علم غیب (کتاب): تفاوت میان نسخهها
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
*مقدمه مؤلف؛ | *مقدمه مؤلف؛ | ||
*بخش اول: علم غیب [[پیغمبر]] اکرم و ائمه هدی (ع) در قرآن؛ | *بخش اول: علم غیب [[پیغمبر]] اکرم و ائمه هدی (ع) در قرآن؛ | ||
*فصل اول: آیات اثبات کننده علم غیب پیغمبر اکرم و [[ائمه]] (ع)؛ | **فصل اول: آیات اثبات کننده علم غیب پیغمبر اکرم و [[ائمه]] (ع)؛ | ||
*۱- اعطای علم غیب به برگزیدگان ؛ | ****۱- اعطای علم غیب به برگزیدگان ؛ | ||
*۲- اعطای علم غیب بر (من ارتضی من رسول)؛ | ***۲- اعطای علم غیب بر (من ارتضی من رسول)؛ | ||
*معنی غیب؛ | ***معنی غیب؛ | ||
*۳- احصای همه اشیاء در امام مبین؛ | ****۳- احصای همه اشیاء در امام مبین؛ | ||
*تفسیر امام مبین به [[لوح محفوظ]]؛ | ***تفسیر امام مبین به [[لوح محفوظ]]؛ | ||
*۴- آگاهی امیر المومنین (ع) به تمامی علوم؛ | ****۴- آگاهی امیر المومنین (ع) به تمامی علوم؛ | ||
*۵- آگاهی اهل البیت (ع) از اسم اعظم الهی؛ | ****۵- آگاهی اهل البیت (ع) از اسم اعظم الهی؛ | ||
*۶- وجود همه چیز در کتاب مبین؛ | ****۶- وجود همه چیز در کتاب مبین؛ | ||
*۷- علم ائمه به تمام حقایق قرآن؛ | ****۷- علم ائمه به تمام حقایق قرآن؛ | ||
*۸- بیان همه چیز در قرآن؛ | ****۸- بیان همه چیز در قرآن؛ | ||
*۹- علم کتاب مسطور برای ائمه هدی (ع)؛ | ****۹- علم کتاب مسطور برای ائمه هدی (ع)؛ | ||
*۱۰- قرار دادن تمامی امور برای امام؛ | ****۱۰- قرار دادن تمامی امور برای امام؛ | ||
*۱۱- دانایی به همه حوادث در نزد امام؛ | ****۱۱- دانایی به همه حوادث در نزد امام؛ | ||
*۱۲- اهل بیت (ع) متوسمین اند؛ | ****۱۲- اهل بیت (ع) متوسمین اند؛ | ||
*۱۳- نزول ملائکه و روح بر امام؛ | ****۱۳- نزول ملائکه و روح بر امام؛ | ||
*۱۴- ارتباط شب قدر با امام؛ | ****۱۴- ارتباط شب قدر با امام؛ | ||
*۱۵- گواه بودن ائمه بر خلق؛ | ****۱۵- گواه بودن ائمه بر خلق؛ | ||
*۱۶- علم امام بر امور آینده؛ | ****۱۶- علم امام بر امور آینده؛ | ||
*۱۷- آگاهی پیامبر و ائمه (ع) از امور؛ | ****۱۷- آگاهی پیامبر و ائمه (ع) از امور؛ | ||
*۱۸- آشنایی مردان الهی به سیمای خلایق؛ | ****۱۸- آشنایی مردان الهی به سیمای خلایق؛ | ||
*۱۹- اخبار گذشته و آینده در نزد [[اهل البیت]] (ع)؛ | ****۱۹- اخبار گذشته و آینده در نزد [[اهل البیت]] (ع)؛ | ||
*فصل دوم: دلالت روایات بر وجود تمامی علوم در قران؛ | **فصل دوم: دلالت روایات بر وجود تمامی علوم در قران؛ | ||
*بخش دوم: علم غیب پیغمبر اکرم و ائمه هدی (ع) در روایات؛ | *بخش دوم: علم غیب پیغمبر اکرم و ائمه هدی (ع) در روایات؛ | ||
*۱- اعطای علم و فهم پیامبر به ائمه هدی (ع)؛ | ***۱- اعطای علم و فهم پیامبر به ائمه هدی (ع)؛ | ||
*۲- آگاهی ائمه (ع) از تمامی علومی که به خلق داده شده؛ | ***۲- آگاهی ائمه (ع) از تمامی علومی که به خلق داده شده؛ | ||
