منظور از تناثر النجوم چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{پرسش غیرنهایی}} {{جعبه اطلاعات پرسش | موضوع اصلی = مهدویت (پرسش)|بانک جامع...» ایجاد کرد)
 
خط ۱۹: خط ۱۹:
[[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]]
[[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«سال پایان [[غیبت صغرا]]. تناثر به معنای پراکنده شدن و از بین رفتن، و "نجوم" به معنای [[ستارگان]] است. در [[آداب و رسوم]] عرب‏ها - پیش و پس از [[اسلام]] - است که نام برخی سال‏ها را طبق حوادث و رخدادهای مهم آن سال بر می‌‏گزیدند؛ برای نمونه آن‏که سالی که [[سپاه]] ابرهه به خانه [[کعبه]] حمله کرد را عام الفیل نهادند.
::::::«"تناثر النجوم" سال پایان [[غیبت صغرا]]. تناثر به معنای پراکنده شدن و از بین رفتن، و "نجوم" به معنای [[ستارگان]] است. در [[آداب و رسوم]] عرب‏ها - پیش و پس از [[اسلام]] - است که نام برخی سال‏ها را طبق حوادث و رخدادهای مهم آن سال بر می‌‏گزیدند؛ برای نمونه آن‏که سالی که [[سپاه]] ابرهه به خانه [[کعبه]] حمله کرد را عام الفیل نهادند. سال [[تناثر النجوم]] نیز بر اساس رخدادهای مهم آن سال نام‏گذاری شد. مشهور است که چون در سال پایانی [[غیبت صغرا]] و آغاز [[غیب]] کبرا، [[ستارگان]] فروزان بسیاری در [[آسمان]] [[علم]] و [[دانش]] و [[تقوا]] افول کرده، چهره در نقاب خاک بردند، از آن سال، با این عنوان یاد شده است. [[شیخ کلینی]] [[صاحب]] کتاب کافی، [[علی بن بابویه قمی]] و [[سمری]]<ref> ابن داود، رجال، ص ۳۴۱.</ref>  [[آخرین سفیر]] [[امام مهدی|حضرت حجّت]]{{ع}} از کسانی هستند که در سال ۳۲۹ ق دار فانی را وداع گفتند<ref>  محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۸، ص ۲۳۳</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۱۴۲ - ۱۴۳.</ref>.
::::::سال [[تناثر النجوم]] نیز بر اساس رخدادهای مهم آن سال نام‏گذاری شد. مشهور است که چون در سال پایانی [[غیبت صغرا]] و آغاز [[غیب]] کبرا، [[ستارگان]] فروزان بسیاری در [[آسمان]] [[علم]] و [[دانش]] و [[تقوا]] افول کرده، چهره در نقاب خاک بردند، از آن سال، با این عنوان یاد شده است.
::::::[[شیخ کلینی]] [[صاحب]] کتاب کافی، [[علی بن بابویه قمی]] و [[سمری]]<ref> ابن داود، رجال، ص ۳۴۱.</ref>  [[آخرین سفیر]] [[امام مهدی|حضرت حجّت]]{{ع}} از کسانی هستند که در سال ۳۲۹ ق دار فانی را وداع گفتند<ref>  محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۸، ص ۲۳۳</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۱۴۲ - ۱۴۳.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
{{پایان جمع شدن}}



نسخهٔ ‏۸ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۵۰

الگو:پرسش غیرنهایی

منظور از تناثر النجوم چیست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / عصر ظهور امام مهدی / کلیات عصر ظهور
مدخل اصلیزمان ظهور امام مهدی
مدخل وابسته؟

منظور از تناثر النجوم چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

خدامراد سلیمیان
حجت الاسلام و المسلمین خدامراد سلیمیان، در کتاب «فرهنگنامه مهدویت» در این‌باره گفته است:
«"تناثر النجوم" سال پایان غیبت صغرا. تناثر به معنای پراکنده شدن و از بین رفتن، و "نجوم" به معنای ستارگان است. در آداب و رسوم عرب‏ها - پیش و پس از اسلام - است که نام برخی سال‏ها را طبق حوادث و رخدادهای مهم آن سال بر می‌‏گزیدند؛ برای نمونه آن‏که سالی که سپاه ابرهه به خانه کعبه حمله کرد را عام الفیل نهادند. سال تناثر النجوم نیز بر اساس رخدادهای مهم آن سال نام‏گذاری شد. مشهور است که چون در سال پایانی غیبت صغرا و آغاز غیب کبرا، ستارگان فروزان بسیاری در آسمان علم و دانش و تقوا افول کرده، چهره در نقاب خاک بردند، از آن سال، با این عنوان یاد شده است. شیخ کلینی صاحب کتاب کافی، علی بن بابویه قمی و سمری[۱] آخرین سفیر حضرت حجّت(ع) از کسانی هستند که در سال ۳۲۹ ق دار فانی را وداع گفتند[۲]»[۳].

|}

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ابن داود، رجال، ص ۳۴۱.
  2. محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۸، ص ۲۳۳
  3. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۱۴۲ - ۱۴۳.