←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
در [[حدیث]] قدسی آمده که [[خداوند]] عزّ و جلّ به پیغمبرش {{صل}} فرمود: ای [[احمد]]! آیا می‌دانی که چرا تو را بر سایر [[انبیاء]] [[برتری]] دادم؟ عرض کرد: نه!، فرمود: به [[یقین]]، خوی نیک، [[سخاوت]] طبع و رحمتی که بر خلق داشتی؛ و همچنین اوتاد الارض، اوتاد نشدند جز بدین صفات<ref>بحار الانوار، ج ۷۷، ص ۲۹.</ref>. از این [[حدیث]] برمی‌آید: همچنان‌که کوه‌ها، میخ‌های ظاهری زمین‌اند<ref>سوره نبأ، ۷.</ref> که [[زمین]] با آنها معتدل و متوازن می‌ماند، در عالم معنا نیز [[اولیاء]] الله، میخ‌های نگهدارِ زمین‌اند<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۳۹؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۹۴.</ref>. | در [[حدیث]] قدسی آمده که [[خداوند]] عزّ و جلّ به پیغمبرش {{صل}} فرمود: ای [[احمد]]! آیا می‌دانی که چرا تو را بر سایر [[انبیاء]] [[برتری]] دادم؟ عرض کرد: نه!، فرمود: به [[یقین]]، خوی نیک، [[سخاوت]] طبع و رحمتی که بر خلق داشتی؛ و همچنین اوتاد الارض، اوتاد نشدند جز بدین صفات<ref>بحار الانوار، ج ۷۷، ص ۲۹.</ref>. از این [[حدیث]] برمی‌آید: همچنان‌که کوه‌ها، میخ‌های ظاهری زمین‌اند<ref>سوره نبأ، ۷.</ref> که [[زمین]] با آنها معتدل و متوازن می‌ماند، در عالم معنا نیز [[اولیاء]] الله، میخ‌های نگهدارِ زمین‌اند<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۳۹؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۹۴.</ref>. | ||
آیه {{متن قرآن|وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا}}<ref>«و کوه‌ها را میخ‌هایی (محکم) نساختیم؟» سوره نبأ، آیه ۷.</ref> از [[معجزات]] [[قرآن کریم]] است. زیرا اکنون | آیه {{متن قرآن|وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا}}<ref>«و کوه‌ها را میخ‌هایی (محکم) نساختیم؟» سوره نبأ، آیه ۷.</ref> از [[معجزات]] [[قرآن کریم]] است. زیرا اکنون دانشمندان پس از گذشت سال‌ها از نزول این [[آیه]] پی به راز این [[آیه]] برده‌اند. دانشمندان [[کشف]] کرده‌اند که [[زمین]] مانند گویی است که مرکز آن از آهن مذاب پر شده است و در بیرونی‌ترین لایه کره [[زمین]] پوسته‌ای سرد و سخت قرار دارد که قطر آن حدود ۳۰ کیلومتر است و در زیر آن لایه‌ای است به نام «جبه» که تا عمق ۲۹۰۰ کیلومتری امتداد دارد و به مواد خمیری و در نهایت مذاب هسته [[زمین]] متصل می‌شود. کوه‌ها مانند میخ‌هایی پوسته [[زمین]] را به جبه متصل کرده‌اند. بنا به نظریه زمین‌شناسان همان گونه که کوه‌ها از روی [[زمین]] سر به فلک کشیده‌اند، به همان مقدار هم ریشه در [[زمین]] دوانده‌اند، و اگر این ریشه کوه‌ها نبود، پوسته [[زمین]] بر اثر گردش [[زمین]] و تفاوت چگالی آن با مواد مذاب داخلی، بر روی مواد مذاب به گردش در می‌آمد و موجب اصطکاک میان پوسته و مواد مذاب و گرم شدن پوسته [[زمین]] می‌شد که این امر غیر مسکون شدن کره [[زمین]] را در پی داشت. اکنون با توجه به این [[معجزه]] [[قرآنی]] در توضیح اوتاد می‌توان به اهمیت «اوتاد» که نام گروهی از [[اصحاب]] [[حضرت حجت]] است، پی برد. یعنی می‌توان آنان را واسطه [[آرامش]] [[زمین]] و برقرار حیات موجودات دانست که اگر آنان نبودند، همانا [[زندگی]] [[مردم]] بر روی [[زمین]] غیرممکن بود<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۲۸.</ref>. | ||
== پرسش مستقیم == | == پرسش مستقیم == | ||