ابوایوب انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

*ابوایوب انصاری، مردی از [[قبیله]] بنی‌نجّار بود. آن‌گاه که [[پیامبر اکرم]] {{صل}} به [[مدینه]] مهاجرت کرد، [[انتخاب]] محل سکونت خود را به مکان توقف شتر واگذاشت. شتر [[پیامبر]] در کنار خانه ابوایوب ایستاد و [[پیامبر]] در خانه او، که خانه‌ای محقر بود، سکنا گزید. ابوایوب را در آن زمان مادری بود نابینا، [[پیامبر اکرم]] {{صل}} دست او را گرفت و بر صورتش نهاد، چشمان او بینایی خود را بازیافت و از این ماجرا به‌عنوان نخستین [[معجزه]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} یاد می‌کنند. ابوایوب در [[بیعت]] عقبه حضور داشت و نیز در تمام [[جنگ‌ها]] در رکاب [[پیامبر]] {{صل}} حاضر بود. ابوایوب روایت‌های بسیاری از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[نقل]] کرده است. وی را در زمره [[راویان حدیث]] [[غدیر]] نام برده‌اند. ابوایوب انصاری پس از [[رحلت پیامبر اکرم]] {{صل}} از وفاداران به [[امام علی]] {{ع}} و از مدافعان [[ولایت]] و [[خلافت]] ایشان بود. در دوران [[خلافت ظاهری]] [[امام]] نیز از [[یاران]] [[شجاع]] ایشان شمرده می‌شد و در سه [[جنگ جمل]]، [[صفین]] و [[نهروان]] در رکاب [[امام]] حضور داشت. او در [[جنگ نهروان]] جناح راست [[سپاه امام]] {{ع}} بود. پس از [[جنگ نهروان]] از سوی [[امام]] به فرمانداری [[مدینه]] گماشته شد. [[امام]] {{ع}} پس از آن‌که خیره‌سری‌های [[معاویه]] و حملات او را به بلاد [[مسلمین]] برنتابید، ضمن خطبه‌ای [[مردم]] را به [[جهاد]] ترغیب کرد، سپاهی تشکیل داد و ابوایوب را به [[فرماندهی]] ده هزار نفر برگزید. اما چندی نگذشت که [[امام]] {{ع}} به [[شهادت]] رسید. ابوایوب سرانجام در سال ۵۰ هجری هنگام پیکار با [[رومیان]]، در منطقه [[قسطنطنیه]] درگذشت و در همان‌جا به [[خاک]] سپرده شد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]؛ ج۱، ص 76- 77.</ref>.