لیلة المبیت: تفاوت میان نسخه‌ها

متن '''آیه لیلة المبیت''': {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ }} }}<ref> و از مردم کسی است که در به دست آوردن خشنودی خداوند از جان می‌گذرد و خداوند به بندگان مهربان است؛ سوره بقره، آیه: ۲۰۷.</ref>

*آن شب، چهل نفر از مشرکین به نمایندگی از قبایل مختلف قصد داشتند به خانۀ [[پیامبر]] هجوم آورده، او را به قتل برسانند. خفتن [[امام علی|علی]]{{ع}} در آن شب هجرت در جای [[پیامبر]] که نمونۀ اعلای فداکاری و نوعی عملیات استشهادی بود، از فضایل برجستۀ آن حضرت است و آیۀ [[قرآن]] این جانفشانی را فروختن جان در برابر کسب رضای خدا دانسته است: {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ}} }}<ref>بقره، آیه ۲۰۷</ref> به گفتۀ مورّخان و مفسّران، این آیه به مناسبت «لیلة المبیت» و در شأن [[امام علی|علی]]{{ع}} نازل شده است. این فداکاری، نظیر فداکاری اسماعیل ذبیح و عبد اللّه پسر عبد المطلب بود که آمادۀ فدا شدن بودند.<ref>مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۲ ص ۶۰</ref> این فضیلت، در شعرهای عربی و فارسی متعددی مطرح شده است. خود [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} نیز در ابیاتی به این واقعه اشاره فرموده که خواهد آمد<ref>همان. روایات مربوط به لیلة المبیت و این آیه را در «بحار الأنوار» ، ج ۳۶ ص ۴۰ ببینید</ref> از جمله آیاتی که بر [[امامت]] آن حضرت به آن استدلال شده، یکی هم همین آیه است که گویای فضیلت خاصّ اوست.<ref>بحار الأنوار، ج ۳۶ ص ۴۵</ref> ماجرای خوابیدن [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} در بستر [[پیامبر]] را در مورد شب رفتن آن حضرت به شعب هم نقل کرده‌اند. شیخ مفید احتمال می‌دهد که دوبار در رختخواب پیامبر خوابیده باشد.<ref>همان، به نقل از الفصول</ref> [[امام علی]]{{ع}} دربارۀ این فضیلت و فداکاری خود چنین سروده است: با جانم از کسی نگه‌داری کردم که بهترین انسان بر روی زمین و بهترین کسی است که خانۀ خدا و حجر اسماعیل را طواف کرده است. [[پیامبر خاتم|محمد]]{{صل}} چون از نیرنگ آنان بیمناک شد، پروردگار باشکوهم او را از نیرنگ نگه داشت. و من به جای او خوابیدم، مراقب بودم که چه زمانی مرا پاره پاره کنند و خود را برای مرگ و اسارت آماده کرده بودم. پیامبر خدا در غار ایمن آرمید، در حفاظت خدا و پوشش او<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۵۲۲.</ref>.