مظلومیت شیعه: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '{{عربی| {{متن قرآن' به '{{متن قرآن') |
جز (جایگزینی متن - '}} }}' به '}}') |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
'''مظلومیت شیعه''' ستمی که بر [[اهل بیت]] و پیروان [[حق]] و شیعیان [[عترت]] صورت گرفت، مانند "مظلومیّت حق" در تاریخ همۀ انبیاست. در همۀ امّتها ابتلای هواداران واقعی به دسیسههای دشمنان و قهر و غلبۀ پیروان باطل و سیطره بر سرنوشت اهل ایمان وجود داشته است. آیات قرآن هم از وقوع فتنهها و رجعتها و بازگشت به جاهلیت خبر داده است. آنچه در قرآن با تعبیر {{متن قرآن|انقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ | '''مظلومیت شیعه''' ستمی که بر [[اهل بیت]] و پیروان [[حق]] و شیعیان [[عترت]] صورت گرفت، مانند "مظلومیّت حق" در تاریخ همۀ انبیاست. در همۀ امّتها ابتلای هواداران واقعی به دسیسههای دشمنان و قهر و غلبۀ پیروان باطل و سیطره بر سرنوشت اهل ایمان وجود داشته است. آیات قرآن هم از وقوع فتنهها و رجعتها و بازگشت به جاهلیت خبر داده است. آنچه در قرآن با تعبیر {{متن قرآن|انقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ}}<ref> آلعمران، آیه ۱۴۴. به مدخل «رجعت» (معنای دوم) مراجعه کنید</ref> آمده، اشاره به همین [[رجعت سیاسی]] و بازگشت به دوران پیش از [[اسلام]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۵۴۶.</ref>. | ||
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۸:۱۶
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل مظلومیت شیعه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مظلومیت شیعه ستمی که بر اهل بیت و پیروان حق و شیعیان عترت صورت گرفت، مانند "مظلومیّت حق" در تاریخ همۀ انبیاست. در همۀ امّتها ابتلای هواداران واقعی به دسیسههای دشمنان و قهر و غلبۀ پیروان باطل و سیطره بر سرنوشت اهل ایمان وجود داشته است. آیات قرآن هم از وقوع فتنهها و رجعتها و بازگشت به جاهلیت خبر داده است. آنچه در قرآن با تعبیر ﴿انقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ﴾[۱] آمده، اشاره به همین رجعت سیاسی و بازگشت به دوران پیش از اسلام است[۲].
مقدمه
- پس از رسول خدا شجرۀ ملعونۀ امویان مسلّط شدند و بنای بدعت و انحراف و احیای جاهلیت را پایه گذاشتند و مظلومیت شیعه و اهل بیت در طول تاریخ ادامه یافت.
یکی از محققان معاصر، ریشههای تاریخی انحرافات فکری و ستم فرهنگی به مسلمانان و مظلومیّت امامان شیعه را در پانزده موج تقسیمبندی کرده و تاریخ مظلومیت آنان را به این امواج پانزدهگانه رسانده است:
- موج اوّل: موج سقیفه و هجوم قریش بر خاندان پیامبر.
- موج دوم: شورش قریش بر ضد اسلام، با سردمداری عایشه و طلحه و زبیر.
- موج سوم: فتنۀ بنیامیه، موجی که به شهادت امام علی و امام حسن و تسلّط معاویه انجامید.
- موج چهارم: شهادت امام حسین(ع) و نقشۀ بنیامیه برای نابود ساختن خاندان نبوی و شیعه تا زمان امام باقر(ع).
- موج پنجم: موج منصور دوانقی و پایهگذاری بنی عباس و تقدیس شیخین و آزار پیروان علی(ع) و آل علی و تأسیس مذاهب ضدّ شیعه و شهادت امام صادق(ع).
- موج ششم: تلاشهای هارون الرشید و استحکام روش منصور و کشتن امام کاظم و امام رضا(ع) به دست او و پسرش مأمون.
- موج هفتم: فعالیتهای معتصم با نقض تعهدات مأمون و ابراز نرمش نسبت به اهل بیت و در نهایت به شهادت رساندن امام جواد(ع).
- موج هشتم: فعالیتهای متوکّل عباسی و خلفای پس از او با هدف ریشهکن ساختن و کشتن امامان تا زمان امام عسکری(ع).
- موج نهم: تلاشهای حزب متوکل و حنبلیان بغداد در شیعهکشی و هجوم به مراسم دینی عاشورا و امتداد این موج تا حکومت سلجوقیان.
- موج دهم: فعالیت سلجوقیان و پشتیبانی از حنبلیهای حزب متوکّل تا یکونیم قرن.
- موج یازدهم: تلاشهای صلاح الدّین ایّوبی و از بین بردن حکومت فاطمیان در مصر و شام و نابود ساختن شیعه.
- موج دوازدهم: تلاشهای پاشاها و ممالیک در مصر در به قدرت رساندن مذاهب چهارگانه و نابودی شیعه.
- موج سیزدهم: فعالیت ترکهای عثمانی بر ضدّ شیعه و مبارزه با تشیع.
- موج چهاردهم: تلاشهای روس و انگلیس و غربیها بخصوص بر ضد شیعه.
- موج پانزدهم: فعالیتهای پیروان جدید "ابن تیمیّه" که احیاگر حزب متوکّل و نشر دهندۀ خصومت با اهل بیت و تکفیر مخالفان و هدر دانستن خون آنان بخصوص شیعه و هجوم به مراسم مذهبی و حرمهای امامت...[۳]. این سیاست ضد شیعه و تبلیغات علیه مذهب اهل بیت و پیروانشان به گستردهترین شکل و با بهرهگیری از جدیدترین شیوهها و امکانات ارتباطی ادامه دارد و ادامۀ همان موجهای نخستین است که در امتداد تاریخ گسترده میشود[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ آلعمران، آیه ۱۴۴. به مدخل «رجعت» (معنای دوم) مراجعه کنید
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص:۵۴۶.
- ↑ نقل به تلخیص از: «جواهر التاریخ»، علی الکورانی، ج ۱، ص ۶۳
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص:۵۴۶.