اهداف حکومت امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::[[حکومت آخرین ذخیره الهی]] در راستای زنده ساختن این بخش از وجود [[انسان]]، گام بر می‌دارد و برای جان بخشیدن به این پیکره افسرده تلاش می‌کند؛ تا طعم شیرین حیات واقعی و زندگی حقیقی را به انسان بچشاند و به همگان یادآوری کند که از ابتدا مقرر شده بود که آنان در چنان حیاتی تنفس کنند. قرآن می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ}} }}<ref>انفال / ۲۴.</ref>. از این رو در زمان حاکمیت ولیّ پروردگار، این بخش از وجود آدمی، سر و سامان می‌گیرد و ارزش‌های انسانی در همه ابعاد زندگی، رونق و طراوات می‌یابد. صفا و صمیمیت، ایثار و وفا، راستی و درستی و همه آنچه به عنوان خوبی از آن یاد می‌شود، همه جا را فرا می‌گیرد.

::::::[[امام مهدی]] {{ع}} عدالت را سرلوحه اهداف انقلاب خویش قرار می‌دهد؛ زیرا عدالت، زمینه‌ساز حیات حقیقی در همه ابعاد حیات فردی و اجتماعی است و زمین و اهل آن بدون عدالت، مردگان بی‌روحی هستند که زنده پنداشته می‌شوند. [[امام کاظم]] {{ع}} در تفسیر آیه {{متن قرآن|اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا}} }}<ref>حدید / ۱۷؛ بدانید که خداوند زمین را پس از مردنش، زنده خواهد کرد.</ref> فرمود: مقصود، این نیست که زمین را با باران زنده می‌کند؛ بلکه خداوند، مردانی را برمی‌انگیزد که عدالت را زنده می‌کنند؛ پس به سبب جان گرفتن [[عدل]] [در [[جامعه]]]، زمین زنده می‌شود.<ref>الکافی، ج ۷، ص ۱۷۴؛ با توجه به روایات دیگر که آیه را به دوران [[امام مهدی]] {{ع}} تفسیر کرده است، مقصود از مردان در این روایت حضرت و یاوران او هستند.</ref>. تعبیر "زنده شدن زمین" اشاره به آن است که [[عدالت مهدوی]]، عدالتی است فراگیر و همه جایی، نه در بخشی از محیط‌ها و برای بعضی از افراد»<ref>[[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۷۲، ۲۷۳.</ref>.

::::#'''[[رشد معنوی]]:''' برای پی بردن به ارزش هدف‌های یادشده، لازم است نگاهی گذرا به حیات بشر در طول حاکمیت طاغوت‌ها بیفکنیم. در طول زندگی انسان، به دور از [[حکومت]] حجّت الهی، معنویت و ارزش‌های معنوی چه جایگاهی داشته است؟ آیا جز این است که بشریت گم گشته و راه گم کرده، پیوسته در مسیر انحطاط معنوی گام برداشته و با پیروی از تمایلات نفسانی و وسوسه‌های شیطانی یک یک زیبایی‌ها و خوبی‌ها حیات خود را به فراموشی سپرده و با دست خود، آن‌ها را در گورستان شهوات دفن کرده است؟ پاکی و پاکدامنی، صداقت و درستگاری، تعاون و همکاری، گذشت و ایثار، احسان و نیکوکاری، جای خود را به هواپرستی و شهوت‌رانی، دروغ و دغل بازی، خودمحوری و موقعیت جویی، خیانت و جنایت و زیاده خواهی و افزون طلبی داده است؛ و در یک کلمه، معنویت بشر، نفس‌های آخر را می‌کشد و در بسیاری از نواحی و برای بسیاری از آدم نماها اثری از آن باقی نمانده است. [[حکومت]] آخرین ذخیره الهی در راستای زنده ساختن ای بخش از وجود انسان، گام بر می‌دارد و برای جان بخشیدن به این پیکره افسرده تلاش می‌کند؛ تا طعم شیرین حیات واقعی و زندگی حقیقی را به آدم‌های مسجودِ ملائک بچشاند و به همگان یادآوری کند که از ابتدا مقرر شده بود که آنان در چنان حیاتی تنفس کنند و عطر پاکی‌ها و خوبی‌ها را با مشام جان، استشمام کنند؛ چنان‌که [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ}} }}<ref> ای کسانی که ایمان آورده‌اید، چون خدا و پیامبر، شما را به چیزی فرا خواندند که به شما حیات می‌بخشد، آنان را اجابت کنید؛ سوره انفال: ۲۴.</ref>. بنابراین حیات معنوی که امتیاز بنی آدم از حیوانات است، بخش عمده و قسمت اصلی وجود انسان را تشکیل می‌دهد؛ زیرا آدمی با برخورداری از همین حیات است که "آدم»" نامیده شده است و همین حیات است که او را به خداوند حیات آفرین می‌رساند و به مقام قرب او نائل می‌سازد. از این رو در زمان حاکمیت ولیّ پروردگار، این بخش از وجود آدمی، سروسامان می‌گیرد و ارزش‌های انسانی در همه ابعاد زندگی، رونق و طراوت می‌یابد. صفا و صمیمیت، ایثار و وفا، راستی و درستی و... همه آنچه به عنوان "خوبی" از آن یاد می‌شود، همه جا را فرا می‌گیرد. البتّه رسیدن به این هدف بزرگ و نقطه درخشان، به برنامه‌ای دقیق و جامع نیاز دارد که در بخش‌های آینده بیان خواهد شد.