*۳- علم ائمه (ع) بر آن چه واقع شده و می شود، تا روز قیامت؛ | ***۳- علم ائمه (ع) بر آن چه واقع شده و می شود، تا روز قیامت؛ | ||
*۴- علم ائمه (ع) به وقایع آینده، از طریق مصحف [[حضرت فاطمه]] (س)؛ | ***۴- علم ائمه (ع) به وقایع آینده، از طریق مصحف [[حضرت فاطمه]] (س)؛ | ||
*۵- آگاهی ائمه (ع) از علم جفر؛ | ***۵- آگاهی ائمه (ع) از علم جفر؛ | ||
*۶- علم ائمه (ع) به بلایا و منایا و فصل الخطاب و انساب؛ | ***۶- علم ائمه (ع) به بلایا و منایا و فصل الخطاب و انساب؛ | ||
*۷- آگاهی ائمه از آجال و اسباب حوادث و امراض؛ | ***۷- آگاهی ائمه از آجال و اسباب حوادث و امراض؛ | ||
*اعتقاد به علم غیب پیغمبر و ائمه هدی (ع) غلو نیست؛ | **اعتقاد به علم غیب پیغمبر و ائمه هدی (ع) غلو نیست؛ | ||
*۸- ائمه (ع)، مومنین و منافقین و اخیار و اشرار را می شناسند؛ | ***۸- ائمه (ع)، مومنین و منافقین و اخیار و اشرار را می شناسند؛ | ||
*۹- آگاهی ائمه (ع) از خطورات قلبی و اعمال و احوال خلق؛ | ***۹- آگاهی ائمه (ع) از خطورات قلبی و اعمال و احوال خلق؛ | ||
*۱۰- تمام علوم انبیا به [[خاتم الانبیاء]] (ص) و از ایشان به ائمه رسیده است؛ | ***۱۰- تمام علوم انبیا به [[خاتم الانبیاء]] (ص) و از ایشان به ائمه رسیده است؛ | ||
*۱۱- نزد ائمه (ع) کتابی هست که اسامی تمامی پادشاهان در آن است؛ | ***۱۱- نزد ائمه (ع) کتابی هست که اسامی تمامی پادشاهان در آن است؛ | ||
*۱۲- نزد ائمه (ع) کتابی هست که اسامی شیعیان و پدرانشان در آن است؛ | ***۱۲- نزد ائمه (ع) کتابی هست که اسامی شیعیان و پدرانشان در آن است؛ | ||
*۱۳- نزد ائمه (ع) کتابی هست که اهل [[بهشت]] و [[جهنم]] در آن است؛ | ***۱۳- نزد ائمه (ع) کتابی هست که اهل [[بهشت]] و [[جهنم]] در آن است؛ | ||
*۱۴- ائمه هدی (ع) از انبیای گذشته داناترند؛ | ***۱۴- ائمه هدی (ع) از انبیای گذشته داناترند؛ | ||
*۱۵- ائمه هدی (ع) خزاین و معادن علم پروردگار و موضع اسرار وحی اویند؛ | ***۱۵- ائمه هدی (ع) خزاین و معادن علم پروردگار و موضع اسرار وحی اویند؛ | ||
*۱۶- آگاهی ائمه (ع) از تمامی کاینات توسط روح القدس؛ | ***۱۶- آگاهی ائمه (ع) از تمامی کاینات توسط روح القدس؛ | ||
*۱۷- دانایی ائمه (ع) به تمامی زبان ها و نطق حیوانات؛ | ***۱۷- دانایی ائمه (ع) به تمامی زبان ها و نطق حیوانات؛ | ||
*۱۸- ائمه هدی (ع) محدث اند | ***۱۸- ائمه هدی (ع) محدث اند | ||
*۱۹- انتقال علوم از پیغمبر اکرم به [[امیر المومنین]] و ائمه هدی (ع)؛ | ***۱۹- انتقال علوم از پیغمبر اکرم به [[امیر المومنین]] و ائمه هدی (ع)؛ | ||
*۲۰ عرش بر علم و قدرت اطلاق شده و ائمه (ع) حاملان عرشند؛ | ***۲۰- عرش بر علم و قدرت اطلاق شده و ائمه (ع) حاملان عرشند؛ | ||
*۲۱- افزوده علم پیغمبر اکرم و ائمه هدی (ع)؛ | ***۲۱- افزوده علم پیغمبر اکرم و ائمه هدی (ع)؛ | ||
*۲۲- جهات علوم ائمه هدی (ع) | ***۲۲- جهات علوم ائمه هدی (ع) | ||
