نور آل محمد (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۱۷

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

"نور آل محمد" از القاب حضرت مهدی (ع) است. در روایات آمده است که در آیه شریفه ﴿وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ﴾ }}^[۱] یعنی به ولایت قائم (ع) و به ظهور آن حضرت، و در آیه ﴿وَأَشْرَقَتِ الأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا﴾ }}^[۲] مراد، روشن شدن زمین به نور آن حضرت است. در یکی از زیارات جامعه نیز در اوصاف آن حضرت می‌خوانیم: "نور الانوار الذي تشرق به الارض عما قليل".
روایت شده از جابر بن عبدالله انصاری که گفت: در مسجد کوفه داخل شدم، در حالی که امیر المؤمنین (ع) با انگشتان مبارک خود می‌نوشت و تبسم می‌فرمود. گفتم: "یا امیر المؤمنین! چه چیز شما را به خنده آورده است‌؟" فرمود: "عجب دارم از آن‌که این آیه را می‌خواند، ولی به حق، به آن معرفت ندارد". گفتم: کدام آیه‌؟ فرمود: ﴿اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ﴾ }} تا آخر ﴿مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ﴾ }}؛ "مشکوة" محمد (ص) است. ﴿فِيهَا مِصْبَاحٌ﴾ }} منم مصباح. ﴿زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ﴾ }} حسن و حسین (ع) هستند. ﴿كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ﴾ }} علی بن الحسین (ع)، و ﴿يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ﴾ }} محمد بن علی (ع) است. ﴿زَيْتُونَةٍ﴾ }} جعفر بن محمد (ع) است. ﴿لا شَرْقِيَّةٍ﴾ }} موسی بن جعفر (ع) است. ﴿وَلا غَرْبِيَّةٍ﴾ }} علی بن موسی الرضا (ع) است. ﴿يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ﴾ }} محمد بن علی (ع) است. ﴿لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَار﴾ }} علی بن محمد (ع) است. ﴿نُّورٌ عَلَى نُورٍ﴾ }} حسن بن علی (ع) است. و ﴿يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاء﴾ }} قائم مهدی (ع) است^[۳].
در پاره‌ای از اخبار معراج آمده است که نور آن حضرت، در عالم اظله، میان انوار ائمه (ع)، مانند ستاره‌ای درخشان بود در بین سایر کواکب^[۴]^[۵].

پرسش‌های وابسته

پرسمان القاب امام مهدی (نمایه)

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ سوره صف، ۸.
↑ سوره زمر، ۶۹.
↑ نجم الثاقب، باب دوم.
↑ نجم الثاقب، باب دوم.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۷۴۲.

[1] سوره صف، ۸.

[2] سوره زمر، ۶۹.

[3] نجم الثاقب، باب دوم.

[4] نجم الثاقب، باب دوم.

