مهدی سودانی: تفاوت میان نسخه‌ها

*محمد، پیوسته بر فساد مردم می‏‌گریست و از شدت ریاضت و روزه، بسیار نحیف شد. او، شیرین‌‏زبان و باعاطفه می‏‌نمود و سودانیان استعمارزده را به فتح جهان و گسترش عدالت نوید می‏‌داد.

*اعضای قبیله بگارا- که مقتدرترین قبیله آن‏جا بود، او را تقدیس می‏‌کردند. محمد، همواره از مردی‏ که جهان را از عدالت می‏‌آکند، سخن می‌‏گفت و ستمدیدگان را بشارت می‌‏داد. در چهل سالگی روزی کسی به او گفت: "ای بزرگوار! شاید تو خود مهدی موعودی؟ محمد نخست انکار کرد؛ ولی به تدریج خود را مهدی خواند. مردمی که از برده ‏فروشی و ستم مصریان و انگلیسیان، به ستوه آمده بودند، ادعایش را پذیرفتند. محمد احمد با دخترانی از قبایل مختلف ازدواج کرد و پیوندهای بسیار پدید آورد. پیروان محمد احمد، وی را تا حد پرستش گرامی می‌‏داشتند.

*او بارها با [[محمد سعید پاشا]] و [[عبد القادر پاشا]] و افسران انگلیسی نبرد کرد. در تمام این جنگ‏ها پیروز شد و غنیمت بسیار به دست آورد.

*مهدی سودانی سرانجام در ۲۱ ژانویه ۱۸۸۵ م بر اثر تبی شدید در گذشت. او هنگام مرگ [[عبد اللّه نعاشی]] را جانشین خود ساخت؛ اما عبد اللّه به سرعت، تمام دستاوردهای مهدی را از کف داد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۳۱ - ۴۳۲.</ref>.

==مهدی سودانی در موعودنامه==

*"محمد احمد مهدی سودانی" به دروغ خود را مهدی موعود معرفی کرد. او پیش از این ادعا، مرتب به مردم ستمدیده سودان، بشارت آمدن [[حضرت مهدی]] {{ع}} را برای نجات آنان از فشار فقر و بیداد و مالیات سنگین دولت وقت می‌داد. بدین‌گونه نام حضرت را در نقاط‍‌ حساس سر زبان‌ها افکند و پس از آن هنگامی که از او پرسیدند: [[امام مهدی]] {{ع}} کی خواهد آمد، نکند خودت باشی‌؟ پاسخ داد: آری! من همان مهدی نجات‌بخش هستم. آن‌گاه اندیشه‌های پوچ خویش را در میان مردم پراکند و خبر او به "خرطوم" و اطراف آن رسید و قبیله‌های صحراگرد به امامت او ایمان آوردند. وی با انگلیسی‌ها پیکار کرد و پیروز شد و پس از پیروزی، بر اثر تب شدید در سال ۱۳۰۸ هجری مُرد<ref>امام مهدی {{ع}} از ولادت تا ظهور، سید محمد کاظم قزوینی، ص ۵۷۹.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۱۹.</ref>.