*۲۳- ائمه هدی (ع) در علم و قدرت متساوی اند؛ | ***۲۳- ائمه هدی (ع) در علم و قدرت متساوی اند؛ | ||
*۲۴- خزاین زمین و کلیدهای آن نزد ائمه هدی (ع) است؛ | ***۲۴- خزاین زمین و کلیدهای آن نزد ائمه هدی (ع) است؛ | ||
*۲۵- سپرده شدن اسرار الهی از پیامبر به امیر المونین و سپس به ائمه (ع)؛ | ***۲۵- سپرده شدن اسرار الهی از پیامبر به امیر المونین و سپس به ائمه (ع)؛ | ||
*۲۶- آگاهی ائمه از اعمال و احوال خلایق و وسیله عمود نور؛ | ***۲۶- آگاهی ائمه از اعمال و احوال خلایق و وسیله عمود نور؛ | ||
*۲۷- ارائه ملکوت آسمان ها و زمین به ائمه هدی (ع)؛ | ***۲۷- ارائه ملکوت آسمان ها و زمین به ائمه هدی (ع)؛ | ||
*۲۸- حجت بودن ائمه (ع) بر جمیع عوالم امکان و خلق زمین و آسمان؛ | ***۲۸- حجت بودن ائمه (ع) بر جمیع عوالم امکان و خلق زمین و آسمان؛ | ||
*بخش سوم: قدرت پیغمبر اکرم و ائمه هدی (ع) در قرآن و روایات؛ | *بخش سوم: قدرت پیغمبر اکرم و ائمه هدی (ع) در قرآن و روایات؛ | ||
*بخش چهارم: پاسخ به برخی شبهات؛ | *بخش چهارم: پاسخ به برخی شبهات؛ | ||
*فصل اول: بررسی آیات مورد استدلال برای نفی علم غیب پیغمبر و ائمه هدی (ع)؛ | **فصل اول: بررسی آیات مورد استدلال برای نفی علم غیب پیغمبر و ائمه هدی (ع)؛ | ||
*۱- نبودن علم غیب برای غیر خدا؛ | ***۱- نبودن علم غیب برای غیر خدا؛ | ||
*۲- مالک نبودن پیامبر به اموراتش؛ | ***۲- مالک نبودن پیامبر به اموراتش؛ | ||
*۳- اختصاص علم غیب بالذات به خداوند؛ | ***۳- اختصاص علم غیب بالذات به خداوند؛ | ||
*۴- نفی علم غیب بالذات از پیامبر اکرم (ص)؛ | ***۴- نفی علم غیب بالذات از پیامبر اکرم (ص)؛ | ||
*۵- وجود مفاتیح غیب نزد خداوند؛ | ***۵- وجود مفاتیح غیب نزد خداوند؛ | ||
*۶- نفی علم ذاتی پیامبر(ص)؛ | ***۶- نفی علم ذاتی پیامبر(ص)؛ | ||
*۷- نفی علم از غیر خدا؛ | ***۷- نفی علم از غیر خدا؛ | ||
*۸- کاستی علم مخلوقات؛ | ***۸- کاستی علم مخلوقات؛ | ||
*۹- نسبت عدم علم به پیامبر؛ | ***۹- نسبت عدم علم به پیامبر؛ | ||
*۱۰- نداشتن علم غیب در بعضی از امور؛ | ***۱۰- نداشتن علم غیب در بعضی از امور؛ | ||
*۱۱- اختصاص (علم الساعه) به خداوند؛ | ***۱۱- اختصاص (علم الساعه) به خداوند؛ | ||
*فصل دوم: بررسی روایات مورد استدلال برای نفی علم غیب پیغمبر و امام (ع)؛ | **فصل دوم: بررسی روایات مورد استدلال برای نفی علم غیب پیغمبر و امام (ع)؛ | ||
*روایت اول؛ | ***روایت اول؛ | ||
*روایت دوم؛ | ***روایت دوم؛ | ||
*روایت سوم؛ | ***روایت سوم؛ | ||
*روایت چهارم؛ | ***روایت چهارم؛ | ||
*روایت پنجم؛ | ***روایت پنجم؛ | ||
*بخش پنجم: گفتار دانشمندان شیعه درباره علم غیب؛ | *بخش پنجم: گفتار دانشمندان شیعه درباره علم غیب؛ | ||
*کلام [[شیخ طبرسی]]؛ | **کلام [[شیخ طبرسی]]؛ | ||
*گفتار [[علامه مجلسی]]؛ | **گفتار [[علامه مجلسی]]؛ | ||
*بیان [[شیخ مفید]]؛ | **بیان [[شیخ مفید]]؛ | ||
*گفتار [[علامه خویی]]، شارح [[نهج البلاغه]]؛ | **گفتار [[علامه خویی]]، شارح [[نهج البلاغه]]؛ | ||
