حرستا: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '><ref>مجتبی تونه‌ای، [[موعودنامه' به '><ref>تونه‌ای، مجتبی، [[موعودنامه')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'موعودنامه]]، ص:' به 'موعودنامه]]، ص ')
خط ۱۱: خط ۱۱:
==مقدمه==
==مقدمه==
*نام منطقه‌ای آباد و بزرگ در اطراف دمشق است. وقتی پرچمی از مغرب و پرچمی از بحرین و پرچمی از شام اختلاف و برخورد می‌کنند، مردی از فرزندان عباس خروج می‌کند. اهل شام و فلسطین دچار دلهره می‌شوند و به سوی سردمداران شام و مصر روی می‌آورند و به آنان گفته می‌شود: "بروید و پسر فرمانروا، یعنی سفیانی را بخواهید و او را به یاری بطلبید" آنان [[سفیانی]] را دعوت می‌کنند و او در "حرستا" فرود می‌آید و همه دایی‌ها و بستگان فکری خود را در آن‌جا گرد می‌آورد و در بیابان خشک که منطقه‌ای از دمشق است، گروه‌های متعدّدی طرفدار دارد که به او می‌پیوندند. [[سفیانی]] دعوت آنان را اجابت می‌کند و روز [[جمعه]] به همراه همه آنان در دمشق به مسجد می‌رود و برای نخستین بار بر فراز منبر قرار می‌گیرد و در نخستین منبر خود، انان را دعوت به جهاد می‌کند و آنان نیز با شنیدن سخنانش، با او دست [[بیعت]] می‌دهند که دستورات او را، خواه مطابق میل باشد یا نباشد، نافرمانی نکنند<ref>الزام الناصب، ج ۲، ص ۱۸۰؛ امام مهدی {{ع}} از ولادت تا ظهور، سید محمد کاظم قزوینی، ص ۵۳۳.</ref>.
*نام منطقه‌ای آباد و بزرگ در اطراف دمشق است. وقتی پرچمی از مغرب و پرچمی از بحرین و پرچمی از شام اختلاف و برخورد می‌کنند، مردی از فرزندان عباس خروج می‌کند. اهل شام و فلسطین دچار دلهره می‌شوند و به سوی سردمداران شام و مصر روی می‌آورند و به آنان گفته می‌شود: "بروید و پسر فرمانروا، یعنی سفیانی را بخواهید و او را به یاری بطلبید" آنان [[سفیانی]] را دعوت می‌کنند و او در "حرستا" فرود می‌آید و همه دایی‌ها و بستگان فکری خود را در آن‌جا گرد می‌آورد و در بیابان خشک که منطقه‌ای از دمشق است، گروه‌های متعدّدی طرفدار دارد که به او می‌پیوندند. [[سفیانی]] دعوت آنان را اجابت می‌کند و روز [[جمعه]] به همراه همه آنان در دمشق به مسجد می‌رود و برای نخستین بار بر فراز منبر قرار می‌گیرد و در نخستین منبر خود، انان را دعوت به جهاد می‌کند و آنان نیز با شنیدن سخنانش، با او دست [[بیعت]] می‌دهند که دستورات او را، خواه مطابق میل باشد یا نباشد، نافرمانی نکنند<ref>الزام الناصب، ج ۲، ص ۱۸۰؛ امام مهدی {{ع}} از ولادت تا ظهور، سید محمد کاظم قزوینی، ص ۵۳۳.</ref>.
*برطبق روایتی از [[امیر المؤمنین]] {{ع}}، "حرستا" در زمین فرو می‌رود<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۶؛ غیبة نعمانی، ص ۳۰۵.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۲۷۵.</ref>.
*برطبق روایتی از [[امیر المؤمنین]] {{ع}}، "حرستا" در زمین فرو می‌رود<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۶؛ غیبة نعمانی، ص ۳۰۵.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۷۵.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۴۰

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • نام منطقه‌ای آباد و بزرگ در اطراف دمشق است. وقتی پرچمی از مغرب و پرچمی از بحرین و پرچمی از شام اختلاف و برخورد می‌کنند، مردی از فرزندان عباس خروج می‌کند. اهل شام و فلسطین دچار دلهره می‌شوند و به سوی سردمداران شام و مصر روی می‌آورند و به آنان گفته می‌شود: "بروید و پسر فرمانروا، یعنی سفیانی را بخواهید و او را به یاری بطلبید" آنان سفیانی را دعوت می‌کنند و او در "حرستا" فرود می‌آید و همه دایی‌ها و بستگان فکری خود را در آن‌جا گرد می‌آورد و در بیابان خشک که منطقه‌ای از دمشق است، گروه‌های متعدّدی طرفدار دارد که به او می‌پیوندند. سفیانی دعوت آنان را اجابت می‌کند و روز جمعه به همراه همه آنان در دمشق به مسجد می‌رود و برای نخستین بار بر فراز منبر قرار می‌گیرد و در نخستین منبر خود، انان را دعوت به جهاد می‌کند و آنان نیز با شنیدن سخنانش، با او دست بیعت می‌دهند که دستورات او را، خواه مطابق میل باشد یا نباشد، نافرمانی نکنند[۱].
  • برطبق روایتی از امیر المؤمنین (ع)، "حرستا" در زمین فرو می‌رود[۲][۳].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. الزام الناصب، ج ۲، ص ۱۸۰؛ امام مهدی (ع) از ولادت تا ظهور، سید محمد کاظم قزوینی، ص ۵۳۳.
  2. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۶؛ غیبة نعمانی، ص ۳۰۵.
  3. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۷۵.