علم‌الکتاب: تفاوت میان نسخه‌ها

*مراد از تعبیر "علم الکتاب" یا علم به قرآن کریم است<ref>ر.ک. طباطبایی، سیدمحمد حسین، ترجمۀ تفسیر المیزان، ج 9، ص 515</ref> و یا مراد از علم الکتاب لوح محفوظ یا کتاب مبین است که سرچشمۀ همۀ علم ها، لوح محفوظ است، در این صورت صاحب علم الکتاب به تمام حقایق هستی دسترسی دارد<ref>ر.ک. هاشمی، سیدعلی، علم امام تام یا محدود؟، صفحه؟؟؟</ref> نه بر بعضی از آنها.<ref>ر.ک. نقوی، سیدنسیم عباس، علم پیامبر و ائمه به غیب، ص 40؛ بخارایی زاده، سیدحبیب، علم غیب امامان از نگاه عقل، کتاب و سنت، ص 123؛ عرفانی، محمدنظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص 165</ref> و علم الکتاب علمی است مکتوب، مضبوط، و مشهود برای اهلش.<ref>ر.ک. بنی سعید لنگرودی، سیدمحمد جواد، شرب مدام در تبیین علم امام، ص 55 ـ 62</ref> اگر مراد لوح محفوظ باشد، ثابت می شود آنکه عالم به کتاب است، علم غیب دارد، و اگر مراد قرآن باشد باز همین معنا ثابت می‌گردد؛ چون به یقین منظور از داشتن علم الکتاب، دانستن ظواهر آیات قرآن کریم نیست.<ref>مکاتبۀ اختصاصی دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت با سیدعلی هاشمی، وبگاه پرسمان وابسته به نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها</ref> صاحب علم الکتاب به درجاتی بالا از علم و معرفت دست یافته و از حقایقی آگاهی دارد که انسان‌های عادی از آن بی‌بهره‌اند.<ref>ر.ک. یوسفیان، حسن، علم غیب امام، ص 352</ref> از روایات روشن می شود، امامان(علیهم السلام) صاحب علم الکتاب هستند.<ref>ر.ک. هاشمی، سیدعلی، علم امام تام یا محدود؟، صفحه؟؟؟</ref> علم به کتاب از مستندات غیبی امامان(علیهم السلام) محسوب می شود.<ref>ر.ک. نادم، محمد حسن، افتخاری، سید ابراهیم، منابع علم امام از دیدگاه متکلمان قم و بغداد، ص 66</ref> آگاهی معصومین از محتوای کتب آسمانی یکی از دلایل مهمی است که علم غیب معصومین را مبرهن می‌سازد.<ref>ر.ک. شیخ زاده، قاسم علی، رابطۀ علم غیب امام حسین(علیه السلام) و حادثۀ عاشورا، ص 62</ref> خداوند می‌فرماید: «تِلْكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحيها إِلَيْكَ ما كُنْتَ تَعْلَمُها أَنْتَ وَ لا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هذا فَاصْبِرْ إِنَّ الْعاقِبَةَ لِلْمُتَّقينَ»،<ref>سورۀ هود، آیۀ 49</ref> «ذلِكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحيهِ إِلَيْكَ وَ ما كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ أَجْمَعُوا أَمْرَهُمْ وَ هُمْ يَمْكُرُون»،<ref>سورۀ یوسف، آیۀ 102</ref> یعنی این مقدار از علم غیب را مشهود کرده، اما نه مشهود هر کس، بلکه مشهود انبیا و اولیاست. و به عبارتی در این صورت، اگر نبی کل علم الکتاب را هم داشته باشد، عالم الغیب به تمام غیب ها نیست،<ref>ر.ک. بنی سعید لنگرودی، سیدمحمد جواد، شرب مدام در تبیین علم امام، ص 55 ـ 62</ref> بلکه آن مقدار از غیب را می داند که خداوند او را آگاه می کند.