*کلام [[شیخ بهایی]] | **کلام [[شیخ بهایی]] | ||
*توجیه گفتاری از صاحب [[مجمع البیان]]؛ | **توجیه گفتاری از صاحب [[مجمع البیان]]؛ | ||
*گفتار [[فیض کاشانی]]؛ | **گفتار [[فیض کاشانی]]؛ | ||
*علت [[تقیه]] کردن ائمه (ع) و سبب پرسش آنان از برخی موضوعات؛ | **علت [[تقیه]] کردن ائمه (ع) و سبب پرسش آنان از برخی موضوعات؛ | ||
*بیان علامه مجلسی درباره آگاهی ائمه (ع) از مرگ خود؛ | **بیان علامه مجلسی درباره آگاهی ائمه (ع) از مرگ خود؛ | ||
*نظر [[علامه طباطبایی]] درباره چگونگی علم ائمه (ع) به علم باطنی؛ | **نظر [[علامه طباطبایی]] درباره چگونگی علم ائمه (ع) به علم باطنی؛ | ||
*گفتار محقق [[میرزا تقی طباطبایی تبریزی]]؛ | **گفتار محقق [[میرزا تقی طباطبایی تبریزی]]؛ | ||
*کلام [[فاضل محلاتی]]؛ | **کلام [[فاضل محلاتی]]؛ | ||
*عمل پیغمبر و امام طبق علم و قدرت عادی بشری؛ | **عمل پیغمبر و امام طبق علم و قدرت عادی بشری؛ | ||
*تکالیف خاصه و عامه و شرایط آن؛ | **تکالیف خاصه و عامه و شرایط آن؛ | ||
*نمایه؛ | **نمایه؛ | ||
*نمایه آیات؛ | **نمایه آیات؛ | ||
*نمایه روایات؛ | **نمایه روایات؛ | ||
*کتابنامه؛ | *کتابنامه؛ | ||
*چکیده عربی و انگلیسی؛<ref>[http://www.ketab.ir کتاب]</ref> | *چکیده عربی و انگلیسی؛<ref>[http://www.ketab.ir کتاب]</ref> |
نسخهٔ ۲۸ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۲:۲۶
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۱۹ مه ۲۰۱۶ توسط [[کاربر:{{{کاربر}}}]] برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
زبان | فارسی |
---|---|
ترجمهٔ کتاب | علم غیب |
نویسنده | علی نمازی شاهرودی |
تحقیق یا تدوین | مرتضی اعدادی خراسانی |
ویراستار | محمد ربانی |
موضوع | علم غیب ائمه (ع)، کلام اسلامی، علم غیب |
مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات ولایت، انتشارات نیک معارف|انتشارات انتشارات ولایت، انتشارات نیک معارف]][[رده:انتشارات انتشارات ولایت، انتشارات نیک معارف]] |
محل نشر | مشهد. تهران، ایران. |
سال نشر | ۱۳۷۷، ۱۳۹۳ ش |
شابک | 1-66-5567-964&bibliographicLimitQueryBuilder.biblioDocType=BF&simpleSearch.indexFieldId=221091&nliHolding=&command=I&simpleSearch.tokenized=true&classType=0&pageStatus=0&bibliographicLimitQueryBuilder.useDateRange=null&bibliographicLimitQueryBuilder.year=&documentType=&attributes.locale=fa ۹۷۸۹۶۴۶۱۷۲۴۳۲، ۱-۶۶-۵۵۶۷-۹۶۴ |
شماره ملی | |
علم غیب، کتابی است به زبان فارسی که به علم غیب ائمه (ع) و شرح و بررسی و کلام اسلامی و علم غیب میپردازد. این کتاب به قلم علی نمازی شاهرودی نوشته شده و توسط انتشارات نیک معارف و انتشارات ولایت به چاپ رسیده است.[۱] [۲]
درباره کتاب
