وظایف عام منتظران: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از مهم‌ترین تکالیف [[مسلمانان]] پس از [[معرفت به خدا]] و [[رسول]] او با توجه به [[احادیث]]، [[معرفت]] و [[شناخت امام]] [[معصوم]]{{ع}} است<ref>ر.ک: [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص۱۸۹-۱۹۳؛ [[ابراهیم امینی|امینی، ابراهیم]]، [[دادگستر جهان (کتاب)|دادگستر جهان]]، ص۲۴۹-۲۵۴.</ref>؛ زیرا بهره‌گیری از وجود امام و هدایت‌های او فرع بر [[شناخت]] اوست و اگر کسی [[امام]] خود را نشناسد در [[گمراهی]] و [[جهل]] خواهد بود؛ به همین دلیل از [[پیامبر اسلام]]{{صل}} نقل شده که فرمود: "هرکس بمیرد در حالی که [[امام زمان]] خود را نشناخته باشد، با [[مرگ]] [[جاهلیّت]] مرده است"<ref>{{متن حدیث|مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً}}</ref>. در [[حدیثی]] از [[امام باقر]]{{ع}} می‌خوانیم: "هر کس که [[خداوند]] عزّوجل را [[عبادت]] کند (با عبادتی که خود را به زحمت می‌اندازد) در حالی که برای او امام و [[پیشوای الهی]] نباشد، در این صورت تلاشش پذیرفته نمی‌شود و در گمراهی و [[سرگردانی]] به سر می‌برد و خداوند اعمالش را [[دشمن]] می‌دارد و مثل او مثل گوسفندی است که چوپان خود را گم کرده است"<ref>اصول کافی، کتاب الحجة، باب معرفة الامام و الردالیه، ج۱، ص۲۵۹.</ref><ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص۹۰.</ref> و [[امام صادق]]{{ع}} خطاب به فضیل فرمود: «امام خود را بشناس که اگر امام خود را [[شناختی]]، دیر و زود شدن این امر(ظهور)، آسیبی به تو نخواهد رساند»<ref>{{متن حدیث|اعْرِفْ إِمَامَکَ فَإِنَّکَ إِذَا عَرَفْتَ إِمَامَکَ لَمْ یَضُرَّکَ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّر}}؛ کافی، ج ۱، ص۳۷۱، ح ۲</ref>.<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۲۲۲- ۲۲۸؛ [[انتظار و منتظران (مقاله)|انتظار و منتظران]]، ص۲۰۱-۲۰۹.</ref>

# انحصار [[ایمان به امامت]] و ولایت امام: بعد از [[شناخت]] و [[معرفت]] نسبت به [[امام]]، [[تکلیف]] یک [[مسلمان]]، [[ایمان آوردن]] و [[پذیرش امام]] است که هر چه شناخت از امام عمیق‌تر و صحیح‌تر باشد، [[درجات ایمان]] و [[اعتقاد]] افزایش می‌‌یابد. امام [[زین العابدین]]{{ع}} می‌‌فرماید: «کسی که در [[زمان غیبت قائم]] ما بر ولایت ما [[ثابت قدم]] باشد، [[خداوند]] [[اجر]] هزار [[شهید]] مانند [[شهیدان]] [[بدر]] و [[احد]] را به او عطا خواهد کرد»<ref>{{متن حدیث|مَنْ ثَبَتَ عَلَی وَلَایَتِنَا فِی غَیْبَةِ قَائِمِنَا أَعْطَاهُ اللَّهُ أَجْرَ أَلْفِ شَهِیدٍ مِثْلِ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أُحُدٍ}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص۱۲۵.</ref>.<ref>ر.ک. [[محمد ظهوری‌فر|ظهوری‌فر، محمد]]، [[انتظار وظیفه‌ساز (مقاله)|انتظار وظیفه‌ساز]].</ref>

# [[محبت]] و [[مودت]]: یکی از [[وظایف]] مهم [[مسلمانان]] در هر عصر و زمانی، محبت و دوستی با اهل بیت است و این [[قانون]] در [[زمان غیبت]] امام [[معصوم]] هم بدون خدشه ای باید اجرا شود؛ اما چون در زمان غیبت، مسلمانان به امام معصوم دسترسی ندارند<ref>ر:ک [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۲۲۲- ۲۲۸؛ [[انتظار و منتظران (مقاله)|انتظار و منتظران]]، ص۲۰۱-۲۰۹.</ref>. اظهار [[اشتیاق]] نسبت به دیدن امام؛ تشکیل مجالس به یاد او همراه با ذکر [[فضایل]] و [[مناقب]] حضرت؛ [[اندوه]] و گریستن در فراق او نمونه‌هایی از محبت نسبت به امام{{ع}} است<ref>.ر.ک: دیرباز، [[عسکر]]، روش‌های اثرگذاری [[انتظار]] در [[جامعه منتظر]]، ص۱۲۳؛ سلیمیان، [[خدامراد]]، درسنامه [[مهدویت]]، ص۲۲۲- ۲۲۸؛ انتظار و [[منتظران]]، ص۲۰۱-۲۰۹؛ هرنجی، منصور، انتظار و [[وظایف منتظران]]، ص۸۶-۸۹؛ [[هدایتی]] فخرداود، ابوالفضل، مهدویت در منظر [[امام خمینی]]، ص۱۴۰.  

