اصهب: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{خرد}} {{مهدویت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center;...» ایجاد کرد)
 
خط ۱۳: خط ۱۳:


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==
* [آیا نبرد میان سفیانی و اصهب از نشانه‌های ظهور امام مهدی است؟ (پرسش)]]
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{پرسش‌های وابسته}}
{{پرسش‌های وابسته}}

نسخهٔ ‏۶ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۵۹

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • در لغت به‌معناى شتر سرخ‌مو؛ شتر سفیدى که با سرخى آمیخته؛ و نام چشمه‌اى در میان بصره و بحرین و به‌معناى دشمن است و به رومیان نیز از جهت رنگ چهره و دشمنى با اسلام گفته مى‌شود[۱]. "اصهب" و "ابقع" دو رهبر مخالف سفیانى هستند که سفیانى بر آن‌ها پیروز شده و بر منطقه تسلط‍‌ مى‌یابد. روایات بسیارى به صورت متواتر رسیده که حاکى از درگیرى بزرگ سفیانى با آنان در قرقیسیا، واقع در مرز سوریه، عراق و ترکیه مى‌باشد. این نبرد از جنگ‌هاى بزرگ است که از پیش وعده داده شده، و انگیزه آن درگیرى و کشمکش بر سر گنجى است که در مجراى نهر فرات و یا نزدیک آن کشف مى‌شود[۲]. در روایات آمده که اصهب کافر قیام نمى‌کند، جز به هنگام شدت یافتن فتنه‌ها و کثرت حوادث و فجایع[۳]. امام باقر (ع) نیز مى‌فرماید: از شر اصهب ابرص پرهیز کن. پرسیدند: اصهب کیست‌؟ فرمود: ابرص. پس فرمود: از شر سفیانى نیز پرهیز کن و از شرّ آن عدّه از آل محمد که شذوذ دارند برحذر باش[۴]. در این حدیث، اصهب و ابقع یک نفر معرفى شده که براساس احادیث دیگر، دو نفر هستند. در این حدیث به شیعیان امر شده که تحت‌تأثیر تبلیغات اصهب و ابقع و سفیانى و شواذّ آل محمد قرار نگیرند و به سودشان شمشیر نزنند[۵][۶].

پرسش‌های وابسته

  • [آیا نبرد میان سفیانی و اصهب از نشانه‌های ظهور امام مهدی است؟ (پرسش)]]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. لسان العرب (به نقل از روزگار رهایى، ج ۲، ص ۹۹۷)
  2. عصر ظهور، على کورانى، ص ۶۲.
  3. روزگار رهایى، ج ۲، ص ۹۹۳
  4. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۷۰ و ج ۵۲، ص ۲۷۸
  5. روزگار رهایى، ج ۲، ص ۹۹۳
  6. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۱۰۷.