ایمان در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲: خط ۲:
| موضوع مرتبط = ایمان
| موضوع مرتبط = ایمان
| عنوان مدخل  = ایمان
| عنوان مدخل  = ایمان
| مداخل مرتبط = [[ایمان در لغت]] - [[ایمان در قرآن]] - [[ایمان در حدیث]] - [[ایمان در کلام اسلامی]] - [[ایمان در نهج البلاغه]] - [[ایمان در معارف دعا و زیارات]] - [[ایمان در اخلاق اسلامی]] - [[ایمان در فقه اسلامی]] - [[ایمان در فقه سیاسی]] - - [[مقام ایمان]] - [[ایمان در معارف و سیره علوی]] - [[ایمان در معارف و سیره حسینی]] - [[ایمان در معارف و سیره رضوی]] - [[ایمان در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
| مداخل مرتبط = [[ایمان در لغت]] - [[ایمان در قرآن]] - [[ایمان در حدیث]] - [[ایمان در کلام اسلامی]] - [[ایمان در نهج البلاغه]] - [[ایمان در معارف دعا و زیارات]] - [[ایمان در اخلاق اسلامی]] - [[ایمان در فقه اسلامی]] - [[ایمان در فقه سیاسی]] - [[مقام ایمان]] - [[ایمان در معارف و سیره علوی]] - [[ایمان در معارف و سیره فاطمی]] - [[ایمان در معارف و سیره حسینی]] - [[ایمان در معارف و سیره سجادی]] - [[ایمان در معارف و سیره رضوی]] - [[ایمان در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[ایمان]] از ریشه [[امن]]، به معنای [[تصدیق]] چیزی یا [[اطمینان]] به کسی یا ایجاد اطمینان و [[آرامش]] در [[قلب]] خویش یا دیگری است<ref>مقاییس اللغه.</ref>. دستیابی [[انسان]] به آرامش و اطمینان با [[اعتقاد]] به [[خدا]] و تصدیق او ممکن می‌شود، از این رو واژه “امن” برای مفهوم ایمان بوده است<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم.</ref>. پاره‌ای از [[متکلمان شیعه]] ایمان را با [[معرفت]] یکسان دانسته و عمل را از آثار خارجی معرفت شمرده‌اند.
[[ایمان]] از ریشه [[امن]]، به معنای تصدیق چیزی یا [[اطمینان]] به کسی یا ایجاد اطمینان و [[آرامش]] در [[قلب]] خویش یا دیگری است<ref>مقاییس اللغه.</ref>. دستیابی [[انسان]] به آرامش و اطمینان با [[اعتقاد]] به [[خدا]] و تصدیق او ممکن می‌شود، از این رو واژه “امن” برای مفهوم ایمان بوده است<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم.</ref>. پاره‌ای از متکلمان شیعه ایمان را با [[معرفت]] یکسان دانسته و عمل را از آثار خارجی معرفت شمرده‌اند.
 
براساس [[قرآن]]<ref>{{متن قرآن|قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلَكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ وَإِنْ تُطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَا يَلِتْكُمْ مِنْ أَعْمَالِكُمْ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}} «تازی‌های بیابان‌نشین گفتند: ایمان آورده‌ایم بگو: ایمان نیاورده‌اید بلکه بگویید: اسلام آورده‌ایم و هنوز ایمان در دل‌هایتان راه نیافته است و اگر از خداوند و پیامبرش فرمان برید از (پاداش) کردارهایتان چیزی کم نمی‌کند که خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره حجرات، آیه ۱۴.</ref>؛ [[خداوند]] اسلامِ عرب‌های بادیه‌نشین را پذیرفته ولی ایمان آنها را نپذیرفته است؛ زیرا ایمان با تصدیق و [[اطمینان قلبی]] نسبت به آنچه بر [[زبان]] جاری شود حاصل می‌شود (و آنان هنوز به چنین باوری نرسیده بودند) <ref>مجمع البیان، ج۹، ص۲۰۷.</ref>.
براساس [[قرآن]]<ref>{{متن قرآن|قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلَكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ وَإِنْ تُطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَا يَلِتْكُمْ مِنْ أَعْمَالِكُمْ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}} «تازی‌های بیابان‌نشین گفتند: ایمان آورده‌ایم بگو: ایمان نیاورده‌اید بلکه بگویید: اسلام آورده‌ایم و هنوز ایمان در دل‌هایتان راه نیافته است و اگر از خداوند و پیامبرش فرمان برید از (پاداش) کردارهایتان چیزی کم نمی‌کند که خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره حجرات، آیه ۱۴.</ref>؛ [[خداوند]] اسلامِ عرب‌های بادیه‌نشین را پذیرفته ولی ایمان آنها را نپذیرفته است؛ زیرا ایمان با تصدیق و [[اطمینان قلبی]] نسبت به آنچه بر [[زبان]] جاری شود حاصل می‌شود (و آنان هنوز به چنین باوری نرسیده بودند) <ref>مجمع البیان، ج۹، ص۲۰۷.</ref>.
[[امام صادق]] {{ع}} فرمود: همانا [[خداوند بزرگ]] ایمان را بر [[اسلام]] در درجه‌ای [[برتر]] قرار داد، همان‌طور که [[کعبه]] را بر [[مسجدالحرام]] [[برتری]] بخشید<ref>کافی، ج۲، ص۵۳.</ref>.
[[امام صادق]] {{ع}} فرمود: همانا [[خداوند بزرگ]] ایمان را بر [[اسلام]] در درجه‌ای [[برتر]] قرار داد، همان‌طور که [[کعبه]] را بر [[مسجدالحرام]] [[برتری]] بخشید<ref>کافی، ج۲، ص۵۳.</ref>.
۱۱۳٬۰۷۵

ویرایش