کتاب علم غیب پژوهشی است پیرامون اثبات علم غیب پیامبر اسلام (ص) و ائمه (ع)، که به شیوه تحلیلی نگاشته شده است. روش آن کلامی - تفسیری و حدیثی است. اهم موضوعات کتاب چنین است: علم غیب و قدرت پیامبر اسلام (ص) و ائمه (ع) در قرآن و احادیث، پاسخ به شبهات متوسلین به آیات و روایات در نفی علم غیب معصومین (ع)، گفتار دانشمندان شیعه در مورد علم غیب، موارد استفاده از علم غیب.[۳]
فهرست کتاب
- مقدمه تحقیق؛
- مقدمه مؤلف؛
- بخش اول: علم غیب پیغمبر اکرم و ائمه هدی (ع) در قرآن؛
- فصل اول: آیات اثبات کننده علم غیب پیغمبر اکرم و ائمه (ع)؛
- ۱- اعطای علم غیب به برگزیدگان ؛
- ۲- اعطای علم غیب بر (من ارتضی من رسول)؛
- معنی غیب؛
- ۳- احصای همه اشیاء در امام مبین؛
- تفسیر امام مبین به لوح محفوظ؛
- ۴- آگاهی امیر المومنین (ع) به تمامی علوم؛
- ۵- آگاهی اهل البیت (ع) از اسم اعظم الهی؛
- ۶- وجود همه چیز در کتاب مبین؛
- ۷- علم ائمه به تمام حقایق قرآن؛
- ۸- بیان همه چیز در قرآن؛
- ۹- علم کتاب مسطور برای ائمه هدی (ع)؛
- ۱۰- قرار دادن تمامی امور برای امام؛
- ۱۱- دانایی به همه حوادث در نزد امام؛
- ۱۲- اهل بیت (ع) متوسمین اند؛
- ۱۳- نزول ملائکه و روح بر امام؛
- ۱۴- ارتباط شب قدر با امام؛
- ۱۵- گواه بودن ائمه بر خلق؛
- ۱۶- علم امام بر امور آینده؛
- ۱۷- آگاهی پیامبر و ائمه (ع) از امور؛
- ۱۸- آشنایی مردان الهی به سیمای خلایق؛
- ۱۹- اخبار گذشته و آینده در نزد اهل البیت (ع)؛
- فصل دوم: دلالت روایات بر وجود تمامی علوم در قران؛
- فصل اول: آیات اثبات کننده علم غیب پیغمبر اکرم و ائمه (ع)؛
- بخش دوم: علم غیب پیغمبر اکرم و ائمه هدی (ع) در روایات؛
- ۱- اعطای علم و فهم پیامبر به ائمه هدی (ع)؛
- ۲- آگاهی ائمه (ع) از تمامی علومی که به خلق داده شده؛
- ۳- علم ائمه (ع) بر آن چه واقع شده و می شود، تا روز قیامت؛
- ۴- علم ائمه (ع) به وقایع آینده، از طریق مصحف حضرت فاطمه (س)؛
- ۵- آگاهی ائمه (ع) از علم جفر؛
- ۶- علم ائمه (ع) به بلایا و منایا و فصل الخطاب و انساب؛
- ۷- آگاهی ائمه از آجال و اسباب حوادث و امراض؛
- اعتقاد به علم غیب پیغمبر و ائمه هدی (ع) غلو نیست؛
- ۸- ائمه (ع)، مومنین و منافقین و اخیار و اشرار را می شناسند؛
- ۹- آگاهی ائمه (ع) از خطورات قلبی و اعمال و احوال خلق؛
- ۱۰- تمام علوم انبیا به خاتم الانبیاء (ص) و از ایشان به ائمه رسیده است؛
- ۱۱- نزد ائمه (ع) کتابی هست که اسامی تمامی پادشاهان در آن است؛
- ۱۲- نزد ائمه (ع) کتابی هست که اسامی شیعیان و پدرانشان در آن است؛
- ۱۳- نزد ائمه (ع) کتابی هست که اهل بهشت و جهنم در آن است؛
- ۱۴- ائمه هدی (ع) از انبیای گذشته داناترند؛
- ۱۵- ائمه هدی (ع) خزاین و معادن علم پروردگار و موضع اسرار وحی اویند؛
- ۱۶- آگاهی ائمه (ع) از تمامی کاینات توسط روح القدس؛
- ۱۷- دانایی ائمه (ع) به تمامی زبان ها و نطق حیوانات؛
- ۱۸- ائمه هدی (ع) محدث اند
- ۱۹- انتقال علوم از پیغمبر اکرم به امیر المومنین و ائمه هدی (ع)؛
- ۲۰- عرش بر علم و قدرت اطلاق شده و ائمه (ع) حاملان عرشند؛
