معجزه علم معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
==چیستی معجزه==
*از دیدگاه حکمت متعالیه علم [[امام]] مانند سایر مردم نیست، بلکه معجزه الهی به شمار می‌رود. توضیح آنکه، هر وقت حکمت خداوند مقتضی شده که مصلحتی در میان باشد، خداوند متعال برخلاف جریانات مأنوس و معمول موجودی را خلق می‌کند یا حادثه‌ای را پدید می‌آورد که در اصطلاح معجزه یا خرق عادت نامیده می‌شود و یکی از آن موارد علم [[امام]] است.<ref>شریعتی،۲۳۲ :۱۳۷۰.</ref> اصول معجزات و کرامات سه امر است: چون انسان کامل دارای بخش‌های سهگان‌های چون طبیعت و نفس و عقل است و هر یک از آنها از عالمی است غیر از عالم دیگری، و نقص و کمالی دارد، پس کمال روح که همان عقل نظری است به واسطه علم به حقایق و امور الهی است، و کمال نفس که همان قوه خیالی است به واسطه استقرار و جایگزینی صورت‌های جزئی است، و کمال طبیعت عبارت است از تصرف در مواد به واسطه احاطه و حرکت دادن و دگرگون کردن، پس در انسان کامل که جامع کمالات انسانی است سه معجزه موجود است:
*معجزه، کارى است که بشر به ‏طور عادى و معمولى قادر به انجام آن نیست و لذا دلیل ارتباط انسان با خدا و شاهدى محکم بر صحّت ادّعاى نبوت یا امامت می شود.<ref>ر.ک. مهری، سید مرتضی، آگاهی های غیبی، ماهنامه پاسدار اسلام، ش 155، صفحه؟؟؟</ref> معجزه بر چند نوع است، یکی از آنها خبرهای غیبی و اطلاع از عالم غیب است، که اگر پیغمبر از خدا در خواست کند و بخواهد تا از ماجرایی یا ماجراهایی از غیب آگاه شود، خدای متعال او را آگاه می‌کند.<ref>ر.ک. بشارتی، علی محمد، امامت از دیدگاه امامیه و زیدیه، ص 72</ref> معجزه بودن امور خارق‌العاده پیامبران گذشته، معنایی جز ناتوانی بشر از همانندآوری ندارد.<ref>ر.ک. مصباح یزدی، محمد تقی، قرآن شناسی، ص 131</ref> معجزه مانند هر پدیدۀ دیگر نیاز به علت دارد. اعجاز، یک عمل طبیعى نیست بلکه مربوط به غیب این جهان است و کار خداوند است که به دست آنها انجام مى‏‌گیرد.<ref>ر.ک. مهری، سید مرتضی، آگاهی های غیبی، ماهنامه پاسدار اسلام، ش 155، صفحه؟؟؟</ref> معجزه در هر قالبی که ظهور کند برای اثبات مدعای پیامبر، مبنی بر ارتباط با خدا و عالم غیب است و در این جهت، هیچ تفاوتی بین معجزات نیست.<ref>ر.ک. مصباح یزدی، محمد تقی، قرآن شناسی، ص 131</ref>
#خاصیتی در قوه عملی اوست که در هیولای عالم اثر گذارده و صورتی را زدوده و صورتی دیگر ایجاد می‌کند، و هم‌چنین نفس انسانی در هیولای عالم اثر می‌گذارد، ولی بیشتر این گونه است که اثرش از عالم خاص خود که بدن اوست تجاوز نمی‌کند.
==معجزه و کرامت و علم غیب معصوم==
#آن‌چه به حسب قوه خیالی است و آن این‌که: قوی بودن نفس خیالی انسان خود نیرویی است که باعث می‌شود در بیداری اتصال به عالم [[غیب]] صوری پیدا کند، اگر دارای فضیلت علمی باشد معلوماتش را به صورت الفاظ شنیدنی و یا نوشتنی می‌بیند و فرشته‌ای که به او القا می‌کند در صورت شخص انسانی مشاهده می‌کند، و یا به صورت امر غیبی آن را ترسیم‌شده می‌بیند. و یا به گونه آوای سروش غیبی صدایش را می‌شنود و دیگر شخصش را مشاهده نمی‌کند، و یا این‌که به صورت غلبه گمان و ظن به امر غیبی ادراک می‌کند و بر مطلب آگاهی می‌یابد. پس آنچه از سخن که محفوظ مانده، اگر در خواب باشد رؤیای صادقه است و نیازی به تعبیر ندارد، و اگر در بیداری باشد آن وحی آشکار است و نیازی به تأویل ندارد، و این باطل نیست.<ref>صدرالمتألهین،۴۳۱-۴۳۲ :۱۳۸۳.</ref>