</ref>.

# [[اطاعت]] و [[نصرت]] او: [[امام زمان]]{{ع}} احیا کنندۀ آموزه‌های نورانی قرآن و معارف [[پیامبر اکرم]] و [[ائمه هدی]]{{ع}} است<ref>ر.ک. [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص۱۲۴.</ref> و رهاورد ایشان همان [[اسلام ناب]] و معارف والای [[پیامبر اسلام]]{{صل}} است و اگر چه ایشان غایب هستند ولی [[اراده]] و فرمانشان در میان همۀ خلایق جاری است؛ بنابراین، [[دستورات]] حضرت را باید [[شناخت]] و فرمان‌هایش را [[اطاعت]] کرد<ref>ر.ک. عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله، امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود، ص۱۹۳-۱۸۹؛ [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص۱۱۷-۱۱۰.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} می‌‌فرماید: «خوشا به حال دوستان قائم ما که در غیبتش ظهور او را [[انتظار]] می‌کشند و در ظهورش از او اطاعت می‌کنند»<ref>{{متن حدیث|طُوبَی لِشِیعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِینَ لِظُهُورِهِ فِی غَیْبَتِهِ وَ الْمُطِیعِینَ لَهُ فِی ظُهُورِهِ}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۵۷.</ref>.<ref>ر.ک. [[محمد مهدی گرجیان|گرجیان، محمد مهدی]]، [[تحلیل کارآمدی انتظار در حیات طیبه (مقاله)|تحلیل کارآمدی انتظار در حیات طیبه]]، ص۲۰.</ref> [[اطاعت امام]] مستلزم چند [[وظیفه الزامی]] کلی است:

## [[پرهیزگاری]] و رعایت [[تقوای الهی]]: [[تهذیب نفس]] یکی از وظایف مسلمانان از چنان اهمیتی برخوردار است که [[اعمال ناشایست]] و [[گناهان]] از اسباب طولانی شدن [[غیبت]] و دوری [[شیعیان]] از لقای امام شمرده شده است<ref>{{متن حدیث|فَمَا یَحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا یَتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَکْرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ}}؛ بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۷۷.</ref>.<ref>ر.ک. [[محمد رضا اکبری|اکبری، محمد رضا]]، [[پرچم هدایت (کتاب)|پرچم هدایت]]، ص۶۶</ref> ترک تعلقات مذموم [[دنیوی]] و همچنین [[مبارزه]] با شیاطین جن انس به منظور ایجاد [[اخلاق حسنه]] و [[اسلامی]] زمینۀ مناسبی برای [[طهارت]] [[روح]] و [[پاکی]] [[انسان منتظر]] است؛ این امر سبب می‌‌شود فرد [[مسلمان]] بتواند وظیفه‌اش که همان [[رضایت]] [[امام عصر]]{{ع}} در [[زمان غیبت]] است را محقق کند<ref>ر.ک: [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص۱۸۹-۱۹۳؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۲۲۲- ۲۲۸؛ [[انتظار و منتظران (مقاله)|انتظار و منتظران]]، ص۲۰۱-۲۰۹. </ref>.

## اقتدا به سنت و [[سیره امام]]: از ویژگی‌های اخلاقی مؤثر در بُعد اجتماعیِ [[سبک زندگی]] [[زمینه‌ساز ظهور]] [[موعود]]، می‌‌توان به [[دعوت]] دیگران به همانندسازی (الگوپذیری) با [[اخلاق حسنه]] و [[مکارم اخلاق]] [[امام]]{{ع}} و عمل به آنچه امام{{ع}} آن را [[دوست]] دارد و دوری نسبت به آنچه از عمل به آن ناراحت می‌‌شود، اشاره نمود<ref>ر.ک. [[حسن نجفی|نجفی، حسن]]، [[بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود (مقاله)|بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود]]، ص۳۱.</ref>. یکی از موارد [[الگوگیری]] از امام می‌‌تواند مبارزه با انحراف‌ها و [[بدعت‌ها]] باشد.

از [[امیر المؤمنین]]{{ع}} نقل شده است که فرمود: "در صورتی که امام به [[تکالیف]] خود عمل کرد بر [[مردم]] است که از او بشنوند (اطاعت کنند) و از او پیروی نمایند و هنگامی که آنها را فرا می‌خواند، [[اجابت]] کنند"<ref>میزان الحکمة، ج۱، ص۱۷۷، حدیث ۸۷۵.</ref>. اگر کسی امام را حقیقتاً بشناسد، حتماً محب او خواهد شد و محب واقعی از محبوب خود [[نافرمانی]] نمی‌کند؛ به این ترتیب این سه امر مترتب بر هم هستند<ref>رضا محمدی|محمدی، رضا، امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی، ص۹۱-۹۲.</ref>.