- ۲۱- افزوده علم پیغمبر اکرم و ائمه هدی (ع)؛
- ۲۲- جهات علوم ائمه هدی (ع)
- ۲۳- ائمه هدی (ع) در علم و قدرت متساوی اند؛
- ۲۴- خزاین زمین و کلیدهای آن نزد ائمه هدی (ع) است؛
- ۲۵- سپرده شدن اسرار الهی از پیامبر به امیر المونین و سپس به ائمه (ع)؛
- ۲۶- آگاهی ائمه از اعمال و احوال خلایق و وسیله عمود نور؛
- ۲۷- ارائه ملکوت آسمان ها و زمین به ائمه هدی (ع)؛
- ۲۸- حجت بودن ائمه (ع) بر جمیع عوالم امکان و خلق زمین و آسمان؛
- بخش سوم: قدرت پیغمبر اکرم و ائمه هدی (ع) در قرآن و روایات؛
- بخش چهارم: پاسخ به برخی شبهات؛
- فصل اول: بررسی آیات مورد استدلال برای نفی علم غیب پیغمبر و ائمه هدی (ع)؛
- ۱- نبودن علم غیب برای غیر خدا؛
- ۲- مالک نبودن پیامبر به اموراتش؛
- ۳- اختصاص علم غیب بالذات به خداوند؛
- ۴- نفی علم غیب بالذات از پیامبر اکرم (ص)؛
- ۵- وجود مفاتیح غیب نزد خداوند؛
- ۶- نفی علم ذاتی پیامبر(ص)؛
- ۷- نفی علم از غیر خدا؛
- ۸- کاستی علم مخلوقات؛
- ۹- نسبت عدم علم به پیامبر؛
- ۱۰- نداشتن علم غیب در بعضی از امور؛
- ۱۱- اختصاص (علم الساعه) به خداوند؛
- فصل دوم: بررسی روایات مورد استدلال برای نفی علم غیب پیغمبر و امام (ع)؛
- روایت اول؛
- روایت دوم؛
- روایت سوم؛
- روایت چهارم؛
- روایت پنجم؛
- فصل اول: بررسی آیات مورد استدلال برای نفی علم غیب پیغمبر و ائمه هدی (ع)؛
- بخش پنجم: گفتار دانشمندان شیعه درباره علم غیب؛
- کلام شیخ طبرسی؛
- گفتار علامه مجلسی؛
- بیان شیخ مفید؛
- گفتار علامه خویی، شارح نهج البلاغه؛
- کلام شیخ بهایی
- توجیه گفتاری از صاحب مجمع البیان؛
- گفتار فیض کاشانی؛
- علت تقیه کردن ائمه (ع) و سبب پرسش آنان از برخی موضوعات؛
- بیان علامه مجلسی درباره آگاهی ائمه (ع) از مرگ خود؛
- نظر علامه طباطبایی درباره چگونگی علم ائمه (ع) به علم باطنی؛
- گفتار محقق میرزا تقی طباطبایی تبریزی؛
- کلام فاضل محلاتی؛
- عمل پیغمبر و امام طبق علم و قدرت عادی بشری؛
- تکالیف خاصه و عامه و شرایط آن؛
- نمایه؛
- نمایه آیات؛
- نمایه روایات؛
- کتابنامه؛
- چکیده عربی و انگلیسی؛[۴]
درباره پدیدآورنده
آیتالله حاج شیخ علی نمازی شاهرودی، (متولد ۱۲۹۴ هجری شمسی در شاهرود). تحصیلات حوزوی را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: شيخ محمد نمازي شاهرودي و میرزا مهدی اصفهانی خراسانی فرا گرفته. از جمله فعالیتهای وی: فعالیت عمده و مستمر علمی ایشان درباره احادیث و رجال دایرة المعارف کبیر «بحارالانوار»، تألیف و تدوین دوره کتاب ۱۰ جلدی «مستدرک سفینة البحار»، کتاب ۸ جلدی «مستدرکات علم رجال الحدیث».[۵]
او بیش از ۳۰ جلد کتاب را به رشته تحریر درآورده است. علاوه بر آن به تدریس در حوزه علمیه نیز مشغول بود. از جمله آثار وی:«مستدرک سفینة البحار»، «مستدرکات علم رجال الحدیث»، الهادی الی الحق، الاعلام الهادیة فی اعتبار الکتب الاربعه، ابواب رحمت، تاریخ فلسفه و تصوف، مناسک حج.