←زیارت وداع
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
== | == زیارت وداع == | ||
از [[آداب زیارت]]، | از [[آداب زیارت]]، وداع در آخرین [[روز]] یا آخرین لحظات است. برای زائری که ایامی در جوار یک مرقد [[مقدس]] به سر برده و بارها به [[زیارت]] مشرف شده است، [[دل]] کندن از [[شهر]] محبوب دشوار است. بگذار تا بگرییم چون [[ابر]] در بهاران کز سنگ ناله خیزد، وقت وداع [[یاران]] [[حسّ]] و حال [[زائر]] هنگام وداع، باید به گونه ای باشد که دستاوردهای نفیسی از این زیارت برداشته باشد و حال او بهتر از گذشته شده باشد و با انسی که به [[حرم]] و صاحب حرم پیدا کرده، وداع برایش مشکل باشد، ولی به هر حال خداحافظی هنگام برگشت، جزو [[آداب]] [[مسافرت]] و زیارت است و [[نشانه]] [[احترام]] به صاحب [[خانه]] و صاحب مرقد. زائر وقتی زیارت خود را انجام داد و از نظر [[روحی]] اشباع شد، چه در [[مکه]] و [[مدینه]] باشد، چه در [[نجف]] و [[کربلا]] یا هر شهر زیارتی دیگر، خوب است که زود خداحافظی کند و برگردد، تا [[شوق]] و علاقه همچنان در دل بماند و زدگی و خستگی ایجاد نشود. این همان گسستن برای پیوستن دوباره است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۵۵-۳۵۷.</ref>. | ||
[[امام صادق]]{{ع}} نسبت به زیارت [[خانه خدا]] فرموده است: {{ | [[امام صادق]]{{ع}} نسبت به زیارت [[خانه خدا]] فرموده است: {{متن حدیث|إِذا فَرغْتَ مِنْ نُسُکِکَ فارْجِعْ، فَإِنَّهُ اشْوَقُ لَکَ الی الرُّجُوعِ}}<ref>الحج والعمره فی الکتاب والسنه، محمدی ری شهری، ص۲۴۸.</ref>وقتی از [[اعمال]] و عبادت‌هایت فارغ شدی، برگرد، تا شوق دوباره آمدن را در تو بیشتر کند. [[ادب]]، اقتضا دارد که زائر پس از اتمام ایام زیارت، برای خداحافظی به حرم مشرف شود و ضمن [[سپاس]]، آرزوی خود را برای بازگشت دوباره اعلام کند و از [[خدا]] بخواهد. هم در سفر حج، [[مستحب]] است «[[طواف]] وداع» انجام دهد، هم در زیارت حرم [[پیامبر]]{{عم}} و ائمه بقیع{{عم}}، زیارت وداع مستحب است، هم در حرم‌های دیگر<ref>جواد محدثی|محدثی، جواد، فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت، ص۳۵۵-۳۵۷.</ref>. | ||
آداب خاصّی برای طواف وداع نقل شده است و در [[سیره معصومین]]{{ع}} هم نمونه‌هایی از عمل آنان نقل شده است. در | آداب خاصّی برای طواف وداع نقل شده است و در [[سیره معصومین]]{{ع}} هم نمونه‌هایی از عمل آنان نقل شده است. در وداع [[حضرت صادق]]{{ع}}، [[حضرت کاظم]]{{ع}}، [[حضرت هادی]]{{ع}} نمونه‌هایی از حالت خاشعانه هنگام وداع و سر به [[سجده]] گذاشتن و سجده‌های طولانی و [[نماز]] و دعای ویژه نقل شده است<ref>الحج والعمره فی الکتاب والسنه، محمدی ری شهری، ص۲۶۵.</ref> از خواسته‌های [[زائر]] هنگام وداع، این است که آخرین [[زیارت]] نباشد و دوباره برگردد. مثلًا در زیارت وداع [[قبر]] [[حضرت رسول]]{{صل}} و [[ائمه]]{{عم}} دیگر آمده است: {{متن حدیث|اللّهُمَّ لاتَجْعَلْهُ آخِرَ العَهْدِ مِنّی لِزِیارهِ قَبْرِ نَبِیِّکَ»}}، یا {{متن حدیث|استَودِعُکَ الله}}، یا {{متن حدیث|لا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ تَسْلِیمِی عَلَیْکَ}}، یا {{متن حدیث|لا جَعَلهُ اللهُ آخِرَ العَهْدِ مِنْ زِیارَهِ قُبُورِکُمْ وإِتیانِ مَشَاهِدِکُم}}، یا {{متن حدیث|رَزَقَنِی العَوْدَ ثُمَّ العَوْدَ ثُمّ العَوْدَ مَا ابْقانِی رَبِّی}} و.... که همه حاکی از این درخواست است که آخرین نوبت زیارت نباشد، باز هم قسمت شود، آخرین [[سلام]] نباشد، برگشت همراه با [[سلامتی]] و بهره و فضل و کامیابی و [[رضامندی]] باشد<ref>ر.ک: مفاتیح الجنان، اواخر مفاتیح زیارت وداع، نیز در وداع ائمه بقیع، وداع حضرت رسول.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۵۵-۳۵۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||