::::#'''[[عدالت]]‌گستری:''' بزرگ‌ترین زخم پیکر جامعه بشری در طول تمام قرون و اعصار گذشته، ظلم و ستم موجود در اجتماعات انسانی بوده است. بشریت همواره از رسیدن به حقوق خود در عرصه‌های مختلف محروم مانده است و هیچ گاه مواهب مادی و معنوی، عادلانه در بین بنی آدم تقسیم نشده است. همیشه در کنار شکم‌های انباشته از غذا، گروهی گرسنه مانده‌اند و پیوسته در نزدیکی کاخ‌ها و ویلاهای چند هزار متری، عده‌ای در حاشیه خیابان‌ها و بر سنگ‌فرش پیاده روها خوابیده‌اند. قدرت‌های زر و زور، مردم ضعیف و بیچاره را به بردگی کشیده‌اند و نژاد سفید بر گرده سیاهپوستان –تنها به جرم پوست سیاهشان- تازیانه مرگ فرود آورده است. در یک کلام، همیشه و همه جا حقوق ضعیفان و بینوایان، پایمال هواها و تمایلات زورمندان شده است و انسان همیشه در آرزوی دست یافتن به عدالت و مساوات، روزشماری کرده و رسیدن دوران شکوفایی عدالت را در انتظار نشسته است. نهایت این [[انتظار]]، دورانِ سبز [[حکومت]] [[امام مهدی]]{{ع}} است. او به عنوان بزرگ‌ترین پیشوای دادگر در پی اجرای [[عدالت]] در گستره عالم و در همه زمینه‌های حیات خواهد بود. این حقیقت شیرین در بسیاری از روایات که مژده آمدن او را داده، بیان شده است. [[امام حسین]]{{ع}} فرمود: "اگر از دنیا جز یک روز باقی نمانده باشد، خداوند، آن روز را طولانی کند تا مردی از فرزندان من قیام کند و زمین را از عدل و داد پر کند؛ همانگونه که از ظلم و جور، آکنده شده است. این چنین از [[پیامبر]] شنیدم"<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۳۰، ح ۴، ۵۸۴.</ref> ده‌ها روایت دیگر داریم که از [[عدالت]] جهانی و ریشه کنی ستم و ستم‌گری در سایه [[حکومت]] موعود آخرین، خبر داده است. جالب است دانسته شود که [[عدالت]] و دادگری از آشکارترین ویژگی‌های [[امام مهدی]]{{ع}} است؛ به گونه‌ای که در بعضی از دعاها به آن لقب گرفته است: {{عربی|" اللَّهُمَ‏ وَ صَلِ‏ عَلَى‏ وَلِيِ‏ أَمْرِكَ‏- الْقَائِمِ‏ الْمُؤَمَّلِ‏ وَ الْعَدْلِ‏ الْمُنْتَظَر‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛<ref>خداوندا! به ولی امر خود درود فرست؛ همان که قیام کننده آرمانی و عدالت مورد انتظار همگان است؛ مفاتیح الجنان، دعای افتتاح.</ref>. آری؛ او [[عدالت]] را سرلوحه اهداف انقلاب خویش قرار داده است؛ زیرا عدالت، زمینه‌ساز حیات حقیقی در همه ابعاد حیات فردی و اجتماعی است و زمین و اهل آن بدون عدالت، مردگان بی روحی هستند که زنده پنداشته می‌شوند. [[امام کاظم]]{{ع}} در تفسیر آیه {{متن قرآن|اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا}} }}<ref> بدانید که خداوند زمین را پس از مردنش، زنده خواهد کرد؛ سوره حدید: آیه: ۱۷.</ref> فرمود: مقصود، این نیست که زمین را با باران زنده می‌کند؛ بلکه خداوند، مردانی را بر می‌انگیزد که [[عدالت]] را زنده می‌کنند؛ پس به سبب جان گرفتن عدل در جامعه، زمین زنده می‌شود... .<ref>با توجه به روایات دیگر که آیه ر به دوران [[امام مهدی]]{{ع}} تفسیر کرده است، مقصود از «مردان» در این روایت حضرت و یاوران او هستند (تفسیر البرهان، ذیل آیه فوق).</ref> و تعبیر "زنده شدن زمین" اشاره به آن است که [[عدالت]] مهدوی، عدالتی است فراگیر و همه جایی، نه در بخشی از محیط‌ها و برای بعضی از افراد»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۱، ص ۱۹۰ - ۱۹۳.</ref>.