قادیانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۱ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۰۳

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

قادیانیه یا احمدیه مذهب جدیدی است که به میرزا غلام احمد خان قادیانی منسوب است. وی حدود سال ۱۲۵۵ ق "۱۸۳۹ م" در قادیان، متولد شد. و سال ۱۹۰۸ م، درگذشت^[۱]. او که مؤسس فرقه احمدیه یا قادیانیه شمرده می‌‏شود، اهل پنجاب پاکستان بود.
غلام احمد خان قادیانی، حدود چهل سالگی کتاب مذهبی خود را که "براهین احمدیه" نام دارد منتشر کرد که با استقبال مردم روبه‏ رو شد. حدود پنجاه سالگی به دعوت بشارت خود پرداخت و ادعا کرد از جانب خدا به او وحی می‌‏رسد و اجازه دارد بیعت بپذیرد. در سال ۱۰۹۴ م خود را مسیح، مهدی موعود و تاراکریشنا خواند^[۲].
او در اصول، با اعتقادهای اسلامی موافق بود؛ ولی به جمع بین مسیحیت و مهدویت اعتقاد داشت و خود را مهدی موعود و مظهر عیسی و حضرت محمد می‌‏دانست. در نظر غلام احمد خان قادیانی، حضرت عیسی(ع) پس از خاک‏سپاری از گور برون آمد؛ در کشمیر اقامت گزید و در ۱۲۰ سالگی در شهر سری‏نگر وفات یافت.
غلام احمد خان قادیانی، جهاد با شمشیر را حتی بر ضد دشمنان اسلام حرام می‏‌دانست و مسالمت و صلح را شعار خود می‏‌شمرد. بدین ‏سبب طرفدار دولت بریتانیا شد و به تدریج پیروانش در لاهور، ایالت پنجاب و ربوه فزونی یافتند. آن‏ها بیمارستان و مدرسه‌‏های بسیاری پدید آوردند و با کارهایی چنین، شمار طرفداران خویش را فزونی بخشیدند. پس از مرگ غلام احمد خان قادیانی، پیروانش به تدریج به فرقه‌‏های گوناگون تقسیم شدند^[۳]^[۴].

احمدیه در موعودنامه

یکی از فرق مبتدعه است که میرزا غلام احمد قادیانی آن را بنیان نهاد. وی دعوی نمود که مهدی موعود و مظهر رجعت، مسیح است. سپس در روز چهارم مارس ۱۸۸۹ م ادعا کرد که وحی بر او نازل شده و پیامبر است. چون مردی عالم و زباندان بود، جمعی از مردم قادیان به او گرویدند و با او بیعت کردند. پیروان این مذهب تازه را قادیانی یا میرزائی و به‌طوری که خودشان می‌نویسند "احمدی" نام نهادند. بعدها این فرقه، دو گروه شدند که مجموع پیروان مذهب احمدی از دو گروه، از یک میلیون متجاوز است که بیشتر در پنجاب و بمبئی و افغانستان و عربستان و ایران و مصر سکونت دارند^[۵]^[۶].

پرسش‌های وابسته

آیا احمدیه یا قادیانیه از فرقه‌های مدعی مهدویت‌‌اند؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ ر.ک: محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۳۸
↑ ر.ک: محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۳۹
↑ ر.ک: شهرستانی، ملل و نحل، ملحقات آخر جلد دوم
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۳۴۴ - ۳۴۵.
↑ معارف و معاریف، ج ۱، ص ۶۰۷.
↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۴۱.

[1] ر.ک: محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۳۸

[2] ر.ک: محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۳۹

[3] ر.ک: شهرستانی، ملل و نحل، ملحقات آخر جلد دوم

[4] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۳۴۴ - ۳۴۵.

[5] معارف و معاریف، ج ۱، ص ۶۰۷.