*اگر اثبات رسالت پیامبر نیازمند این باشد که وی از باب اعجاز، علم غیب بداند و از غیب خبر دهد، باید توانایی آنرا داشته باشد و چون امامت، خلافت از رسول است، بنابراین اگر لازمۀ اثبات امامت آنان نیز داشتن علم غیب باشد، قطعاً واجد آن خواهند بود. البته این در رسول به عنوان معجزه و در غیر او به عنوان کرامت خواهد بود.<ref>ر.ک. مهدی فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن، ص 82 ـ 87</ref> علم امام را از این نظر که آنرا از منبعی فرا عادی دریافت می‌کند نه از راه حواس و فکر و حدس یک نوع کرامت و معجزه می‌دانند. زیرا از اموری خبر می‌دهند که از دسترس عقل بشری خارج‌اند و جز از راه وحی و الهام به این سنخ از آگاهی نمی‌توان رسید. حماد از امام صادق(علیه السلام) نقل کرده حضرت فرمودند:<ref>صفار قمی، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص ۱۲۸</ref> «نحن و الله نعلم‏ ما في‏ السموات‏ و ما في‏ الأرض و ما في الجنة و ما في النار و ما بين ذلك» حماد می‌گوید از این فرمایش حضرت مبهوت شدم، به ایشان نگریستم که حضرت خطاب به من سه بار فرمود: «ان ذلك في كتاب الله» ... .»<ref>ر.ک. زرین جویی، عین الله، مسئله علم امام در آثار دانشمندان معاصر شیعی، ص 70</ref>
#که از برترین خواص [[نبوت]] و اشرف آن است، کمال قوه نظری و عقل نظری است، یعنی جوهر عقلی صفایی می‌یابد که اتصالش به عقل فعال بسیار شدید شده به طوری که علوم و معارف را بدون واسطه معلم بشری در زمانی کوتاه دریافت می‌کند<ref>همان: ۴۲۵.</ref> همان طور که در مباحث قبل درباره موروثی بودن علم امامان از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} گفتیم این ویژگی‌ها شامل امامان{{ع}} نیز می‌شود<ref>[[اعلا تورانی|تورانی، اعلا]] و [[زهرا خطیبی|خطیبی، زهرا]]، [[علم امام در آینه حکمت متعالیه (مقاله)|علم امام در آینه حکمت متعالیه]]، ص ۵۵.</ref>.
==معجزه و علم غیب پیامبر، دائمی یا مقطعی==
*باید توجه داشت دربارۀ معجزه داشتنن پیامبران دو نظریه وجود دارد برخی قائلند پیامبران معجزه داشته و خداوند به آنها علم غیب داده است، منتها به صورت مقطعی و زمانی است که بدان نیاز دارند، اما بر اساس آیات قرآن<ref>مانند آیۀ 49 آل عمران، آیۀ 39 سورۀ صاد و آیۀ 10 سورۀ سبأ </ref> صحیح آن است که گفته شود توانایی پیامبران و علم غیب آنها همیشگی و مستمر است.<ref>ر.ک. موسوی حصینی، سید عبدالرحیم، آگاهی امامان از غیب، ص 48 ـ 51</ref>
==نتیجه گیری==
*آنچه در تاریخ و سیرۀ پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) و اهل بیت(علیهم السلام) ثابت و مسلم است وجود اخبارات غیبی آنان است که به عنوان معجزه و کرامت قابل تبیین است.<ref>ر.ک. مهدی فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن، ص 82 ـ 87</ref>
 


