] {{ع}} استخراج کرده‌اند. بخش عمده‌ای از این [[آیات]] در [[فضائل]] مشترک و بخش دیگر در [[فضائل]] مختص [[امام حسین]] {{ع}} است.<ref>ر. ک: [[شواهد التنزیل]] حاکم حسکانی و فرائد السمطین و بحار، ج ۴۴، ص ۲۱۷ و الحسین فی القرآن سید محمد واحدی.</ref> در اینجا به [[آیه]] اطعام اشاره می‌شود که مربوط است به ماجرای غذا دادن به [[فقیر]] و مسکین و یتیم از طرف [[امیرالمومنین]] {{ع}} و [[فاطمه زهرا]] {{س}} و [[امام حسن]] {{ع}} و [[امام حسین]] {{ع}}: [[قرآن کریم]] در [[آیات]] ۵ تا ۱۱ سوره [[انسان]] ([[هل اتی]]) به این ماجرا نظر دارد تا آنجا که می‌فرماید: «{{متن قرآن|وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا}}<ref>«و خوراک را با دوست داشتنش به بینوا و یتیم و اسیر می‌دهند» سوره انسان، آیه ۸.</ref> {{متن قرآن|إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا}}<ref>«(با خود می‌گویند:) شما را تنها برای خشنودی خداوند خوراک می‌دهیم، نه پاداشی از شما خواهانیم و نه سپاسی» سوره انسان، آیه ۹.</ref> و غذای خود را با اینکه به آن علاقه و نیاز دارند به مسکین و یتیم و اسیر می‌دهند. و می‌گویند: ما شما را برای [[خدا]] اطعام می‌کنیم و، هیچ [[پاداش]] و تشکری از شما نمی‌خواهیم. کتاب الغدیر از ۳۴ نفر از علمای معروف [[اهل سنت]] نام می‌برد که این [[حدیث]] را در کتاب‌های خود آورده‌اند لذا [[روایت]] فوق از روایاتی است که در میان [[اهل سنت]] مشهور بلکه متواتر است<ref>ر.ک: الغدیر: ج ۳، ص ۱۰۷ و احقاق الحق، ج ۳، ص ۱۵۷ و تفسیر نمونه، ج ۲۵، ص ۳۴۲.</ref>.
# '''قرآن و فضائل امام حسین {{ع}}''' برخی تا [[حدود]] ۱۲۰ [[آیه]] از [[قرآن کریم]] را با ملاحظه [[روایات]] تفسیری درباره [[امام حسین]] {{ع}} استخراج کرده‌اند. بخش عمده‌ای از این [[آیات]] در [[فضائل]] مشترک و بخش دیگر در [[فضائل]] مختص [[امام حسین]] {{ع}} است.<ref>ر. ک: [[شواهد التنزیل]] حاکم حسکانی و فرائد السمطین و بحار، ج ۴۴، ص ۲۱۷ و الحسین فی القرآن سید محمد واحدی.</ref> در اینجا به [[آیه]] اطعام اشاره می‌شود که مربوط است به ماجرای غذا دادن به [[فقیر]] و مسکین و یتیم از طرف [[امیرالمومنین]] {{ع}} و [[فاطمه زهرا]] {{س}} و [[امام حسن]] {{ع}} و [[امام حسین]] {{ع}}: [[قرآن کریم]] در [[آیات]] ۵ تا ۱۱ سوره [[انسان]] ([[هل اتی]]) به این ماجرا نظر دارد تا آنجا که می‌فرماید: «{{متن قرآن|وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا}}<ref>«و خوراک را با دوست داشتنش به بینوا و یتیم و اسیر می‌دهند» سوره انسان، آیه ۸.</ref> {{متن قرآن|إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا}}<ref>«(با خود می‌گویند:) شما را تنها برای خشنودی خداوند خوراک می‌دهیم، نه پاداشی از شما خواهانیم و نه سپاسی» سوره انسان، آیه ۹.</ref> و غذای خود را با اینکه به آن علاقه و نیاز دارند به مسکین و یتیم و اسیر می‌دهند. و می‌گویند: ما شما را برای [[خدا]] اطعام می‌کنیم و، هیچ [[پاداش]] و تشکری از شما نمی‌خواهیم. کتاب الغدیر از ۳۴ نفر از علمای معروف [[اهل سنت]] نام می‌برد که این [[حدیث]] را در کتاب‌های خود آورده‌اند لذا [[روایت]] فوق از روایاتی است که در میان [[اهل سنت]] مشهور بلکه متواتر است<ref>ر.ک: الغدیر: ج ۳، ص ۱۰۷ و احقاق الحق، ج ۳، ص ۱۵۷ و تفسیر نمونه، ج ۲۵، ص ۳۴۲.</ref>.
# '''[[فضائل]] [[امام حسین]] {{ع}} در [[روایات]]''': در [[روایات]] معتبر نزد [[شیعه]] و [[سنی]] [[فضائل]] بسیاری برای [[امام حسین]] {{ع}} از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[نقل]] شده است که همگی بر علو مقام و [[برتری]] آن حضرت و شایستگی برای مقام و [[منصب امامت]] و [[جانشینی]] [[رسول خدا]] {{صل}} دلالت دارد<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، جلد ۲ ص ۲۷-۲۹.</ref>.
# '''[[فضائل]] [[امام حسین]] {{ع}} در [[روایات]]''': در [[روایات]] معتبر نزد [[شیعه]] و [[سنی]] [[فضائل]] بسیاری برای [[امام حسین]] {{ع}} از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[نقل]] شده است که همگی بر علو مقام و [[برتری]] آن حضرت و شایستگی برای مقام و [[منصب امامت]] و [[جانشینی]] [[رسول خدا]] {{صل}} دلالت دارد<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۲ ص ۲۷-۲۹.</ref>.


== روایات دال بر امامت امام حسین{{ع}} ==
== روایات دال بر امامت امام حسین{{ع}} ==
۱۱۷٬۶۱۰

ویرایش