محمدیه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۳:۴۰

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.

مقدمه

محمدیه طرفداران امامت محمد بن علی بن محمد بن علی بن موسی الرضا(ع) و یکی از گروه‌‏هایی بودند

که در مهدویت دچار انحراف شدند.

وی، از سادات جلیل القدر علوی بود که زمان حیات پدرش درگذشت.
قبرش امروز نزدیکی بلد در دو فرسنگی سامرا و زیارتگاه است و سید محمد خوانده می‌‏شود. گویند: محمد نه پسر داشت که چهار تن از ایشان به خوی و سلماس در آذربایجان مسافرت کرده و کشته شدند. پنج تن دیگر نیز به شهر لار رفتند و آن‏جا به قتل رسیدند.
طرفداران امامت او گفتند: وی نمرده و زنده است؛ زیرا پدرش او را به امامت نامزد کرد و یاران را به امامت وی پس از خود آگاه ساخت. چون نسبت دروغ بر امام جایز نیست و نیز نتوان گفت که بدا رخ داده، پس او جانشین پدر است. اگرچه در دیده و چشم مردمان نمودار گشت که او در گذشت؛ ولی او نمرده است و پدرش علی بن محمد از ترس مردم که ممکن بود به وی گزندی رسانند، او را ناپدید و غایب ساخت و او مهدی قائم است^[۱]^[۲].

محمدیه در موعودنامه

از غُلات شیعه و منتظر رجعت "محمد بن عبدالله بن حسن بن امام حسن" هستند. این فرقه می‌گفتند که امام محمد باقر (ع) جانشینی خود را به ابو منصور واگذاشته و این مقام، پس از ابو منصور به آل علی برمی‌گردد و انتظار رجعت "محمد بن عبدالله بن حسن" را به‌عنوان قائم می‌کشیدند و از فروع مغیریه بودند^[۳]^[۴].

پرسش‌های وابسته

مدعیان دروغین سفارت چه کسانی بوده‌اند؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ ر.ک: نوبختی، فرق الشیعه، ص ۱۰۰ و ۱۰۱؛ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۳۹۴
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص ۳۸۶ - ۳۸۷.
↑ خاندان نوبختی، ص ۲۶۳؛ معارف و معاریف، ج ۹، ص ۲۱۵.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۲۵.

[1] ر.ک: نوبختی، فرق الشیعه، ص ۱۰۰ و ۱۰۱؛ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۳۹۴

[2] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص ۳۸۶ - ۳۸۷.

[3] خاندان نوبختی، ص ۲۶۳؛ معارف و معاریف، ج ۹، ص ۲۱۵.

[4] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۲۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 *وی، از [[سادات]] جلیل القدر [[علوی]] بود که زمان حیات پدرش درگذشت.
 *قبرش امروز نزدیکی بلد در دو فرسنگی [[سامرا]] و زیارتگاه است و [[سید]] [[محمد]] خوانده می‌‏شود. گویند: [[محمد]] نه پسر داشت که چهار تن از ایشان به خوی و سلماس در [[آذربایجان]] مسافرت کرده و کشته شدند. [[پنج تن]] دیگر نیز به شهر لار رفتند و آن‏جا به قتل رسیدند.
-*طرفداران [[امامت]] او گفتند: وی نمرده و زنده است؛ زیرا پدرش او را به [[امامت]] نامزد کرد و [[یاران]] را به [[امامت]] وی پس از خود [[آگاه]] ساخت. چون نسبت [[دروغ]] بر [[امام]] جایز نیست و نیز نتوان گفت که [[بدا]] رخ داده، پس او [[جانشین]] پدر است. اگرچه در دیده و چشم مردمان نمودار گشت که او در گذشت؛ ولی او نمرده است و پدرش [[علی بن محمد]] از [[ترس]] [[مردم]] که ممکن بود به وی گزندی رسانند، او را ناپدید و [[غایب]] ساخت و او [[امام مهدی|مهدی قائم]] است<ref>ر.ک: نوبختی، فرق الشیعه، ص ۱۰۰ و ۱۰۱؛ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۳۹۴</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۳۸۶ - ۳۸۷.</ref>.
+*طرفداران [[امامت]] او گفتند: وی نمرده و زنده است؛ زیرا پدرش او را به [[امامت]] نامزد کرد و [[یاران]] را به [[امامت]] وی پس از خود [[آگاه]] ساخت. چون نسبت [[دروغ]] بر [[امام]] جایز نیست و نیز نتوان گفت که [[بدا]] رخ داده، پس او [[جانشین]] پدر است. اگرچه در دیده و چشم مردمان نمودار گشت که او در گذشت؛ ولی او نمرده است و پدرش [[علی بن محمد]] از [[ترس]] [[مردم]] که ممکن بود به وی گزندی رسانند، او را ناپدید و [[غایب]] ساخت و او [[امام مهدی|مهدی قائم]] است<ref>ر.ک: نوبختی، فرق الشیعه، ص ۱۰۰ و ۱۰۱؛ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۳۹۴</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۳۸۶ - ۳۸۷.</ref>.
 ==محمدیه در موعودنامه==
 *از غُلات [[شیعه]] و [[منتظر]] [[رجعت]] "[[محمد بن عبدالله بن حسن]] بن [[امام حسن]]" هستند. این [[فرقه]] می‌گفتند که [[امام محمد باقر]] {{ع}} [[جانشینی]] خود را به ابو [[منصور]] واگذاشته و این [[مقام]]، پس از ابو [[منصور]] به [[آل علی]] برمی‌گردد و [[انتظار]] [[رجعت]] "[[محمد بن عبدالله بن حسن]]" را به‌عنوان [[قائم]] می‌کشیدند و از [[فروع]] [[مغیریه]] بودند<ref>خاندان نوبختی، ص ۲۶۳؛ معارف و معاریف، ج ۹، ص ۲۱۵.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۲۵.</ref>.