←قربانی در قرآن
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
== قربانی در [[قرآن]] == | == قربانی در [[قرآن]] == | ||
[[حکم]] قربانی در قرآن، در سوره‌های بقره، حج و [[مائده]] آمده است. هر سه از | [[حکم]] قربانی در قرآن، در سوره‌های بقره، حج و [[مائده]] آمده است. هر سه از سوره‌های مدنی هستند. [[سوره بقره]] در [[سال اول هجرت]] و [[سوره حج]] در حدود سال ششم مصادف با عزیمت ناموفق [[پیامبر اسلام]] به سفر حج، و [[سوره مائده]] در سال پایانی عمر شریف آن حضرت نازل شده است. | ||
اما نکات آموزنده [[آیات]] حج: | اما نکات آموزنده [[آیات]] حج: | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
# واقع شدن محل قربانی در داخل [[حرم]]: {{متن قرآن|وَلَا تَحْلِقُوا رُءُوسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ}}<ref>«و سر نتراشید تا هنگامی که قربانی به قربانگاه خود برسد» سوره بقره، آیه ۱۹۶.</ref> و {{متن قرآن|هَدْيًا بَالِغَ الْكَعْبَةِ}}<ref>«قربانی‌یی که به (قربانگاه) کعبه برسد» سوره مائده، آیه ۹۵.</ref>. | # واقع شدن محل قربانی در داخل [[حرم]]: {{متن قرآن|وَلَا تَحْلِقُوا رُءُوسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ}}<ref>«و سر نتراشید تا هنگامی که قربانی به قربانگاه خود برسد» سوره بقره، آیه ۱۹۶.</ref> و {{متن قرآن|هَدْيًا بَالِغَ الْكَعْبَةِ}}<ref>«قربانی‌یی که به (قربانگاه) کعبه برسد» سوره مائده، آیه ۹۵.</ref>. | ||
همگی [[روایات]]، بیانگر این | همگی [[روایات]]، بیانگر این واقعیت هستند که [[پیشوایان]] [[اسلام]] هیچ وقت قربانی را پس از [[ذبح]] به حال خود رها نکرده‌اند؛ بلکه با استناد به [[آیه قرآن]]، خود از آن خورده‌اند و به دیگران هم داده‌اند؛ و در [[پرسش]] از [[تفسیر آیه]] [[قرآن]] نیز، ضمن یادآوری [[آیه]]، بر خوردن و خوراندن از آن تأکید کرده‌اند<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۷۶۹ ـ ۷۷۰.</ref>. | ||
== حکم خوردن از قربانی == | == حکم خوردن از قربانی == | ||