دریاچه طبریه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۳۰ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۶:۰۱

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

حضرت مهدی (ع) کتاب زبور داود (ع) را از دریاچه طبرستان بیرون می‌آورد^[۱]. و در روایتی آمده است که دجّال، پس از خشک شدن دریاچه طبریه خروج می‌کند^[۲]. از بررسی روایاتی که درباره شورش‌ها آمده به این نتیجه می‌رسیم که سپاه حضرت مهدی (ع) از طریق فلسطین شرقی عازم عراق می‌شود، در کرانه‌های دریاچه طبریّه، با سپاه سفیانی روبرو می‌شوند که از عراق برمی‌گردد. جنگ سختی بین دو سپاه درمی‌گیرد که سفیانی در آن شکست می‌خورد و همه سپاهیانش بدون استثنا در آن‌جا کشته می‌شوند و فقط‍‌ خودش می‌ماند. یکی از یاران امام به نام صیاح (و یا صباح) با گروهی از سپاهیان بر او می‌تازند و او را دستگیر می‌کنند و به محضر امام(ع) می‌آورند. هنگامی او را می‌آورند که امام مشغول نماز عشا هستند. نمازشان را تخفیف می‌دهند و به طرف او برمی‌گردند. سفیانی می‌گوید: "ای پسرعمو! مرا آزاد کن و برای خودت نگه دار، تا یکی از یاران تو باشم!" حضرت مهدی (ع) به اصحاب خود می‌فرماید: "درباره او و سخنانش چه می‌گویید؟ همگی می‌گویند: به خدا سوگند به کمتر از قتل او راضی نمی‌شویم. او چقدر خون ریخته، چقدر به حریم جان و مال و ناموس مردم تجاوز کرده است و انتظار عفو دارد! حضرت مهدی (ع) می‌فرماید: هرچه می‌خواهید انجام دهید. گروهی از یاران او را می‌گیرند و روی سنگی در کرانه دریاچه طبریه می‌خوابانند و همانند گوسفند او را ذبح می‌کنند. با ذبح او فتنه‌ها ذبح می‌شود و ریشه جنایت‌ها می‌خشکد و بزرگ‌ترین فاجعه خونین جهان پایان می‌پذیرد^[۳]^[۴].

پرسش‌های وابسته

امام مهدی در کجا با سپاه سفیانی روبه‌رو می‌شود و به نبرد می‌پردازد؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ ملاحم ابن طاووس، ص ۶۷؛ ینابیع الموده، ص ۴۰۱.
↑ الزام الناصب، ص ۲۶۱.
↑ روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۱۳۵.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۳۲۰.

[1] ملاحم ابن طاووس، ص ۶۷؛ ینابیع الموده، ص ۴۰۱.

[2] الزام الناصب، ص ۲۶۱.

[3] روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۱۳۵.

[4] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۳۲۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==مقدمه==
-*[[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} کتاب زبور داود {{ع}} را از دریاچه طبرستان بیرون می‌آورد<ref>ملاحم ابن طاووس، ص ۶۷؛ ینابیع الموده، ص ۴۰۱.</ref>. و در روایتی آمده است که دجّال، پس از خشک شدن دریاچه طبریه خروج می‌کند<ref>الزام الناصب، ص ۲۶۱.</ref>. از بررسی روایاتی که درباره شورش‌ها آمده به این نتیجه می‌رسیم که سپاه [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} از طریق فلسطین شرقی عازم عراق می‌شود، در کرانه‌های دریاچه طبریّه، با سپاه [[سفیانی]] روبرو می‌شوند که از عراق برمی‌گردد. جنگ سختی بین دو سپاه درمی‌گیرد که سفیانی در آن شکست می‌خورد و همه سپاهیانش بدون استثنا در آن‌جا کشته می‌شوند و فقط‍‌ خودش می‌ماند. یکی از یاران [[امام]] به نام صیاح (و یا صباح) با گروهی از سپاهیان بر او می‌تازند و او را دستگیر می‌کنند و به محضر [[امام]]{{ع}} می‌آورند. هنگامی او را می‌آورند که [[امام]] مشغول نماز عشا هستند. نمازشان را تخفیف می‌دهند و به طرف او برمی‌گردند. [[سفیانی]] می‌گوید: "ای پسرعمو! مرا آزاد کن و برای خودت نگه دار، تا یکی از یاران تو باشم!" [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به اصحاب خود می‌فرماید: "درباره او و سخنانش چه می‌گویید؟ همگی می‌گویند: به خدا سوگند به کمتر از قتل او راضی نمی‌شویم. او چقدر خون ریخته، چقدر به حریم جان و مال و ناموس مردم تجاوز کرده است و انتظار عفو دارد! [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} می‌فرماید: هرچه می‌خواهید انجام دهید. گروهی از یاران او را می‌گیرند و روی سنگی در کرانه دریاچه طبریه می‌خوابانند و همانند گوسفند او را ذبح می‌کنند. با ذبح او فتنه‌ها ذبح می‌شود و ریشه جنایت‌ها می‌خشکد و بزرگ‌ترین فاجعه خونین جهان پایان می‌پذیرد<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۱۳۵.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۳۲۰.</ref>.
+*[[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} کتاب زبور داود {{ع}} را از دریاچه طبرستان بیرون می‌آورد<ref>ملاحم ابن طاووس، ص ۶۷؛ ینابیع الموده، ص ۴۰۱.</ref>. و در روایتی آمده است که دجّال، پس از خشک شدن دریاچه طبریه خروج می‌کند<ref>الزام الناصب، ص ۲۶۱.</ref>. از بررسی روایاتی که درباره شورش‌ها آمده به این نتیجه می‌رسیم که سپاه [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} از طریق فلسطین شرقی عازم عراق می‌شود، در کرانه‌های دریاچه طبریّه، با سپاه [[سفیانی]] روبرو می‌شوند که از عراق برمی‌گردد. جنگ سختی بین دو سپاه درمی‌گیرد که سفیانی در آن شکست می‌خورد و همه سپاهیانش بدون استثنا در آن‌جا کشته می‌شوند و فقط‍‌ خودش می‌ماند. یکی از یاران [[امام]] به نام صیاح (و یا صباح) با گروهی از سپاهیان بر او می‌تازند و او را دستگیر می‌کنند و به محضر [[امام]]{{ع}} می‌آورند. هنگامی او را می‌آورند که [[امام]] مشغول نماز عشا هستند. نمازشان را تخفیف می‌دهند و به طرف او برمی‌گردند. [[سفیانی]] می‌گوید: "ای پسرعمو! مرا آزاد کن و برای خودت نگه دار، تا یکی از یاران تو باشم!" [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به اصحاب خود می‌فرماید: "درباره او و سخنانش چه می‌گویید؟ همگی می‌گویند: به خدا سوگند به کمتر از قتل او راضی نمی‌شویم. او چقدر خون ریخته، چقدر به حریم جان و مال و ناموس مردم تجاوز کرده است و انتظار عفو دارد! [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} می‌فرماید: هرچه می‌خواهید انجام دهید. گروهی از یاران او را می‌گیرند و روی سنگی در کرانه دریاچه طبریه می‌خوابانند و همانند گوسفند او را ذبح می‌کنند. با ذبح او فتنه‌ها ذبح می‌شود و ریشه جنایت‌ها می‌خشکد و بزرگ‌ترین فاجعه خونین جهان پایان می‌پذیرد<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۱۳۵.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۳۲۰.</ref>.
 == پرسش‌های وابسته ==