[5] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۷۴۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==مقدمه==
-*"نور آل محمد" از القاب [[حضرت مهدی]] {{ع}} است. در [[روایات]] آمده است که در آیه شریفه {{عربی| {{متن قرآن|وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ}} }}<ref>سوره صف، ۸.</ref> یعنی به [[ولایت]] قائم {{ع}} و به ظهور آن حضرت، و در آیه {{عربی| {{متن قرآن|وَأَشْرَقَتِ الأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا}} }}<ref>سوره زمر، ۶۹.</ref> مراد، روشن شدن زمین به نور آن حضرت است. در یکی از زیارات جامعه نیز در اوصاف آن حضرت می‌خوانیم: {{عربی|"نور الانوار الذي تشرق به الارض عما قليل"}}.
+*"نور آل محمد" از القاب [[حضرت مهدی]] {{ع}} است. در [[روایات]] آمده است که در آیه شریفه {{متن قرآن|وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ}} }}<ref>سوره صف، ۸.</ref> یعنی به [[ولایت]] قائم {{ع}} و به ظهور آن حضرت، و در آیه {{متن قرآن|وَأَشْرَقَتِ الأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا}} }}<ref>سوره زمر، ۶۹.</ref> مراد، روشن شدن زمین به نور آن حضرت است. در یکی از زیارات جامعه نیز در اوصاف آن حضرت می‌خوانیم: {{عربی|"نور الانوار الذي تشرق به الارض عما قليل"}}.
-*روایت شده از [[جابر بن عبدالله انصاری]] که گفت: در [[مسجد کوفه]] داخل شدم، در حالی که [[امیر المؤمنین]] {{ع}} با انگشتان مبارک خود می‌نوشت و تبسم می‌فرمود. گفتم: "یا امیر المؤمنین! چه چیز شما را به خنده آورده است‌؟" فرمود: "عجب دارم از آن‌که این آیه را می‌خواند، ولی به [[حق]]، به آن معرفت ندارد". گفتم: کدام آیه‌؟ فرمود: {{عربی| {{متن قرآن|اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ}} }} تا آخر {{عربی| {{متن قرآن|مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ}} }}؛ "مشکوة" محمد {{صل}} است. {{عربی| {{متن قرآن|فِيهَا مِصْبَاحٌ}} }} منم مصباح. {{عربی| {{متن قرآن|زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ}} }} حسن و حسین {{عم}} هستند. {{عربی| {{متن قرآن|كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ}} }} [[امام سجاد|علی بن الحسین]] {{ع}}، و {{عربی| {{متن قرآن|يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ}} }} [[امام باقر|محمد بن علی]] {{ع}} است. {{عربی| {{متن قرآن|زَيْتُونَةٍ}} }} [[امام صادق|جعفر بن محمد]] {{ع}} است. {{عربی| {{متن قرآن|لا شَرْقِيَّةٍ}} }} [[امام کاظم|موسی بن جعفر]] {{ع}} است. {{عربی| {{متن قرآن|وَلا غَرْبِيَّةٍ}} }} [[امام رضا|علی بن موسی الرضا]] {{ع}} است. {{عربی| {{متن قرآن|يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ}} }} [[امام جواد|محمد بن علی]] {{ع}} است. {{عربی| {{متن قرآن|لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَار}} }} [[امام هادی|علی بن محمد]] {{ع}} است. {{عربی| {{متن قرآن|نُّورٌ عَلَى نُورٍ}} }} [[امام عسکری|حسن بن علی]] {{ع}} است. و {{عربی| {{متن قرآن|يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاء}} }} [[امام مهدی|قائم مهدی]] {{ع}} است<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref>.
+*روایت شده از [[جابر بن عبدالله انصاری]] که گفت: در [[مسجد کوفه]] داخل شدم، در حالی که [[امیر المؤمنین]] {{ع}} با انگشتان مبارک خود می‌نوشت و تبسم می‌فرمود. گفتم: "یا امیر المؤمنین! چه چیز شما را به خنده آورده است‌؟" فرمود: "عجب دارم از آن‌که این آیه را می‌خواند، ولی به [[حق]]، به آن معرفت ندارد". گفتم: کدام آیه‌؟ فرمود: {{متن قرآن|اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ}} }} تا آخر {{متن قرآن|مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ}} }}؛ "مشکوة" محمد {{صل}} است. {{متن قرآن|فِيهَا مِصْبَاحٌ}} }} منم مصباح. {{متن قرآن|زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ}} }} حسن و حسین {{عم}} هستند. {{متن قرآن|كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ}} }} [[امام سجاد|علی بن الحسین]] {{ع}}، و {{متن قرآن|يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ}} }} [[امام باقر|محمد بن علی]] {{ع}} است. {{متن قرآن|زَيْتُونَةٍ}} }} [[امام صادق|جعفر بن محمد]] {{ع}} است. {{متن قرآن|لا شَرْقِيَّةٍ}} }} [[امام کاظم|موسی بن جعفر]] {{ع}} است. {{متن قرآن|وَلا غَرْبِيَّةٍ}} }} [[امام رضا|علی بن موسی الرضا]] {{ع}} است. {{متن قرآن|يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ}} }} [[امام جواد|محمد بن علی]] {{ع}} است. {{متن قرآن|لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَار}} }} [[امام هادی|علی بن محمد]] {{ع}} است. {{متن قرآن|نُّورٌ عَلَى نُورٍ}} }} [[امام عسکری|حسن بن علی]] {{ع}} است. و {{متن قرآن|يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاء}} }} [[امام مهدی|قائم مهدی]] {{ع}} است<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref>.
 *در پاره‌ای از اخبار [[معراج]] آمده است که نور آن حضرت، در عالم اظله، میان انوار [[ائمه]] {{عم}}، مانند ستاره‌ای درخشان بود در بین سایر کواکب<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۴۲.</ref>.