مستضعفین: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '﴾' به ' ')
جز (جایگزینی متن - '{{عربی| {{متن قرآن' به '{{متن قرآن')
خط ۱۲: خط ۱۲:
*خداوند در [[قرآن کریم]]، وعده داده است که آنان وارثان زمین خواهند شد<ref>سوره قصص، ۵.</ref>. [[امام صادق]] و [[امام باقر]] {{عم}} تحقق آن وعده الهی را به زمان ظهور [[حضرت مهدی]] {{ع}} تعبیر کرده‌اند<ref>تفسیر برهان، ج ۳، ص ۲۲۰.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: "به زودی شهر کوفه از مؤمنان تهی می‌گردد و علم و دانش از آن‌جا رخت برمی‌بندد... و از شهری که آن را قم می‌نامند، ظهور می‌کند و آن‌جا پایگاه علم و فضیلت و معدن دانش و کمال می‌گردد؛ به‌گونه‌ای که روی زمین هیچ مستضعفی (فکری) نمی‌ماند که از دین آگاهی نداشته باشد؛ حتی زنان پرده‌نشین. و این زمان، نزدیک به زمان ظهور قائم ما خواهد بود<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۳؛ سفینة البحار، ج ۲، ص ۴۴۵.</ref>.
*خداوند در [[قرآن کریم]]، وعده داده است که آنان وارثان زمین خواهند شد<ref>سوره قصص، ۵.</ref>. [[امام صادق]] و [[امام باقر]] {{عم}} تحقق آن وعده الهی را به زمان ظهور [[حضرت مهدی]] {{ع}} تعبیر کرده‌اند<ref>تفسیر برهان، ج ۳، ص ۲۲۰.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: "به زودی شهر کوفه از مؤمنان تهی می‌گردد و علم و دانش از آن‌جا رخت برمی‌بندد... و از شهری که آن را قم می‌نامند، ظهور می‌کند و آن‌جا پایگاه علم و فضیلت و معدن دانش و کمال می‌گردد؛ به‌گونه‌ای که روی زمین هیچ مستضعفی (فکری) نمی‌ماند که از دین آگاهی نداشته باشد؛ حتی زنان پرده‌نشین. و این زمان، نزدیک به زمان ظهور قائم ما خواهد بود<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۳؛ سفینة البحار، ج ۲، ص ۴۴۵.</ref>.
*مستضعف کسی است که در نگاه دیگران، ناتوان و حقیر آید. این کلمه در قرآن و حدیث در دو مورد عنوان شده:
*مستضعف کسی است که در نگاه دیگران، ناتوان و حقیر آید. این کلمه در قرآن و حدیث در دو مورد عنوان شده:
#'''مستضعف سیاسی''': کسانی که در راه حق بوده و از حق پیروی می‌کرده و در کنار قدرت باطل می‌زیسته‌اند و در نظر قدرتمندان و زمامداران وقت، ضعیف شمرده می‌شدند و به دید حقارت، در آن‌ها می‌نگریستند که از آن جمله این آیه است: {{عربی| {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَرْضِ...}} }}<ref>سوره قصص، ۵.</ref>؛
#'''مستضعف سیاسی''': کسانی که در راه حق بوده و از حق پیروی می‌کرده و در کنار قدرت باطل می‌زیسته‌اند و در نظر قدرتمندان و زمامداران وقت، ضعیف شمرده می‌شدند و به دید حقارت، در آن‌ها می‌نگریستند که از آن جمله این آیه است: {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَرْضِ...}} }}<ref>سوره قصص، ۵.</ref>؛
#'''مستضعف فکری''': کسانی هستند که از تشخیص راه حق، و اندیشه در حقایق، ناتوان دیده شوند. مانند آیه {{عربی| {{متن قرآن|إِلاَّ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ}} }}<ref>معارف و معاریف، ج ۹، ص ۳۳۱.</ref>.
#'''مستضعف فکری''': کسانی هستند که از تشخیص راه حق، و اندیشه در حقایق، ناتوان دیده شوند. مانند آیه {{متن قرآن|إِلاَّ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ}} }}<ref>معارف و معاریف، ج ۹، ص ۳۳۱.</ref>.