[6] مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۴۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ خط ۱۳: / خط ۱۳: @@
 *[[غلام احمد خان قادیانی]]، حدود چهل سالگی کتاب مذهبی خود را که "براهین احمدیه" نام دارد منتشر کرد که با استقبال مردم روبه‏ رو شد. حدود پنجاه سالگی به دعوت بشارت خود پرداخت و ادعا کرد از جانب خدا به او [[وحی]] می‌‏رسد و اجازه دارد بیعت بپذیرد. در سال ۱۰۹۴ م خود را [[حضرت مسیح|مسیح]]، [[امام مهدی|مهدی موعود]] و تاراکریشنا خواند<ref>ر.ک: محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۳۹</ref>.
 *او در اصول، با اعتقادهای اسلامی موافق بود؛ ولی به جمع بین مسیحیت و مهدویت اعتقاد داشت و خود را [[امام مهدی|مهدی موعود]] و مظهر [[حضرت عیسی|عیسی]] و [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]] می‌‏دانست. در نظر [[غلام احمد خان قادیانی]]، [[حضرت عیسی]]{{ع}} پس از خاک‏سپاری از گور برون آمد؛ در کشمیر اقامت گزید و در ۱۲۰ سالگی در شهر سری‏نگر وفات یافت.
-*[[غلام احمد خان قادیانی]]، جهاد با شمشیر را حتی بر ضد دشمنان اسلام حرام می‏‌دانست و مسالمت و صلح را شعار خود می‏‌شمرد. بدین ‏سبب طرفدار دولت بریتانیا شد و به تدریج پیروانش در لاهور، ایالت پنجاب و ربوه فزونی یافتند. آن‏ها بیمارستان و مدرسه‌‏های بسیاری پدید آوردند و با کارهایی چنین، شمار طرفداران خویش را فزونی بخشیدند. پس از مرگ [[غلام احمد خان قادیانی]]، پیروانش به تدریج به فرقه‌‏های گوناگون تقسیم شدند<ref>  ر.ک: شهرستانی، ملل و نحل، ملحقات آخر جلد دوم</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۳۴۴ - ۳۴۵.</ref>.
+*[[غلام احمد خان قادیانی]]، جهاد با شمشیر را حتی بر ضد دشمنان اسلام حرام می‏‌دانست و مسالمت و صلح را شعار خود می‏‌شمرد. بدین ‏سبب طرفدار دولت بریتانیا شد و به تدریج پیروانش در لاهور، ایالت پنجاب و ربوه فزونی یافتند. آن‏ها بیمارستان و مدرسه‌‏های بسیاری پدید آوردند و با کارهایی چنین، شمار طرفداران خویش را فزونی بخشیدند. پس از مرگ [[غلام احمد خان قادیانی]]، پیروانش به تدریج به فرقه‌‏های گوناگون تقسیم شدند<ref>  ر.ک: شهرستانی، ملل و نحل، ملحقات آخر جلد دوم</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۳۴۴ - ۳۴۵.</ref>.
 ==احمدیه در موعودنامه==
 *یکی از [[فرق]] [[مبتدعه]] است که [[میرزا غلام احمد قادیانی]] آن را بنیان نهاد. وی دعوی نمود که [[مهدی موعود]] و مظهر [[رجعت]]، [[مسیح]] است. سپس در روز چهارم مارس ۱۸۸۹ م ادعا کرد که وحی بر او نازل شده و پیامبر است. چون مردی عالم و زباندان بود، جمعی از مردم قادیان به او گرویدند و با او [[بیعت]] کردند. پیروان این مذهب تازه را قادیانی یا میرزائی و به‌طوری که خودشان می‌نویسند "احمدی" نام نهادند. بعدها این فرقه، دو گروه شدند که مجموع پیروان مذهب احمدی از دو گروه، از یک میلیون متجاوز است که بیشتر در پنجاب و بمبئی و افغانستان و عربستان و ایران و مصر سکونت دارند<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص ۶۰۷. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۱.</ref>.