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==
خط ۴۴: خط ۴۸:
[[رده:مدخل‌های اصلی دانشنامه]]
[[رده:مدخل‌های اصلی دانشنامه]]
[[رده:معجزه علم معصوم]]
[[رده:معجزه علم معصوم]]
[[رده:مدخل برگرفته از پرسمان]]
[[رده:مدخل برگرفته از پرسمان علم معصوم]]

نسخهٔ ‏۱۲ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۴۲

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث علم معصوم است. "معجزه علم معصوم" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل علم معصوم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

چیستی معجزه

  • معجزه، کارى است که بشر به ‏طور عادى و معمولى قادر به انجام آن نیست و لذا دلیل ارتباط انسان با خدا و شاهدى محکم بر صحّت ادّعاى نبوت یا امامت می شود.[۱] معجزه بر چند نوع است، یکی از آنها خبرهای غیبی و اطلاع از عالم غیب است، که اگر پیغمبر از خدا در خواست کند و بخواهد تا از ماجرایی یا ماجراهایی از غیب آگاه شود، خدای متعال او را آگاه می‌کند.[۲] معجزه بودن امور خارق‌العاده پیامبران گذشته، معنایی جز ناتوانی بشر از همانندآوری ندارد.[۳] معجزه مانند هر پدیدۀ دیگر نیاز به علت دارد. اعجاز، یک عمل طبیعى نیست بلکه مربوط به غیب این جهان است و کار خداوند است که به دست آنها انجام مى‏‌گیرد.[۴] معجزه در هر قالبی که ظهور کند برای اثبات مدعای پیامبر، مبنی بر ارتباط با خدا و عالم غیب است و در این جهت، هیچ تفاوتی بین معجزات نیست.[۵]

معجزه و کرامت و علم غیب معصوم

  • اگر اثبات رسالت پیامبر نیازمند این باشد که وی از باب اعجاز، علم غیب بداند و از غیب خبر دهد، باید توانایی آنرا داشته باشد و چون امامت، خلافت از رسول است، بنابراین اگر لازمۀ اثبات امامت آنان نیز داشتن علم غیب باشد، قطعاً واجد آن خواهند بود. البته این در رسول به عنوان معجزه و در غیر او به عنوان کرامت خواهد بود.[۶] علم امام را از این نظر که آنرا از منبعی فرا عادی دریافت می‌کند نه از راه حواس و فکر و حدس یک نوع کرامت و معجزه می‌دانند. زیرا از اموری خبر می‌دهند که از دسترس عقل بشری خارج‌اند و جز از راه وحی و الهام به این سنخ از آگاهی نمی‌توان رسید. حماد از امام صادق(علیه السلام) نقل کرده حضرت فرمودند:[۷] «نحن و الله نعلم‏ ما في‏ السموات‏ و ما في‏ الأرض و ما في الجنة و ما في النار و ما بين ذلك» حماد می‌گوید از این فرمایش حضرت مبهوت شدم، به ایشان نگریستم که حضرت خطاب به من سه بار فرمود: «ان ذلك في كتاب الله» ... .»[۸]

معجزه و علم غیب پیامبر، دائمی یا مقطعی

  • باید توجه داشت دربارۀ معجزه داشتنن پیامبران دو نظریه وجود دارد برخی قائلند پیامبران معجزه داشته و خداوند به آنها علم غیب داده است، منتها به صورت مقطعی و زمانی است که بدان نیاز دارند، اما بر اساس آیات قرآن[۹] صحیح آن است که گفته شود توانایی پیامبران و علم غیب آنها همیشگی و مستمر است.[۱۰]

نتیجه گیری

  • آنچه در تاریخ و سیرۀ پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) و اهل بیت(علیهم السلام) ثابت و مسلم است وجود اخبارات غیبی آنان است که به عنوان معجزه و کرامت قابل تبیین است.[۱۱]


پرسش‌های وابسته


جستارهای وابسته

منبع‌شناسی جامع علم معصوم

منابع


پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر.ک. مهری، سید مرتضی، آگاهی های غیبی، ماهنامه پاسدار اسلام، ش 155، صفحه؟؟؟
  2. ر.ک. بشارتی، علی محمد، امامت از دیدگاه امامیه و زیدیه، ص 72
  3. ر.ک. مصباح یزدی، محمد تقی، قرآن شناسی، ص 131
  4. ر.ک. مهری، سید مرتضی، آگاهی های غیبی، ماهنامه پاسدار اسلام، ش 155، صفحه؟؟؟
  5. ر.ک. مصباح یزدی، محمد تقی، قرآن شناسی، ص 131
  6. ر.ک. مهدی فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن، ص 82 ـ 87
  7. صفار قمی، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص ۱۲۸
  8. ر.ک. زرین جویی، عین الله، مسئله علم امام در آثار دانشمندان معاصر شیعی، ص 70
  9. مانند آیۀ 49 آل عمران، آیۀ 39 سورۀ صاد و آیۀ 10 سورۀ سبأ
  10. ر.ک. موسوی حصینی، سید عبدالرحیم، آگاهی امامان از غیب، ص 48 ـ 51
  11. ر.ک. مهدی فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن، ص 82 ـ 87