*از پاره‌ای احادیث در تفسیر آیه ۵ سوره قصص استفاده می‌شود که [[ائمه]] معصوم {{عم}} کلمه "مستضعف" را در این آیه به [[امامان]] [[معصوم]] تفسیر نموده‌اند و در نتیجه در این آیه وعده داده شده که امامان معصوم، روزی وارث زمین و فرمانروای جهان خواهند شد. مفضل می‌گوید: از [[امام صادق]] {{ع}} شنیدم که فرمود: "روزی [[رسول اکرم]] {{صل}} به علی و حسن و حسین {{عم}} نگاه کرد و گریست و آن‌گاه فرمود: شما کسانی هستید که پس از من به ضعف کشیده می‌شوید"<ref>تفسیر المیزان، ج ۱۶، ص ۱۱؛ معانی الاخبار، ص ۷۹؛ تفسیر صافی، ج ۴، ص ۸۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۶۴۱.</ref>.
*از پاره‌ای احادیث در تفسیر آیه ۵ سوره قصص استفاده می‌شود که [[ائمه]] معصوم {{عم}} کلمه "مستضعف" را در این آیه به [[امامان]] [[معصوم]] تفسیر نموده‌اند و در نتیجه در این آیه وعده داده شده که امامان معصوم، روزی وارث زمین و فرمانروای جهان خواهند شد. مفضل می‌گوید: از [[امام صادق]] {{ع}} شنیدم که فرمود: "روزی [[رسول اکرم]] {{صل}} به علی و حسن و حسین {{عم}} نگاه کرد و گریست و آن‌گاه فرمود: شما کسانی هستید که پس از من به ضعف کشیده می‌شوید"<ref>تفسیر المیزان، ج ۱۶، ص ۱۱؛ معانی الاخبار، ص ۷۹؛ تفسیر صافی، ج ۴، ص ۸۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۶۴۱.</ref>.



نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۳۹

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • خداوند در قرآن کریم، وعده داده است که آنان وارثان زمین خواهند شد[۱]. امام صادق و امام باقر (ع) تحقق آن وعده الهی را به زمان ظهور حضرت مهدی (ع) تعبیر کرده‌اند[۲]. امام صادق (ع) فرمودند: "به زودی شهر کوفه از مؤمنان تهی می‌گردد و علم و دانش از آن‌جا رخت برمی‌بندد... و از شهری که آن را قم می‌نامند، ظهور می‌کند و آن‌جا پایگاه علم و فضیلت و معدن دانش و کمال می‌گردد؛ به‌گونه‌ای که روی زمین هیچ مستضعفی (فکری) نمی‌ماند که از دین آگاهی نداشته باشد؛ حتی زنان پرده‌نشین. و این زمان، نزدیک به زمان ظهور قائم ما خواهد بود[۳].
  • مستضعف کسی است که در نگاه دیگران، ناتوان و حقیر آید. این کلمه در قرآن و حدیث در دو مورد عنوان شده:
  1. مستضعف سیاسی: کسانی که در راه حق بوده و از حق پیروی می‌کرده و در کنار قدرت باطل می‌زیسته‌اند و در نظر قدرتمندان و زمامداران وقت، ضعیف شمرده می‌شدند و به دید حقارت، در آن‌ها می‌نگریستند که از آن جمله این آیه است: ﴿وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَرْضِ... }}[۴]؛
  2. مستضعف فکری: کسانی هستند که از تشخیص راه حق، و اندیشه در حقایق، ناتوان دیده شوند. مانند آیه ﴿إِلاَّ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ }}[۵].
  • از پاره‌ای احادیث در تفسیر آیه ۵ سوره قصص استفاده می‌شود که ائمه معصوم (ع) کلمه "مستضعف" را در این آیه به امامان معصوم تفسیر نموده‌اند و در نتیجه در این آیه وعده داده شده که امامان معصوم، روزی وارث زمین و فرمانروای جهان خواهند شد. مفضل می‌گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود: "روزی رسول اکرم (ص) به علی و حسن و حسین (ع) نگاه کرد و گریست و آن‌گاه فرمود: شما کسانی هستید که پس از من به ضعف کشیده می‌شوید"[۶][۷].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. سوره قصص، ۵.
  2. تفسیر برهان، ج ۳، ص ۲۲۰.
  3. بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۳؛ سفینة البحار، ج ۲، ص ۴۴۵.
  4. سوره قصص، ۵.
  5. معارف و معاریف، ج ۹، ص ۳۳۱.
  6. تفسیر المیزان، ج ۱۶، ص ۱۱؛ معانی الاخبار، ص ۷۹؛ تفسیر صافی، ج ۴، ص ۸۰.
  7. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۶۴۱.